tag:blogger.com,1999:blog-46029112660095254512024-02-19T16:50:31.520+02:00ΤΟ ΚΟΜΜΑΤΟΣΚΥΛΟUnknownnoreply@blogger.comBlogger59125tag:blogger.com,1999:blog-4602911266009525451.post-77400575567858792392015-06-16T22:52:00.001+03:002015-06-16T22:53:04.828+03:00Ελληνικές παραλίες... όπως λέμε National Geographic<p align="justify"><font size="2" face="Verdana">Πήγα προχθές στην παραλία και ήταν σαν να είδα ντοκυμαντέρ του National Geographic. Φάλαινες, φώκιες και θαλάσσιους ελέφαντες. Αν εξαιρέσεις την ζέστη, νόμιζες ότι ήσουν στην Αρκτική. Χοντροί παντού. Όπου και να κοίταζες έβλεπες χοντρούς. Χοντρούς άντρες, χοντρές γυναίκες, χοντρά παιδιά. Δεν μιλάμε για λίγα κιλά παραπάνω. Μιλάμε για πολλά κιλά παραπάνω. Πολλά όμως…</font></p> <p align="justify"><img style="border-bottom: 0px; border-left: 0px; margin: 5px auto; display: block; float: none; border-top: 0px; border-right: 0px" title="" border="0" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgcz9EqHk0yu2Rpl2y0Ca-mGRVDwZWi94s5_VY1C2RF2OmqtOb-tggl_16cfARHFUe9XQXVsOSO4tz81UnsdjTCpKbJRF3gyrOunR__4NI9rAnqsIz-xZ-zJ5mSPck2hMDsFcOOCsuw0J7o/?imgmax=800" width="584" height="367"> </p> <p align="justify"><font size="2" face="Verdana">Το κείμενο αυτό γράφτηκε επί τόπου. Δεν νομίζω να μπορούσα να το γράψω εκ των υστέρων στην άνεση του σπιτιού μου. Δεν νομίζω να μπορούσα να βάλω σε τάξη τις σκέψεις μου. Έβγαλα το μπλοκάκι μου – πάντα το έχω μαζί μου – και το μαρκαδοράκι μου – λατρεύω να γράφω με μαρκαδόρο – μου αρέσει η αίσθηση όταν γλυστράει στο χαρτί, και άρχισα να γράφω. Να καταγράφω για την ακρίβεια.</font></p> <p align="justify"><font size="2" face="Verdana"><img style="border-bottom: 0px; border-left: 0px; margin: 0px 0px 0px 10px; display: inline; border-top: 0px; border-right: 0px" title="" border="0" alt="" align="right" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiag2kZl3cFd7locB5mah7kWr2gD6XEnE9f4FpMRz3tW6J57JNkysAV7hoMMseNptriPY0sAPxyUjZWZyB41f7XmVKur75oIkaSkwhyphenhyphensFXN9OXI59HYvPaK7NduVC9jKFhEMZyGi-IdVPbi/?imgmax=800" width="254" height="229"> Χοντροί άντρες με τις μπυροκοιλιές να κρέμονται, με χυμένα βυζιά στα όρια της γυναικομαστίας. Δεν μιλάμε απλώς για χοντρούς. Μιλάμε για χοντρούς οι οποίοι σε όρθια στάση δεν μπορούν να δούνε τα παπάρια τους. Ούτε σε ύπτια στάση μπορούν.</font></p> <p align="justify"><font size="2" face="Verdana"><img style="border-bottom: 0px; border-left: 0px; margin: 0px 10px 0px 0px; display: inline; border-top: 0px; border-right: 0px" title="" border="0" alt="" align="left" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj98zp-tdKuZDlSA_k_1WdrI6iEWDRIvbf0Wr_8RXipbQ3xiHRSNQ-d-WdCJH-GtjqJ9rHKzWfnudoyrpsY724fQQV0edpDlsdd3o8RUAGRsu7P6uWDRiawTFy78WfKLcgrqQN5YwlmSgvw/?imgmax=800" width="254" height="154"> Χοντρές γυναίκες με δυο στρέμματα κώλο, κυτταρίτιδα και πάχος σε ένα εκρηκτικό κοκτέιλ αηδίας. Στομάχια και πατσοκοίλια αριστερά και δεξιά να ξεχειλίζουν από παντού από εκείνα τα απελπιστικά και “απελπισμένα” συνάμα – μαγιό. Έμπαινε η χοντρή σιγά σιγά στην θάλασσα και νόμιζες ότι έβλεπες καθέλκυση. Ένα μπουκάλι σαμπάνια να είχα να της το έσπαγα στα πλευρά για το καλό κατευόδιο.</font></p> <p align="justify"><font size="2" face="Verdana">Και αν τα παραπάνω σου προκαλούν θλίψη, εκείνο που σε φέρνει σε απόγνωση, είναι όταν βλέπεις παιδιά 7-8-9-10-11-12-13-14 χρονών να μην μπορούν να πάρουν τα πόδια τους από το πάχος. Να βλέπεις πιτσιρικάδες να έχουν γίνει σαν σίγμα τελικό γιατί πετιούνται τα στομάχια έξω. Να βλέπεις παιδιά να κάθονται στην ξαπλώστρα και να σχηματίζονται στο πλάι 2 και 3 δίπλες. Να βλέπεις σε παιδιά – αγόρια και κορίτσια – να τρίβονται τα μπούτια μεταξύ τους. Να βλέπεις παιδιά να βγαίνουν από το νερό και να τα στουμπώνουν οι γονείς τους – ο Θεός να τους κάνει τέτοιους – με κρουασάν, κράκερς, μπισκότα, πορτοκαλάδες, παγωτά, κόκα κόλα και όλα εκείνα τα σκατολοϊδια που είναι φουλ στην ζάχαρη. Λες και χάθηκε ο κόσμος να τους ταϊσουν μια μπανάνα, ένα ροδάκινο, ένα αχλάδι, ένα μήλο, ένα νερό. Ένας πούστης να πιει 2 γουλιές νερό δεν βρέθηκε. Ούτε ένας.