Ελληνικές παραλίες... όπως λέμε National Geographic

Πήγα προχθές στην παραλία και ήταν σαν να είδα ντοκυμαντέρ του National Geographic. Φάλαινες, φώκιες και θαλάσσιους ελέφαντες. Αν εξαιρέσεις την ζέστη, νόμιζες ότι ήσουν στην Αρκτική. Χοντροί παντού. Όπου και να κοίταζες έβλεπες χοντρούς. Χοντρούς άντρες, χοντρές γυναίκες, χοντρά παιδιά. Δεν μιλάμε για λίγα κιλά παραπάνω. Μιλάμε για πολλά κιλά παραπάνω. Πολλά όμως…

Το κείμενο αυτό γράφτηκε επί τόπου. Δεν νομίζω να μπορούσα να το γράψω εκ των υστέρων στην άνεση του σπιτιού μου. Δεν νομίζω να μπορούσα να βάλω σε τάξη τις σκέψεις μου. Έβγαλα το μπλοκάκι μου – πάντα το έχω μαζί μου – και το μαρκαδοράκι μου – λατρεύω να γράφω με μαρκαδόρο – μου αρέσει η αίσθηση όταν γλυστράει στο χαρτί, και άρχισα να γράφω. Να καταγράφω για την ακρίβεια.

Χοντροί άντρες με τις μπυροκοιλιές να κρέμονται, με χυμένα βυζιά στα όρια της γυναικομαστίας. Δεν μιλάμε απλώς για χοντρούς. Μιλάμε για χοντρούς οι οποίοι σε όρθια στάση δεν μπορούν να δούνε τα παπάρια τους. Ούτε σε ύπτια στάση μπορούν.

Χοντρές γυναίκες με δυο στρέμματα κώλο, κυτταρίτιδα και πάχος σε ένα εκρηκτικό κοκτέιλ αηδίας. Στομάχια και πατσοκοίλια αριστερά και δεξιά να ξεχειλίζουν από παντού από εκείνα τα απελπιστικά και “απελπισμένα” συνάμα – μαγιό. Έμπαινε η χοντρή σιγά σιγά στην θάλασσα και νόμιζες ότι έβλεπες καθέλκυση. Ένα μπουκάλι σαμπάνια να είχα να της το έσπαγα στα πλευρά για το καλό κατευόδιο.

Και αν τα παραπάνω σου προκαλούν θλίψη, εκείνο που σε φέρνει σε απόγνωση, είναι όταν βλέπεις παιδιά 7-8-9-10-11-12-13-14 χρονών να μην μπορούν να πάρουν τα πόδια τους από το πάχος. Να βλέπεις πιτσιρικάδες να έχουν γίνει σαν σίγμα τελικό γιατί πετιούνται τα στομάχια έξω. Να βλέπεις παιδιά να κάθονται στην ξαπλώστρα και να σχηματίζονται στο πλάι 2 και 3 δίπλες. Να βλέπεις σε παιδιά – αγόρια και κορίτσια – να τρίβονται τα μπούτια μεταξύ τους. Να βλέπεις παιδιά να βγαίνουν από το νερό και να τα στουμπώνουν οι γονείς τους – ο Θεός να τους κάνει τέτοιους – με κρουασάν, κράκερς, μπισκότα, πορτοκαλάδες, παγωτά, κόκα κόλα και όλα εκείνα τα σκατολοϊδια που είναι φουλ στην ζάχαρη. Λες και χάθηκε ο κόσμος να τους ταϊσουν μια μπανάνα, ένα ροδάκινο, ένα αχλάδι, ένα μήλο, ένα νερό. Ένας πούστης να πιει 2 γουλιές νερό δεν βρέθηκε. Ούτε ένας.

Κι αν σε ανθρώπους μιας κάποιας ηλικίας, μπορείς εν μέρει να το δικαιολογήσεις γιατί είναι γνωστό ότι με την πάροδο των ετών ο μυικός ιστός συρρικνώνεται, ο μεταβολισμός πέφτει και κατ’ αυτόν τον τρόπο ευνοείται η χαλάρωση του δέρματος και η συσσώρευση τοπικού λίπους, είναι αδιανόητο να εμφανίζουν αυτήν την εικόνα νέοι άνθρωποι, πόσο μάλλον παιδιά.

Η παιδική παχυσαρκία, η ΕΛΛΗΝΙΚΗ παιδική παχυσαρκία, έχει χτυπήσει κόκκινο. Δεν υπάρχει παιδεία, δεν υπάρχει ενημέρωση, δεν υπάρχει μέριμνα, δεν υπάρχει έγνοια καμία.

