Απεργία ή αεργία;

Σε γενικές γραμμές, ως απεργία ορίζουμε το φαινόμενο της εσκεμμένης και μαζικής αποχής από τα εργασιακά καθήκοντα μιας ή περισσοτέρων κατηγοριών εργαζομένων, με σκοπό την βελτίωση των οικονομικών τους απολαβών ή των εργασιακών τους συνθηκών.

Στην σημερινή Ελλάδα ποιοι απεργούν μονίμως; Οι δημόσιοι υπάλληλοι. Με ποια αιτήματα;

Με την διασφάλιση της εργασίας τους; Αυτό το αίτημα είναι εξ ορισμού άτοπο εφόσον η εργασία τους διέπεται από το στοιχείο της μονιμότητας.

Με την αύξηση των αποδοχών τους; Μα ήδη εισπράττουν κάθε πιθανό και απίθανο επίδομα. Επιδόματα τα οποία όχι μόνο δεν ευσταθούν μέσα στα πλαίσια της εργοδοτικής-επιχειρηματικής νοοτροπίας, αλλά ούτε καν στα πλαίσια της κοινής λογικής.

Ένα απλό παράδειγμα είναι το κίνητρο απόδοσης. Τι είναι λοιπόν αυτό το κίνητρο; Είναι ένα μηνιαίο επίδομα που ανάλογα με την κατάρτιση του υπαλλήλου λαμβάνει τιμές από 86 € για τον απόφοιτο γυμνασίου έως 150 € για τον απόφοιτο πανεπιστημίου. Τι λέει η κοινή λογική; Ότι όποιος είναι αποδοτικός λαμβάνει το παρόν επίδομα. Σωστά; ΛΑΘΟΣ. Η λογική του δημοσίου λέει ότι το επίδομα το λαμβάνουν όλοι (άρα εξ ορισμού όλοι αποδίδουν στην εργασία τους) και υπό προϋποθέσεις μπορεί να το στερηθεί κάποιος. Μάλιστα είναι τόσο προκλητική η διατύπωση της επίμαχης παραγράφου του Ν.3205/2003 που όχι μόνο είναι εκτός της κοινής λογικής αλλά προσβάλλει και τον στοιχειώδη νου.

Αντιγράφω από το Ν. 3205/2003, άρθρο 11, Κίνητρο απόδοσης:

Για την αύξηση της αποδοτικότητας των υπαλλήλων, την προσαρμογή των υπηρεσιών και του προσωπικού στις απαιτήσεις των νέων τεχνολογιών και τη βελτίωση της εξυπηρέτησης του πολίτη, χορηγείται μηνιαίως χρηματικό ποσό, ως κίνητρο απόδοσης […] Κριτήρια για τη χορήγηση του ανωτέρω κινήτρου είναι η ποιοτική και ποσοτική απόδοση του υπαλλήλου, η μη αξιολόγησή του με δυσμενή βαθμό, καθώς και ο βαθμός του ενδιαφέροντός του, για την ταχύτερη και αποτελεσματικότερη εξυπηρέτηση των πολιτών. Προκειμένου περί Ν.Π.Δ.Δ. και Ο.Τ.Α., οι προϋπολογισμοί των οποίων βαρύνονται εξ ολοκλήρου με τη μισθοδοσία του προσωπικού τους, το ανωτέρω κίνητρο καταβάλλεται από τις πιστώσεις των προϋπολογισμών αυτών και δεν μπορεί, σε καμία περίπτωση, να επιβαρύνει τον Κρατικό Προϋπολογισμό.

Ως προς αυτό το επίδομα αλλά και για πολλά άλλα είδη αποδοχών του δημοσίου ορίζεται ρητά από το νόμο ότι αυτές δεν βαρύνουν τον κρατικό προϋπολογισμό αλλά τους προϋπολογισμούς των οικείων ΟΤΑ. Αυτό όχι μόνο δεν έχει καμιά σημασία αλλά επιπλέον είναι και κατάφωρος εμπαιγμός.

Τι όφελος έχω ως πολίτης αν δεν βαρύνεται ο κρατικός προϋπολογισμός, αφού όλοι μας πληρώνουμε τα επιδόματα των δημοσίων υπαλλήλων μέσω του δημοτικού τέλους στο λογαριασμό της ΔΕΗ, του δημοτικού τέλους στα εστιατόρια, στις καφετέριες και σε χίλιες δυο ακόμα περιπτώσεις;

Βγήκε προχθές ο νομάρχης Δράμας και λέει ότι δεν θέλει μείωση του τέλους ταξινόμησης γιατί αυτό αποτελεί το ήμισυ των εσόδων της νομαρχίας. Τι λες ρε καραγκιόζη; Θα πληρώσει ο κόσμος τα επιδόματα του κηφηναριού;

Μιλώντας για επιδόματα συμπεραίνουμε ότι όχι μόνο έχουμε εμπαιγμό αλλά και κοροϊδία και κατάργηση της επιβαλλόμενης από το Σύνταγμα ισονομίας και ισοπολιτείας. Λόγου χάριν την οικογενειακή παροχή στο δημόσιο τομέα την λαμβάνουν άπαντες οι δικαιούχοι σεμνά και ταπεινά, ενώ στον ιδιωτικό τομέα δεν είναι σίγουρο αν θα την λάβεις, και όταν γίνεται λήψη συνήθως την καρπώνεται ο ένας εκ των δύο γονέων. Φαίνεται ότι οι ιδιωτικοί υπάλληλοι μάλλον σκυλιά μεγαλώνουν και όχι παιδιά.