</font></p> <p align="justify"><font size="2" face="Verdana"><img style="border-bottom: 0px; border-left: 0px; margin: 5px 10px 0px 0px; display: inline; border-top: 0px; border-right: 0px" title="" border="0" alt="" align="left" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhbYxp-PSP1aLF_zhU_ZPG7GmYt6oPpMA8HMdnAZm0BmHWUHgajT0n6r7hexGgnNy4wbPSL7P2gt4-0mdcgC54bG_KkOdtN6LJj7rdI02Cj4Ch_6wTq4Fo9cmUtnHnthneyiB8SsFgwjMSf/?imgmax=800" width="254" height="192"> Κι αν σε ανθρώπους μιας κάποιας ηλικίας, μπορείς εν μέρει να το δικαιολογήσεις γιατί είναι γνωστό ότι με την πάροδο των ετών ο μυικός ιστός συρρικνώνεται, ο μεταβολισμός πέφτει και κατ’ αυτόν τον τρόπο ευνοείται η χαλάρωση του δέρματος και η συσσώρευση τοπικού λίπους, είναι αδιανόητο να εμφανίζουν αυτήν την εικόνα νέοι άνθρωποι, πόσο μάλλον παιδιά. </font></p> <p align="justify"><font size="2" face="Verdana">Η παιδική παχυσαρκία, η ΕΛΛΗΝΙΚΗ παιδική παχυσαρκία, έχει χτυπήσει κόκκινο. Δεν υπάρχει παιδεία, δεν υπάρχει ενημέρωση, δεν υπάρχει μέριμνα, δεν υπάρχει έγνοια καμία. </font></p> <p align="justify"><font size="2" face="Verdana">Το κράτος ξέρει να φορολογεί τα προϊόντα καπνού με 80%, το ίδιο το μπουρδέλο το κράτος ΔΕΝ ΞΕΡΕΙ να φορολογήσει τα προϊόντα που περιέχουν ζάχαρη;</font></p> <p align="justify"><font size="2" face="Verdana">Το κωλοχανείο που λέγεται κράτος ξέρει να κάνει ελέγχους στα μπαρ και στα εστιατόρια για την εφαρμογή ή μη των διατάξεων περί καπνίσματος σε κλειστούς χώρους. Αυτό το κωλοχανείο που λέγεται κράτος ΔΕΝ ΞΕΡΕΙ να κάνει ελέγχους στα κυλικεία των σχολείων να δει τι σκατά κυκλοφορεί εκεί μέσα; Κρουασάν, σοκολάτες, ντόνατς, γαριδάκια, πατατάκια, τυρόπιτες και όλες οι σφολιάτες του κώλου;</font></p> <p align="justify"><font size="2" face="Verdana">Το μπουρδέλο που λέγεται κράτος ξέρει πόσο στοιχίζουν στα ασφαλιστικά ταμεία οι θάνατοι και οι νοσηλείες από το κάπνισμα, αυτό το ξεφτιλισμένο μπουρδελοκράτος ΔΕΝ ΞΕΡΕΙ πόσο στοιχίζει η παχυσαρκία και όσα αυτή προκαλεί; ΔΕΝ ΞΕΡΕΙ πόσο στοιχίζουν στα ασφαλιστικά ταμεία οι καρδιαγγειακές παθήσεις, ο διαβήτης τύπου 2, η υπέρταση, η οστεοαρθρίτιδα, τα εμφράγματα, το άσθμα και πολλές φορές ο καρκίνος;</font></p> <p align="justify"><font size="2" face="Verdana">Είναι θλιβερό να σκέφτεσαι ότι οι Αρχαίοι Έλληνες θεωρούσαν το ανθρώπινο σώμα ως ναό, ενώ οι σύγχρονοι έλληνες το έχουν μετατρέψει σε σκουπιδοτενεκέ. Είναι θλιβερό να σκέφτεσαι ότι μέχρι και πριν από 2-3 δεκαετίες τα παχύσαρκα παιδιά ήταν ο περίγελως στις παιδικές παρέες, ενώ σήμερα είναι σπάνιο να μην δεις παχύσαρκο παιδί;</font></p> <p align="justify"><font size="2" face="Verdana">Οι έλληνες είναι τελευταίοι στην Ευρώπη στην συστηματική εκγύμναση του σώματός τους. Είναι θλιβερό να βλέπεις Ευρωπαίους πολίτες οι οποίοι και μέχρι πριν την έναρξη της 3ης ηλικίας διατηρούν την σιλουέττα τους, ενώ οι συνομιλικοί τους Έλληνες μοιάζουν με μαυροσακκούλες απορριμάτων. </font></p> <p align="justify"><font size="2" face="Verdana">Λες και είναι τόσο δύσκολο…</font></p> <p align="justify"><font size="2" face="Verdana">Λες και είναι άθλος να διατηρήσεις ένα κανονικό σώμα…</font></p> <p align="justify"><font size="2" face="Verdana">Αλλά όταν καταπίνεις τα ψωμιά, τα μακαρόνια, τα κασέρια και πάλι τα ψωμιά, τις τηγανητές πατάτες και στο τέλος σβήνεις και την λαδίλα με μια σοκολατίνα, όταν το μοναδικό μαρούλι που έχεις δει είναι στο burger, όταν το μοναδικό περπάτημα που κάνεις είναι από τον καναπέ στην χέστρα και πάλι πίσω… τι προσδοκίες μπορείς να έχεις;</font></p> <p align="justify"><font size="2"><font face="Verdana"><em>“Η τροφή σου να είναι το φάρμακό σου και το φάρμακό σου να είναι η τροφή σου”</em> συνήθιζε να λέει ο Ιπποκράτης.</font></font></p> <p align="justify"><font size="2" face="Verdana">Άμα τρως σκατά, θα αισθάνεσαι σκατά, θα μοιάζεις με σκατά, θα είσαι σκατά.</font></p> <p align="justify"><font size="2" face="Verdana">Φάε σαν γουρούνι, να δείχνεις σαν γουρούνι.</font></p> <p align="justify"><font size="2" face="Verdana">Μην λυπάσαι για την εικόνα σου. Δεν είναι οι άλλοι “ρατσιστές” απέναντί σου, εσύ δεν σέβεσαι τον εαυτό σου. Εσύ φέρεσαι στο σώμα σου άσχημα, εσύ το έχεις καταντήσει χωματερή.</font></p> <p align="justify"><font size="2" face="Verdana">Κάνε μου μια χάρη.</font></p> <p align="justify"><font size="2" face="Verdana">Σεβάσου το σώμα σου. Σεβάσου εκεί όπου κατοικείς. Σεβάσου αυτό που σου έδωσε ο Δημιουργός.</font></p> <p align="justify"><font size="2" face="Verdana">Κάνε μου μια χάρη συμπαθή χοντρέ, γιατί κατά βάθος δεν είσαι κακός άνθρωπος, ανενημέρωτος είσαι.</font></p> <p align="justify"><font size="2" face="Verdana"><img style="border-bottom: 0px; border-left: 0px; margin: 0px 0px 0px 10px; display: inline; border-top: 0px; border-right: 0px" title="" border="0" alt="" align="right" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgyfXNAP9Cc3dU1s60JMKm-EIK5ns-MOkUV3F6_hebuRQFIeye75BDL8ehPbXxtSf_8xeM6w2EVRpCCA-dMkhCbGILbH8_PcCC-J3V4H0B7QGNScRXCmPWroHqYzszYs3U6KRHiN31TrEMM/?imgmax=800" width="330" height="162"> Κόψε την ζάχαρη για να μην σε κόψει αυτή. Στρέψου στα λαχανικά, στα φρούτα, στα όσπρια, στους ξηρούς καρπούς, θρέψου με όσα απλόχερα σου προσφέρει η φύση.