Το κράτος ξέρει να φορολογεί τα προϊόντα καπνού με 80%, το ίδιο το μπουρδέλο το κράτος ΔΕΝ ΞΕΡΕΙ να φορολογήσει τα προϊόντα που περιέχουν ζάχαρη;

Το κωλοχανείο που λέγεται κράτος ξέρει να κάνει ελέγχους στα μπαρ και στα εστιατόρια για την εφαρμογή ή μη των διατάξεων περί καπνίσματος σε κλειστούς χώρους. Αυτό το κωλοχανείο που λέγεται κράτος ΔΕΝ ΞΕΡΕΙ να κάνει ελέγχους στα κυλικεία των σχολείων να δει τι σκατά κυκλοφορεί εκεί μέσα; Κρουασάν, σοκολάτες, ντόνατς, γαριδάκια, πατατάκια, τυρόπιτες και όλες οι σφολιάτες του κώλου;

Το μπουρδέλο που λέγεται κράτος ξέρει πόσο στοιχίζουν στα ασφαλιστικά ταμεία οι θάνατοι και οι νοσηλείες από το κάπνισμα, αυτό το ξεφτιλισμένο μπουρδελοκράτος ΔΕΝ ΞΕΡΕΙ πόσο στοιχίζει η παχυσαρκία και όσα αυτή προκαλεί; ΔΕΝ ΞΕΡΕΙ πόσο στοιχίζουν στα ασφαλιστικά ταμεία οι καρδιαγγειακές παθήσεις, ο διαβήτης τύπου 2, η υπέρταση, η οστεοαρθρίτιδα, τα εμφράγματα, το άσθμα και πολλές φορές ο καρκίνος;

Είναι θλιβερό να σκέφτεσαι ότι οι Αρχαίοι Έλληνες θεωρούσαν το ανθρώπινο σώμα ως ναό, ενώ οι σύγχρονοι έλληνες το έχουν μετατρέψει σε σκουπιδοτενεκέ. Είναι θλιβερό να σκέφτεσαι ότι μέχρι και πριν από 2-3 δεκαετίες τα παχύσαρκα παιδιά ήταν ο περίγελως στις παιδικές παρέες, ενώ σήμερα είναι σπάνιο να μην δεις παχύσαρκο παιδί;

Οι έλληνες είναι τελευταίοι στην Ευρώπη στην συστηματική εκγύμναση του σώματός τους. Είναι θλιβερό να βλέπεις Ευρωπαίους πολίτες οι οποίοι και μέχρι πριν την έναρξη της 3ης ηλικίας διατηρούν την σιλουέττα τους, ενώ οι συνομιλικοί τους Έλληνες μοιάζουν με μαυροσακκούλες απορριμάτων.

Λες και είναι τόσο δύσκολο…

Λες και είναι άθλος να διατηρήσεις ένα κανονικό σώμα…

Αλλά όταν καταπίνεις τα ψωμιά, τα μακαρόνια, τα κασέρια και πάλι τα ψωμιά, τις τηγανητές πατάτες και στο τέλος σβήνεις και την λαδίλα με μια σοκολατίνα, όταν το μοναδικό μαρούλι που έχεις δει είναι στο burger, όταν το μοναδικό περπάτημα που κάνεις είναι από τον καναπέ στην χέστρα και πάλι πίσω… τι προσδοκίες μπορείς να έχεις;

“Η τροφή σου να είναι το φάρμακό σου και το φάρμακό σου να είναι η τροφή σου” συνήθιζε να λέει ο Ιπποκράτης.

Άμα τρως σκατά, θα αισθάνεσαι σκατά, θα μοιάζεις με σκατά, θα είσαι σκατά.

Φάε σαν γουρούνι, να δείχνεις σαν γουρούνι.

Μην λυπάσαι για την εικόνα σου. Δεν είναι οι άλλοι “ρατσιστές” απέναντί σου, εσύ δεν σέβεσαι τον εαυτό σου. Εσύ φέρεσαι στο σώμα σου άσχημα, εσύ το έχεις καταντήσει χωματερή.

Κάνε μου μια χάρη.

Σεβάσου το σώμα σου. Σεβάσου εκεί όπου κατοικείς. Σεβάσου αυτό που σου έδωσε ο Δημιουργός.

Κάνε μου μια χάρη συμπαθή χοντρέ, γιατί κατά βάθος δεν είσαι κακός άνθρωπος, ανενημέρωτος είσαι.

Κόψε την ζάχαρη για να μην σε κόψει αυτή. Στρέψου στα λαχανικά, στα φρούτα, στα όσπρια, στους ξηρούς καρπούς, θρέψου με όσα απλόχερα σου προσφέρει η φύση.

Θα αισθάνεσαι καλύτερα.

Θα περπατάς καλύτερα.

Θα αναπνέεις καλύτερα.

Θα κοιμάσαι καλύτερα.

Θα αγκαλιάζεις καλύτερα.

Θα σε αγκαλιάζουν καλύτερα.

ΘΑ ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΑ!!