Χρειάστηκε να κάνουμε αυτήν την μικρή αναφορά για να καταδείξουμε όχι μόνο το άδικο της απαίτησης των δημοσίων υπαλλήλων αλλά και το παράλογο. Επειδή όμως το θράσος περίσσεψε σε αυτόν τον τόπο και επειδή τα τσιμπούρια από το πολύ αίμα που ρούφηξαν έγιναν σαν βόδια, να δώσουμε μια συμβουλή στους συνέλληνες εργαζόμενους του δημοσίου τομέα.

Οι καιροί είναι πονηροί και επικίνδυνοι. Όλος ο κόσμος, αλλά κυρίως η Ελλάδα η οποία πλέον δεν παράγει τίποτα, είναι ευάλωτη αυτήν την στιγμή. Σήμερα τόσο οι δημόσιοι όσο και οι ιδιωτικοί υπαλληλοι είναι σε δυσχερή θέση. Τα ταμεία είναι λεηλατημένα. Χιλιάδες θέσεις εργασίας καθημερινά χάνονται. Συντάξεις και δώρα εορτών πληρώνονται με δανεικά.

Τα επιπλέον χρήματα με τα οποία αμείβεστε εξυπηρετούν τα στεγαστικά δάνεια, τα οποία όλοι σας σε στιγμές ευφορίας(;) σπεύσατε να συνάψετε. Ιδιωτικούς υπαλλήλους που πληρώνουν ενοίκιο γνωρίζω πολλούς. Δημόσιο κανέναν. Και οι απειροελάχιστοι που δεν έχουν δάνειο, δεν είναι σε καλύτερη θέση. Ο ημερήσιος μισθός των δημοσίων υπαλλήλων έναντι των ιδιωτικών διαφέρει περίπου κατά 2 καφέδες και μια τυρόπιτα. Και οι δύο είμαστε βουτηγμένοι στα σκατά.

Συναισθανθείτε την κρισιμότητα της στιγμής και φερθείτε συνετά. Αφού δεν έχετε την απαιτούμενη ευθιξία και αξιοπρέπεια να λουφάξετε στα γραφεία σας, τουλάχιστον χρησιμοποιείστε τον κοινό νου και μην προκαλείτε. Μην διαδηλώνετε, μην απεργείτε και κυρίως μην επαίρεστε έναντι των συναδέλφων σας του ιδιωτικού τομέα.

Δηλαδή τι θέλετε; Να βγουν στους δρόμους όλα τα παιδιά που εργάζονται στα σούπερ μάρκετ; Όλοι οι άνθρωποι που φτύνουν αίμα στα εμπορικά καταστήματα, οι εργαζόμενοι των ξενοδοχείων, των εστιατορίων, της οικοδομής, να βγουν οι επιχειρηματίες που χωρίς βοήθεια έστησαν ένα μαγαζί και έχουν και συνέταιρο το κράτος; Να βγουν όλοι οι άνθρωποι των ελαστικών ωραρίων, των απλήρωτων υπερωριών, των αδήλωτων ή απλήρωτων ενσήμων, των ανύπαρκτων επιδομάτων; Όλοι αυτοί, εν αντιθέσει με εσάς, κρίνονται καθημερινά σε τρία επίπεδα. Κρίνονται από τους πελάτες τους, κρίνονται από τα αφεντικά τους και κρίνονται και από τους συναδέλφους τους. Εσείς το πολύ πολύ να κριθείτε από κανένα υπηρεσιακό συμβούλιο για το αν θα τσακώσετε κανένα αναδρομικό. Όλοι αυτοί δεν απεργούν. Θέλετε να κατεβούν στους δρόμους και να τα πάρουν όλα σβάρα και να γίνει της πουτάνας το κάγκελο; Θέλετε να κάνουν τα Δεκεμβριανά να μοιάζουν με χοροεσπερίδα ερίτιμων κυριών;

Δεν έχω δυστυχώς να προσθέσω κάτι. Ας ευχηθούμε να μην εφαρμοστεί στον τόπο μας το “διαίρει και βασίλευε” για άλλη μια φορά. Πρακτική που τον 20ο αιώνα εφαρμόζεται με αξεπέραστη επιτυχία στην Ελλάδα κάθε φορά που κάποιος είναι έτοιμος να πληρώσει το μάρμαρο. Ο νοών νοείτο.

Υ.Γ.

Δημοσιεύτηκε πριν από 4-5 μήνες, μια γελοία έρευνα που υποστηρίζει ότι οι δημόσιοι υπάλληλοι είναι σεξουαλικά πιο ενεργοί από τους αντίστοιχους του ιδιωτικού τομέα. Προφανώς το ερωτικό σφρίγος και η σεξουαλική ζέση των κηφήνων, οφείλεται στο 7ωρο παλινδρόμησης και θωπείας στις οποίες επιδίδονται τις λιγοστές ώρες που ζεσταίνουν την θλιβερή καρέκλα τους.