</font></p> <p align="justify"><font size="2" face="Verdana">Θα αισθάνεσαι καλύτερα.</font></p> <p align="justify"><font size="2" face="Verdana">Θα περπατάς καλύτερα.</font></p> <p align="justify"><font size="2" face="Verdana">Θα αναπνέεις καλύτερα.</font></p> <p align="justify"><font size="2" face="Verdana">Θα κοιμάσαι καλύτερα</font><font size="2" face="Verdana">.</font></p> <p align="justify"><font size="2" face="Verdana">Θα αγκαλιάζεις καλύτερα.</font></p> <p align="justify"><font size="2" face="Verdana">Θα σε αγκαλιάζουν καλύτερα.</font></p> <p align="justify"><font size="2" face="Verdana">ΘΑ ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΑ!!</font></p> Unknownnoreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-4602911266009525451.post-21441087018940953602013-09-06T23:26:00.001+03:002014-02-12T19:23:47.410+02:00Τεχνητή νοημοσύνη ή τεχνητή αφασία;<p align="justify"><font size="2" face="Verdana"><img style="border-bottom: 0px; border-left: 0px; margin: 0px 0px 0px 10px; display: inline; border-top: 0px; border-right: 0px" title="Τεχνητή Νοημοσύνη" border="0" alt="Τεχνητή Νοημοσύνη" align="right" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiRjYLiUQ5Yfid6462MI5eyjwQSliGDtK1O_3HI-plumjoG-jnGjPRWdx_bcWIJe9xhP2c7c3zgy60b1XfDR4WX_W9g98GIlgaQH0ef0118tEwMYhGNMBXLKhS8MBYoNZvQK53ZdSLNoL9A/?imgmax=800" width="280" height="433" /> Γεια σας και χαρά σας και καλό Φθινόπωρο! </font></p> <p align="justify"><font size="2" face="Verdana">Οι συνθήκες της καθημερινότητάς μου δεν με ευνοούν αλλά <em>απόψε ήρθε ένα κομματόσκυλο από τα παλιά!</em></font></p> <p align="justify"><font size="2" face="Verdana">Πάμε δυνατά λοιπόν!</font></p> <p align="justify"><font size="2" face="Verdana">Όλοι σας πιστεύω ό,τι έχετε ακούσει ή έχετε διαβάσει κάποια στιγμή τον όρο “Τεχνητή Νοημοσύνη”. Και εμείς που τον έχουμε ακούσει και οι φίλοι που τον αγνοούν, ας δούμε όλοι μαζί μία σωστά διατυπωμένη επεξήγηση αυτού του όρου.</font></p> <p align="justify"><font size="2" face="Verdana">Αντιγράφω λοιπόν από την ελληνική έκδοση της wikipedia:</font></p> <p align="justify"><u><font color="#0000ff" size="2" face="Verdana"><a href="http://el.wikipedia.org/wiki/Τεχνητή_νοημοσύνη">http://el.wikipedia.org/wiki/Τεχνητή_νοημοσύνη</a></font></u></p> <blockquote> <p align="justify"><font size="2" face="Verdana">Ο όρος τεχνητή νοημοσύνη (ΤΝ, εκ του Artificial Intelligence) αναφέρεται στον κλάδο της πληροφορικής ο οποίος ασχολείται με τη σχεδίαση και την υλοποίηση υπολογιστικών συστημάτων που μιμούνται στοιχεία της ανθρώπινης συμπεριφοράς τα οποία υπονοούν έστω και στοιχειώδη ευφυΐα: μάθηση, προσαρμοστικότητα, εξαγωγή συμπερασμάτων, κατανόηση από συμφραζόμενα, επίλυση προβλημάτων κλπ. Ο Τζον Μακάρθι όρισε τον τομέα αυτόν ως </font><font size="2"><font face="Verdana"><strong>«επιστήμη και μεθοδολογία της δημιουργίας νοούντων μηχανών». <br /></strong> <br />Η ΤΝ αποτελεί σημείο τομής μεταξύ πολλαπλών επιστημών όπως της <strong>πληροφορικής</strong>, της <strong>ψυχολογίας</strong>, της <strong>φιλοσοφίας</strong>, της <strong>νευρολογίας</strong>, της <strong>γλωσσολογίας</strong> και της <strong>επιστήμης μηχανικών</strong>, με στόχο τη σύνθεση ευφυούς συμπεριφοράς, με στοιχεία συλλογιστικής, μάθησης και προσαρμογής στο περιβάλλον, ενώ συνήθως εφαρμόζεται σε μηχανές ή υπολογιστές ειδικής κατασκευής. Διαιρείται στη <strong>συμβολική</strong> τεχνητή νοημοσύνη, η οποία επιχειρεί να εξομοιώσει την ανθρώπινη νοημοσύνη αλγοριθμικά χρησιμοποιώντας σύμβολα και λογικούς κανόνες υψηλού επιπέδου, και στην <strong>υποσυμβολική</strong> τεχνητή νοημοσύνη, η οποία προσπαθεί να αναπαράγει την <strong>ανθρώπινη ευφυΐα</strong> χρησιμοποιώντας στοιχειώδη αριθμητικά μοντέλα που συνθέτουν επαγωγικά νοήμονες συμπεριφορές με τη διαδοχική αυτοοργάνωση απλούστερων δομικών συστατικών («συμπεριφορική τεχνητή νοημοσύνη»), <strong>προσομοιώνουν πραγματικές βιολογικές διαδικασίες</strong> όπως η <strong>εξέλιξη των ειδών</strong> και η λειτουργία του εγκεφάλου («υπολογιστική νοημοσύνη»), ή αποτελούν εφαρμογή στατιστικών μεθοδολογιών σε προβλήματα ΤΝ.