Και άμα είναι λάθος;

Αφιερωμένο στον Αρίσταρχο. Φίλε, ήπια λίγο παραπάνω, με καταλαβαίνεις φαντάζομαι…

Σε μερικούς ανθρώπους έρχεται μια μέρα που πρέπει το μεγάλο Ναι ή το μεγάλο το Όχι
να πούνε. Φανερώνεται αμέσως όποιος τοχει έτοιμο μέσα του το Ναι, και λέγοντάς το πέρα

πηγαίνει στην τιμή και στην πεποίθησί του.
Ο αρνηθείς δεν μετανιώνει. Αν ρωτιούνταν πάλι, όχι θα ξανάλεγε. Κι όμως τον καταβάλλει εκείνο
τ’ όχι – το σωστό – εις όλην την ζωή του.

CHE FECE… IL GRAN RIFIUTO
Κωνσταντίνος Καβάφης 

Και η ερώτηση που τίθεται εδώ, είναι η εξής:

Πώς ξέρεις ότι το ΟΧΙ είναι το σωστό;

Είναι κάποια πράγματα που αν δεν τα ζήσεις δεν μπορείς να τα κάνεις δικά σου. Αν δεν τα περάσεις δεν μπορείς να καταλάβεις τι γίνεται, Ίσως μπορείς να τα καταλάβεις αλλά δεν θα τα μάθεις. Ίσως μπορείς να τα αισθανθείς αλλά δεν μπορείς να τα νιώσεις. ϊσως τα υποψιαστείς αλλά πόση βεβαιότητα μπορεί να έχει η υποψία; Αν δεν διαβείς από μέσα τους θα αρπάξεις την ψιχάλα αλλά δεν θα σε λούσει η μπόρα.

Και τι κάνεις όταν δεν γνωρίζεις ότι το ΟΧΙ είναι το σωστό;  Άντε ντε…

Ίσως το ΟΧΙ να είναι το ΟΧΙ στην Κίρκη. Μπορεί να είναι εκείνο το ΟΧΙ γιατί ψάχνεις την Ιθάκη, αλλά πώς να ξεκινήσεις για την Ιθάκη όταν σου λούζει τα μαλλιά η Ναυσικά; Αχ! τι ωραία η Ναυσικά.

Και πώς μπορείς να καταλάβεις ότι δεν είσαι πλεονέκτης; Πώς μπορείς να βάλεις τοίχο εμπρός στην πλώρη; Πώς μπορείς να καταλάβεις πότε περπατάς στα σύννεφα; Ακόμη - ακόμη… πώς μπορείς να καταλάβεις πού είναι τα σύννεφα; Γιατί αν είσαι στη γη δε μπορείς να δεις το αεροπλάνο και αν είσαι στο αεροπλάνο δεν μπορείς να δεις την γη. Βλέπεις, υπάρχουν τα σύννεφα ανάμεσα. Σίγουρος οδηγός είναι ο ήλιος. Αλλά τι άλλο είναι ο ήλιος εκτός από φως; Λοιπόν; Οδηγός το φως; Μάλλον… Αλλά… ποιο φως; Μα ποιο άλλο; Το φως που έχουμε μέσα μας – γιατί όλοι έχουμε μέσα μας ένα φως – άσχετα που το μαυρίζουμε και το καπνίζουμε και το σκεπάζουμε και το θάβουμε. ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ ΕΝΑ ΦΩΣ. Αλλιώς είμαστε τυφλοί. Ο άνθρωπος δεν βλέπει με τα μάτια. Με την ψυχή βλέπει… Απλώς, με τα μάτια αντιλαμβάνεται.

Και εκείνο το ΟΧΙ – το σωστό – τον καταβάλλει εις όλην την ζωή του. Σαν εκείνο το ΟΧΙ στις Θερμοπύλες. Και περισσότερη τιμή τους πρέπει όταν προβλέπουν ότι οι Μήδοι επί τέλους θα διαβούνε… Δεν πειράζει… Ας διαβήκαν. Στην Ήπειρο το ‘40 δεν διαβήκαν. Και ας διαβήκαν στο Ρούπελ. Για λίγο ήταν… Πάλι εδώ είμαστε. Και θα είμαστε. Τι ένας, τι δέκα, τι χίλιοι, τι όλη η πατρίδα. Από τον έναν ξεκινάει η ρωμιοσύνη κι ανθεί και φέρει κι άλλο.

Τι να ψάχνεις την Πηνελόπη σου, τι να ψάχνεις την μάνα την πατρίδα σου.

Και με τις δυο ερωτευμένος είμαι.

Ασύλληπτα - παράφορα ερωτευμένος, πλήρης παραφροσύνης, εγωισμού, πείσματος και θεϊκής θέλησης.

Πρώτα θα πεθάνω εγώ και μετά τα όνειρά μου.