</font></font></p> </blockquote> <p align="justify"><font size="2" face="Verdana">Μάλιστα…</font></p> <p align="justify"><font size="2" face="Verdana">Ας ξεκινήσουμε από τους αγαπημένους μου “επιστήμονες”… τους λατρευτούς μου ψυχολόγους…</font></p> <p align="justify"><font size="2" face="Verdana">Με λίγα λόγια…</font></p> <p align="justify"><font size="2" face="Verdana">Και 1000 χρόνια να περάσουν καμία δύναμη και κανένα μυαλό σε αυτόν τον πλανήτη και στο γαλαξία που ανήκει αυτός ο πλανήτης και σε ολόκληρο το σύμπαν στο οποίο ανήκει αυτός και όλοι οι γαλαξίες του γνωστού και άγνωστου σύμπαντος, ακόμα και στα τρισεκατομμύρια έτη φωτός μακριά μέχρι και στις απόλυτες εσχατιές του υπερπέραν δεν πρόκειται να δημιουργήσει μηχανή με ανθρώπινη νοημοσύνη.</font></p> <p align="justify"><font size="2" face="Verdana">Αφήνοντας στην άκρη τις προσπάθειες περί επιστημονικής πρόβλεψης ή απόδειξης περί του αντιθέτου, ας ρωτήσω το εξής απλό:</font></p> <p align="justify"><font size="2" face="Verdana">Πώς στο διάολο θα φτιάξετε μηχανή που θα ενσωματώνει όλη την γκάμα των ανθρώπινων συναισθημάτων;</font></p> <p align="justify"><font size="2" face="Verdana">Πώς στο διάολο μια μηχανή θα μπορέσει ποτέ να νιώσει και να βιώσει την <em>αγάπη</em>, τον <em>έρωτα</em>, την <em>επιθυμία</em>, την σαρκική και πνευματική <em>έλξη</em>, την <em>ζήλια</em>, το <em>μίσος</em>, τον <em>φόβο</em> και την <em>αγωνία</em> μπροστά στο άγνωστο που έρχεται ή στο κακό γνωστό που ξανάρχεται; Να νιώσει και να βιώσει την <em>ζεστασιά</em> της <em>ευγνωμοσύνης</em> και την ερημιά της <em>αχαριστίας</em>, </font></p> <p align="justify"><font size="2" face="Verdana">Πώς θα μπορέσει ποτέ να καταλάβει πώς είναι να παίρνεις τον 1ο σου μισθό; Πώς θα μπορέσει να νιώσει την ανείπωτη <em>χαρά</em> και <em>ικανοποίηση</em> όταν με τον 1ο σου μισθό κάνεις δώρα στους αγαπημένους σου; Πώς θα μπορέσει να νιώσει εκείνον τον βασανιστικό ήχο που κάνει το ξυπνητήρι κάθε πρωί; Πώς θα μπορέσει να νιώσει το σκοτάδι της ανεργίας; Πώς θα μπορέσει να νιώσει πώς είναι να θέλεις να προσφέρεις αλλά δεν μπορείς; Πώς θα μπορέσει να νιώσει την <em>πείνα</em>, την <em>δίψα</em>, την <em>φτώχεια</em> αλλά και την <em>ευμάρεια</em>, πώς θα μπορέσει ποτέ να καταλάβει με πόση χαρά γεμίζεις όταν κάνεις ευτυχισμένους τους γύρω του;</font></p> <p align="justify"><font size="2" face="Verdana">Πώς θα μπορέσει να νιώσει τον ερχομό της άνοιξης, το <em>μύρισμα</em> του γιασεμιού και το φούντωμα της βουκαμβίλιας, τις <em>μυρωδιές</em> των ανοιξιάτικων Κυριακών που μοσχοβολάει όλη η κουζίνα; Πώς θα μπορέσει να νιώσει την <em>ζεστασιά</em> και την <em>θαλπωρή</em> του Μαγιάτικου ήλιου; Πώς θα μπορέσει να νιώσει τόσος γεμάτος τσουγκρίζοντας ένα ποτήρι κρασί με τους αγαπημένους τους;</font></p> <p align="justify"><font size="2" face="Verdana">Πώς θα μπορέσει να νιώσει πώς είναι να πηγαίνεις 1η μέρα στο σχολείο, πώς είναι να πηγαίνεις 1η μέρα στο στρατό, πώς είναι να συνοδεύεις το παιδί σου 1η μέρα στο σχολείο; Πώς θα μπορέσει να νιώσει πώς είναι να μαθαίνεις το αλφάβητο και να μπορείς μόνος σου να διαβάσεις τα παραμύθια; Πώς θα μπορέσει να νιώσει πώς είναι να αποκοιμιέται αποκαμωμένο στον ώμο σου το μικρό παιδί σου γιατί άλλο δεν μπορεί πλέον, κουράστηκε το καημένο…</font></p> <p align="justify"><font size="2" face="Verdana">Πώς θα μπορέσει ποτέ να <em>μυρίσει</em> στο μαξιλάρι το άρωμα που άφησαν τα μαλλιά της αγαπημένης του, πώς θα μπορέσει ποτέ να <em>ακούσει</em> από την αγαπημένη του ότι θα γίνει πατέρας, πώς θα μπορέσει ποτέ να νιώσει να <em>τρίζει συθέμελα</em> το εγώ του όταν γίνεται γονιός, πώς θα μπορέσει ποτέ να νιώσει <em>μηδαμινός</em> και <em>αμελητέος</em> και <em>καταραμένος</em> και <em>αδικογεννημένος</em> σαν κηδέψει το παιδί του, πώς θα μπορέσει ποτέ να νιώσει, να το <em>αισθανθεί σύριζα και σύγκορμα</em> την πρώτη φορά που θα σε πει το παιδί σου μπαμπά, πώς θα νιώσει ποτέ τον <em>επιθανάτιο ρόγχο</em> εκείνη την ύστατη στιγμή, ανήμπορο πια, επάνω σε ένα ιδρωμένο στρώμα;</font></p> <p align="justify"><font size="2" face="Verdana">Πώς θα μπορέσει ποτέ να <em>θυμώσει</em> όταν του πούνε ψέμματα, πώς θα καταλάβει τι σημαίνει <em>ψέμμα</em> και τι σημαίνει <em>αλήθεια</em>, πώς θα μπορέσει ποτέ να <em>ελπίσει</em> ότι δεν θα του ξαναπούν ψέμματα και πώς θα <em>απογοητευτεί</em> όταν του ξαναπούνε ψέμματα; Και πώς θα μπορέσει ποτέ να <em>στεναχωρηθεί</em> όταν τον πληγώσουν οι δικοί του άνθρωποι; Μπορεί να πληγωθεί; Πώς θα μπορέσει να νιώσει την <em>αισιοδοξία</em> ότι θα φύγει επιτέλους η ψευτιά από αυτόν τον κόσμο;</font></p> <p align="justify"><font size="2" face="Verdana">Πώς θα μπορέσει να νιώσει την <em>προσδοκία</em> για κάτι – μεγάλο ή μικρό δεν έχει σημασία – σημαντικό όμως σίγουρα. Πώς θα μπορέσει να νιώσει τι είναι το <em>σημαντικό</em> και τι το <em>ασήμαντο</em>, πώς θα μπορέσει να νιώσει την ανάγκη να <em>βιαστεί</em> ή να <em>ξαποστάσει</em>, πώς θα μπορέσει να νιώσει την την ξενιτιά, την ορφανιά, την πίκρα, την αγάπη, (<em>τα τέσσερα τα ζύγιασαν, βαρύτερα είναι ΠΑΝΤΑ τα ξένα.</em>) Πώς θα μπορέσει να νιώσει ότι <em>παρηγοριά έχει ο θάνατος και λησμονιά ο χάρος, μα ο ζωντανός ο χωρισμός παρηγοριά δεν έχει;</em></font></p> <p align="justify"><font size="2" face="Verdana">Πώς θα μπορέσει να νιώσει στο πρόσωπό του την <em>κάψα</em> του καλοκαιριού ή το <em>μούδιασμα</em> του δεκεμβριάτικου βοριά;</font></p> <p align="justify"><font size="2" face="Verdana">Πώς θα μπορέσει τέλος τέλος να νιώσει πώς είναι να είσαι χρόνιος (διότι περί χρόνιου νοσήματος πρόκειται) ψηφοφόρος του ΠΑΣΟΚ και να τρως πόδι από το δημόσιο;</font></p> <p align="justify"><font size="2" face="Verdana">Όλα τα παραπάνω είναι σίγουρο ότι ποτέ δεν πρόκειται να τα αποκτήσει καμιά μηχανή και με κανέναν τρόπο.</font></p> <p align="justify"><font size="2" face="Verdana">Αυτό όμως που είναι ακόμα πιο σίγουρο – και βεβαίως άκρως ανησυχητικό – είναι ότι δεν εργάζονται τόσο προς την κατεύθυνση της <em>τεχνητής νοημοσύνης</em> όσο προς την <em>εγκαθίδρυση μιας τεχνητής αφασίας</em>.</font></p> <p align="justify"><font size="2" face="Verdana"><strong>ΠΑΣΧΙΖΟΥΝ</strong> μέρα και νύχτα ώστε ο άνθρωπος – το τέλειο δημιούργημα του Θεού – να <strong>ΠΑΨΕΙ</strong> να νιώθει όλα τα παραπάνω. Να πάψουμε να <em>αγαπάμε</em>, να <em>ελπίζουμε</em>, να <em>συγχωρούμε</em>, να <em>συμπονάμε</em>, να <em>δημιουργούμε</em>, να <em>μαθαίνουμε</em>, να <em>διδάσκουμε</em> και να <em>διδασκόμαστε</em>, να <em>κρίνουμε</em> και να <em>αποφασίζουμε</em>, να <em>ελπίζουμε</em>, να <em>γελάμε</em>, να <em>χαιρόμαστε</em>, να <em>πάψουμε να θέλουμε</em>, να <em>πάψουμε τελικά να ονειρευόμαστε…</em></font></p> <p align="center"><font size="2" face="Verdana"><strong>ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΠΑΨΟΥΜΕ ΝΑ ΝΙΩΘΟΥΜΕ ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΝΙΩΘΕΙΣ</strong></font></p> <p align="justify"><font size="2" face="Verdana">Αλλά…</font></p> <p align="justify"><font size="2" face="Verdana">από αρχαιότατων χρόνων είναι γνωστό τοις πάσι τι πάθαινε όποιος επέλεγε να χαλάσει τις δημιουργίες του Θεού. </font></p> <p align="justify"><font size="2" face="Verdana">Και επειδή ο Θεός είναι τέλειος και δεν είναι κανένας χθεσινός – και ως τέλειος δεν θα μπορούσε παρά να κατασκευάσει ένα τέλειο δημιούργημα με άπειρες λειτουργίες και άπειρες άμυνες, το τελικό συμπερασμα το οποίο είναι ακόμα πιο βέβαιο από όλα τα προηγούμενα είναι αυτό:</font></p> <p align="justify"><font size="2" face="Verdana">Αυτό που είπε ο γίγαντας Πλάτων, μαθητής του θεϊκου Σωκράτη:</font></p> <p align="justify"><font size="2" face="Verdana"><em>“Αεί ο Θεός γεωμετρεί”</em></font></p> <p align="justify"><font size="2" face="Verdana">Και όταν ο μέγιστος γεωμέτρης εργάζεται, τα πράγματα είναι απλά…</font></p> <p align="justify"><font size="2" face="Verdana"><em>Μη (Του) τους Κύκλους τάραττε</em></font></p> <p align="justify"><font size="2" face="Verdana">…ή, σε απλά ελληνικά…</font></p> <p align="justify"><font size="2" face="Verdana">μην του ζαλίζετε τα @@…</font></p> Unknownnoreply@blogger.com10tag:blogger.com,1999:blog-4602911266009525451.post-79807309990623036902013-05-26T19:32:00.001+03:002014-02-12T19:23:47.483+02:00Ζητείται παραλία χωρίς Έλληνες…<p align="justify"><font size="2" face="Verdana"><img style="border-bottom: 0px; border-left: 0px; margin: 0px 0px 0px 10px; display: inline; border-top: 0px; border-right: 0px" title="" border="0" alt="" align="right" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi2MfxeXENvK_CEKteAYK78hJH3VlV7m31fJWTX3Ymhl_j063ESxJsPtBeiZmNff1Uqy241STso2X1XA9KlGVTCc2pl8agcxsCpou7CQHeZV1M1BkPEC1GbD8HUU83JJxUn1cHf0_xEqB3p/?imgmax=800" width="250" height="323" /> Θα μπορούσα να γράψω πολλά – πάρα πολλά. Αλλά είμαι κουρασμένος – πολύ κουρασμένος. Ζητείται αυτό που γράφει ο τίτλος. Έτσι ακριβώς. Απόψε δεν θα γράψω αλλά είναι βέβαιο ότι θα γράψω στο κοντινό μέλλον. Απόψε ας ξαναθυμηθούμε μαζί ένα κείμενο της Μαλβίνας Κάραλη, η οποία έφυγε νωρίς. Δυστυχώς έτσι γίνεται. Αυτοί που πρέπει να μείνουν φεύγουν νωρίς και αυτούς που πρέπει να ψοφήσουν τους ξεχνάει και ο Θεός. </font></p> <p align="justify"><font size="2" face="Verdana">Είμαι σίγουρος ότι θα καταλάβετε τον σκοπό της ανάρτησης.</font></p> <blockquote> <p align="justify"><font size="2" face="Verdana">Αυτοί οι τύποι, οι μικροαστοί, δεν σκέφτονται ποτέ τους να αυτοκτονήσουν, γιατί η ζωή τους ανήκει στο Θεό, αλλά στην ουσία, επειδή δεν αποφασίζουν ούτε για τη ζωή τους, ούτε για το θάνατό τους. Είναι <strong>αμνήμονες</strong> εκεί που τους συμφέρει, αλλά οραματιζόμενοι το μέλλον δεν ζουν ποτέ ένα παρόν της προκοπής. Κάνουν μακροπρόθεσμα όνειρα που, κατά κανόνα, τα προφταίνει ο θάνατος. Χτίζουν ντουβάρια. Αγοράζουν οικοπεδάκια. Δεν ψάχνουν τσάντες, γιατί σπάνια ερωτεύονται και όπως όλοι οι βλάκες, ποτέ δεν νιώθουν ανίσχυροι. Τρέμουν τις υποχρεώσεις, αλλά τελικά παντρεύονται μια υπομονετικιά, αφού την πρήξαν επί χρόνια τόσο, που δεν θέλει πια ούτε να τους χέσει. Κάνουν δύο μόγγολα, γιατί "ένα ίσον κανένα". Ή τρία αν τα δύο πρώτα είναι κορίτσια. Και βέβαια, τους αρέσουνε πολύ οι βιζιτούδες, τις οποίες πάντα ρωτάνε μετά το πήδημα: "Πως ξέπεσες έτσι;" </font></p> <p align="justify"><font size="2" face="Verdana">Όχι, δεν έχουν αρκουδάκι οι μικροαστοί. <strong>Μόνο σκουπίδια. Σε τρόφιμα, σε ιδέες, σε τρόπο ζωής, σε πράξεις.</strong> Την ξέρω απ' έξω κι ανακατωτά την Αδελφότητα που βρήκε την πεμπτουσία της στο πρόσωπο του προέδρου. Τρέμει μην πιαστεί κορόιδο και πάντα πιάνεται. <strong>Υπεκφεύγει. Στρεψοδικεί. Αναβάλλει. Υποκρίνεται. Ζητάει τα πάντα και δεν δίνει τίποτα.</strong> Παριστάνει τη Δίκαιη. Αρνείται τα τεστ πατρότητας για να γλιτώσει τη Διατροφή και πάντα είναι από κοντά ένας μειλίχιος και τίμιος επαρχιακός δικηγοράκος, πρόθυμος να σπιλώσει την άπορη κακομοίρα. </font></p> <p align="justify"><font size="2" face="Verdana">Ο Μικροαστός <strong>δεν θέλει μπλεξίματα.</strong> Γι' αυτό δεν μπορεί να είναι ποτέ επαναστάτης, άρα παλικάρι. <strong>Δεν είναι αντιπαθής σαν υπέρμετρος, είναι σιχαμένος σαν πλαγιοδρόμος.</strong> Νομίζει πως είναι διπλωμάτης και πως λύνει γόρδιους δεσμούς, στην ουσία όμως ξεμπερδεύει μόνο τον εαυτό του και τρελαίνει όλο τον κόσμο γύρω του. Κανείς δεν είναι πιο επικίνδυνος από αυτά τα ήσυχα, μειλίχια ανθρωπάκια, τους μικροαστούς."</font></p> </blockquote> <p align="justify"><font size="2" face="Verdana"><em>Ζητείται παραλία χωρίς Έλληνες, παρακαλώ…</em></font></p> Unknownnoreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-4602911266009525451.post-57341881022510422862013-04-23T20:44:00.001+03:002014-02-22T17:29:35.060+02:00Ίσως η σπουδαιότερη λέξη της ελληνικής γλώσσας…<p align="justify"><font size="2" face="Verdana"><img style="border-bottom: 0px; border-left: 0px; display: inline; margin-left: 0px; border-top: 0px; margin-right: 0px; border-right: 0px" title="" border="0" alt="" align="right" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjTNGPW7HFnnbzwisjr14sqwc7ljEGnGKFlD7QbskIDp7tveWMgj4GNE-kvM85gwgy3Uzqd0CsZrTSWIiyYlEyfFrpf2KqaPk88yr23tjzhTNY5bJ2DIBOozQ4QtKmmtE9iqYWSnoOX04Mo/?imgmax=800" width="240" height="104" /> Σε έναν τόπο πολύ μικρό ανάμεσα στις ακτές της Ασίας και κάποια μεσογειακά νησιά μία ανακάλυψη έπεσε σαν κεραυνός πριν από δύο χιλιετίες. Κι αυτή η ανκάλυψη συνδέεται με μία μοναδική λέξη. </font></p> <p align="justify"><font size="2" face="Verdana">Όταν μιλάμε σήμερα για επιστήμη… λέμε π.χ. “Βιολογία” – η επιστήμη της ζωής. Λέμε “Κοσμολογία” – η επιστήμη του κόσμου. Λέμε “Τοπολογία” – η επιστήμη των τόπων. Σε κάθε περίπτωση, όμως, λέμε “-λογία”.</font></p> <p align="justify"><font size="2" face="Verdana">Σημαίνει τη σαφή ομιλία, που οι Έλληνες την έλεγαν <strong>“λόγο”</strong>. Προσθέτουμε το “-λογία“ για να υποδηλώσουμε μια επιστήμη. <strong>“Λόγος”</strong> σε απλά ελληνικά θα πει λεκτική έκφραση ή ομιλία… μα στη γλώσσα της επιστήμης σήμαινε τη σχέση α προς β. Ή, ακόμα καλύτερα, τη διπλή σχέση α/β=γ/δ. <em>Αυτό το ονόμαζαν αναλογία.</em> Και ο λόγος, αυτή η σχέση, επινοήθηκε σε αυτόν ακριβώς τον τόπο, και ιδού πως:</font></p> <p align="justify"><font size="2" face="Verdana">Ας πάμε στη νήσο Σάμο, πολύ κοντά στα σημερινά τουρκικά παράλια. Στη Σάμο γεννήθηκε ο Πυθαγόρας, που επινοεί την Αριθμητική και στα πλαίσιά της επινοεί τη σχέση 2/4=α/β. Επινοεί ακριβώς τη σχέση 2/4=8/16. Επινοεί τη σχέση ανάμεσα σε ακέραιους αριθμούς και αριθμούς που κάποτε θα ονομαστούν κλάσματα ή <strong>λόγοι</strong>. Και όλη η θεωρία των αριθμών θα εκπορευτεί από αυτό.</font></p> <p align="justify"><font size="2" face="Verdana">Στην απέναντι ελληνική πλευρά που σήμερα κατέχει η Τουρκία, θα γεννηθεί ένας άλλος άντρας, ο Θαλής. Γεννημένος στην Μίλητο επινοεί το περίφημο θεώρημα του Θαλή περί όμοιων τριγώνων. Και πάλι ο <strong>“λόγος”</strong>… γιατί αυτή προς εκείνη την πλευρά ισούται με αυτήν προς εκείνη, οπότε έχουμε τον ίδιο <strong>“λόγο”.</strong> </font></p> <p align="justify"><font size="2" face="Verdana">Κοντά στην Μίλητο βρίσκεται μια άλλη ελληνική πόλη, η Έφεσος. Εκεί γεννιέται ο Ηράκλειτος. Ο Ηράκλειτος είναι φυσικός, ο πρώτος πολύ σπουδαίος φυσικός στην ιστορία. Περιγράφει τα φυσικά φαινόμενα, την εξέλιξη των πραγμάτων, το πέρασμα του χρόνου, ό,τι είναι ορατό. Και πίσω από κάθε φαινόμενο αναζητά την αιτία. Αυτή την αιτία την ονομάζει <strong>λόγο.</strong> Αριθμητικό <strong>λόγο,</strong> γεωμετρικό <strong>λόγο,</strong> φυσικό <strong>λόγο.</strong> Αν κατεβούμε κι άλλο στα παράλια, φτάνουμε σε ένα κατεστραμμένο σήμερα λιμάνι, την Κνίδο, όπου ο Εύδοξος ο Κνίδιος επινοεί ξανά τον <strong>λόγο</strong>. Κι αυτός ο κάπως πιο περίπλοκος λόγος θα γεννήσει την σύγχρονη Αλγεβρική θεωρία και είναι ο αλγεβρικός <strong>λόγος</strong>.</font></p> <p align="justify"><font size="2" face="Verdana">Ας ανεβούμε τώρα την ακτή κι ας γυρίσουμε στα νησιά. Δίπλα στη Σάμο βρίσκεται ένα νησί που λέγεται Πάτμος, όπου πολλά χρόνια μετά την εποχή των Ελλήνων ο χριστιανός Ιωάννης γράφει στην αρχή του βιβλίου του και πάλι: <strong>“Εν αρχή ην ο λόγος”.</strong> Και ο λόγος για αυτόν είναι και πάλι μια σχέση, η ίδια σχέση που είχαν βρει οι Έλληνες, αφού λέει: <strong>“Ο Θεός είναι για τον Υιό του ό,τι ο Υιός για τον άνθρωπο”.</strong> Αναφέρει λοιπόν πάλι την σχέση και την ισότητα δύο σχέσεων. Κι έτσι, σε ένα τόπο τόσο δα σαν το μαντήλι της τσέπης που με βαρκούλα με πανί τον γυρίζεις σε δυο μέρες – ανάμεσα στις ακτές της σημερινής Τουρκίας και κάποια νησιά διάσπαρτα κατά μήκος αυτών των ακτών – βρίσκεται εκεί όπου πριν από δύο χιλιετίες γεννήθηκε αυτό που όξυνε το πνεύμα μας. <strong>Δηλαδή ο “λόγος”, η σχέση στην ελληνική γλώσσα.</strong></font></p> <p align="justify"><font size="2" face="Verdana">Για να κατανοήσουμε σωστά το ελληνικό πνεύμα ας φανταστούμε το εξής: Σε ένα χάρτη η Βαβυλώνα είναι το κέντρο του κόσμου, ο ποταμός που την βρέχει, ο Ευφράτης, είναι ο κύριος ποταμός του κόσμου και οι λαοί τριγύρω είναι μακρινοί και κάπως ξεχασμένοι, περιφρονημένοι. Αν συγκρίνετε αυτόν τον χάρτη με αυτόν τον ελληνικό χάρτη που μάλλον σχεδιάστηκε από τον Αναξίμανδρο <img style="border-right-width: 0px; display: block; float: none; border-top-width: 0px; border-bottom-width: 0px; margin-left: auto; border-left-width: 0px; margin-right: auto" title="Χάρτης Αναξιμάνδρου" border="0" alt="Χάρτης Αναξιμάνδρου" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEit4DXxr528ZK6DFT1EaxwL2eKVnEx2tk1Uvcx7jWKc5_iz3OWUAACpqVbZh64J7ISdW0g1qSCFJSmlREkt3rgROzKkponOjTED5ZlW6TRu3xRIHkqjX32E4E29E2XSMDMtf-VNkxo0Mp8i/?imgmax=800" width="239" height="240" /> </font></p> <p align="justify"><font size="2" face="Verdana">θα δείτε πως ο ελληνικός χάρτης είναι παγκόσμιος. Υπάρχουν εκεί όλοι ανεξαιρέτως οι κατοικημένοι τόποι. Η Ελλάδα έχει εξέχουσα θέση μα φαίνεται όλη η Μεσόγειος και ο τότε κόσμος παρουσιάζεται κυκλικός και περιβάλλεται ολόκληρος από τον ποταμό Ωκεανό. Από τη μια, ο “ιδιαίτερος” χάρτης ενός λαού που θεωρεί τη ζωή του κέντρο του κόσμου και από την άλλη ένας χάρτης ήδη παγκόσμιος, πανανθρώπινος.</font></p> <blockquote> <p align="justify"><font size="2" face="Verdana">“Τον άντρα τον πολύτροπο πες μου θεά, που χρόνια παράδερνε, σαν πάτησε της Τροίας το άγιο κάστρο κι ανθρώπων γνώρισε πολλών τον τόπο και την γνώση κι έπαθε μύριες συμφορές στα πέλαγα, ζητώντας πώς στην πατρίδα του άβλαβος να πάει με τους συντρόφους”.</font></p> </blockquote> <p><font size="2" face="Verdana"></font></p> <p align="justify"><font size="2" face="Verdana">Βορέας, Καικίας, Απηλιώτης, Εύρος, Νότος, Λιψ, Ζέφυρος, Σκίρων. Ιδού οι άνεμοι που φυσούν πάνω στη γη. Αντιπροσωπεύουν τα οκτώ σημεία του ορίζοντα. Αυτά τα ξέρει ο Οδυσσέας όταν ξεκινάει το ταξίδι του από την Ιθάκη σε όλη τη Μεσόγειο. Ο Οδυσσέας είναι μάλλον ένας μυθικός εξερευνητής. Ίσως πάλι να αντιστοιχεί σε κάποιο ιστορικό πρόσωπο. Αλλά το ταξίδι του είναι μία συλλογή πολλών ταξιδιών μαζί. </font></p> <p align="justify"><font size="2" face="Verdana">Όμως γνωρίζουμε και ιστορικούς εξερευνητές όπως λόγου χάρη τον Πυθέα τον Μασσαλιώτη. Ο Πυθέας που έζησε σίγουρα τον 4ο π.Χ. αιώνα υπερβαίνει την παιδεία και την παιδαγωγία δηλαδή το ταξίδι των παιδιών αλλά και το ταξίδι του Οδυσσέα. Φεύγει από την Μασσαλία, πλέει προς το νότο, περνά τις Ηράκλειες στήλες – τα σημερινά στενά του Γιβραλτάρ – ανεβαίνει κατά μήκος των ακτών της Ισπανίας, εξερευνά τα νησιά του Πονάν (Ατλαντικού) στη Δυτική Γαλλία. Προχωρά προς τη Μάγχη και περιπλέει την Αγγλία. Αρκετοί ιστορικοί λένε πως φτάνει μέχρι και την Ισλανδία, σίγουρα όμως εξερευνά την Σκανδιναβία, δηλαδή τις τωρινές Νορβηγία, Σουηδία και τις φιλανδικές ακτές. Αποκτά λοιπόν τεράστια εμπειρία για στεριές και θάλασσες εκτός του κατοικημένου κόσμου, δηλαδή της Μεσογείου. Και είμαστε σχεδόν βέβαιοι ότι το έκανε για πολλούς λόγους. Πρώτα γιατί στη Φυσική Ιστορία του ο Πλίνιος ο Πρεσβύτερος αναφέρει πολύ λεπτομερώς ένα έργο που ίσως είχε γράψει για το οποίο δεν ξανακούσαμε ποτέ, το “Περί του Ωκεανού” και όπου εκτιμά την παλιρροιακή δύναμη στις ακτές της Βρεττάνης μέσω των ρυθμών της, και προφανώς είχε μία πολύ καλή θεωρία για να εξηγεί τους ρυθμούς της παλίρροιας με τη σελήνη και είναι σχεδόν βέβαιος πώς η επίδρασή της στις παλίρροιες ήταν γνωστή από τον 4ο αιώνα π.Χ. χάρη στον Πυθέα.</font></p> <blockquote> <p align="justify"><font size="2" face="Verdana">“Σε αυτόν τον ήρεμο κόλπο επιβεβαίωσα τη σχέση της σελήνης με την παλλίροια. Βλέπω την “Άρτεμι”, το πλοίο μας, σε όλη της την αίγλη, και η θάλασσα προχώρησε, μα κι υποχώρησε πιο πολύ από χθες. Η διαφορά ύψους δείχνει να είναι ογδόντα πήχεις – κατά τη γνώμη μου τεράστια!”</font></p> </blockquote> <p align="justify"><font size="2" face="Verdana">Επίσης έχουμε μια δική του μαρτυρία για την μικρότερη διάρκεια της μέρας ανάλογα με την εποχή. Και ο λόγος που πιστεύουμε πως έφτασε τόσο βόρεια είναι ένα κείμενό του, όπου ο Πυθέας λέει πως είδε τον ήλιο να ανατέλλει αμέσως μετά την δύση. Άρα, πρέπει να έφτασε σε μεγάλο γεωγραφικό βάθος το καλοκαίρι. Κι εκείνη την εποχή υπάρχει μόνο η δική του μαρτυρία σχετικά με την διαφορά στη διάρκεια της ημέρας.</font></p> <blockquote> <p align="justify"><font size="2" face="Verdana">“Ο ήλιος φάνηκε επιτέλους  ανάμεσα από τα γκρίζα σύννεφα. Κατάφερα να υπολογίσω τους αριθμούς που προσδιορίζουν τη σχέση ανάμεσα στη σκιά και το ύψος του γνώμονά μου. Πλησιάζουμε στο ηλιοστάσιο και η μέρα εδώ είναι πιο μεγάλη από ό,τι στη χώρα των Βόρειων Βρετανών. Διαρκεί πάνω από 18 γυρίσματα της κλεψύδρας. Όταν προσπαθούσα να δώσω στους ιθαγενείς να καταλάβουν πώς ήθελα να πάω στην Θούλη, αυτοί οι βάρβαροι μάς έδειξαν που δύει ο ήλιος, τον τόπο όπου ο ήλιος έχει το θρόνο και το κρεβάτι του γιατί εκεί γέρνει και από εκεί υψώνεται.”</font></p> </blockquote> <p align="justify"><font size="2" face="Verdana">Επίσης αποδεικνύεται από άλλους ιστορικούς πως ο Πυθέας ανκάλυψε την έννοια του γεωγραφικού πλάτους. Και πώς επινόησε το γεωγραφικό πλάτος; Όλοι νομίζουμε πως το ηλιακό ρολόι δείχνει των ώρα. Για τους Έλληνες, το ηλιακό ρολόι δεν έδειχνε την ώρα. Ήταν ένα αστρονομικό παρατηρητήριο. Κι αυτό έδειχνε το μήκος της σκιάς την πιο σύντομη ημέρα και το μήκος της σκιάς την πιο μεγάλη ημέρα, δηλαδή το χειμερινό και το θερινό ηλιοστάσιο. Έδειχνε επίσης το μήκος της σκιάς την ημέρα της ισημερίας. Η γωνία που σχηματίζει η ακμή του γνώμονος ή του ρολογιού με τη θέση της σκιάς την ημέρα της ισημερίας είναι ακριβώς η γωνία του γεωργαφικού πλάτους. Αυτήν την ανακάλυψη την έκανε πρώτος ο Πυθέας. Είδε πως αυτή η γωνία έδειχνε πόσο ψηλά ήταν αυτό το μέρος. </font></p> <blockquote> <p align="justify"><font size="2" face="Verdana">“Από τη σχέση του μήκους του γνώμονος και της σκιάς του, βεβαιώνω πως αυτή τη στιγμή, απέχουμε 9.000 στάδια από τη Μασσαλία, πάνω από τη διάμεσο του κόσμου. Η ημέρα τώρα διαρκεί σχεδόν 18 γυρίσματα της κλεψύδρας αλλά οι βάρβαροι μού εξήγησαν ότι όλο το χειμώνα ο ήλιος ανεβαίνει μόνο 9 πήχεις πάνω από τον ορίζοντα πράγμα που συμπίπτει με το ύψος του ήλιου στη Μασσαλία.“</font></p> </blockquote> <p align="justify"><font size="2" face="Verdana">Στον επινοητή του γεωγραφικού πλάτους μπορούν να απονεμηθούν τρεις τίτλοι ταυτόχρονα:  Του αστρονόμου, αφού το ηλιακό ρολόι είναι αστρονομικό όργανο. Του γεωγράφου, αφού ορίζει το γεωγραφικό πλάτος ενός τόπου. Και του γεωμέτρη, αφού όλα αυτά τα ανακαλύπτει χάρη στο θεώρημα ισότητας των εναλλάξ γωνιών. Γιατί, για να βρούμε τη γωνία του γεωγραφικού πλάτους χρειάζεται και μία ορισμένη επεξεργασία του σχήματος που δείχνει ο γνώμονας. Κι εκεί ακριβώς το παράδειγμά του είναι ενδιαφέρον ως προς το συχετισμό θρύλου και ιστορίας. Δηλαδή τη σχέση που μπορεί να υπάρχει ανάμεσα στην εξερεύνηση της γης, τη χαρτογράφηση και μέτρησή της και τα γεωγραφικά σχήματα, δηλαδή τα σημεία, τις γωνίες, τις ευθείες και τις μονάδες μέτρησης.</font></p> <blockquote> <p align="justify"><font size="2" face="Verdana">“Η “Άρτεμις” πλέει μέσα σε κάτι άγνωστο που μόνο πνεύμονα της θάλασσας μπορώ να το ονομάσω. Δεν είναι ούτε σκληρός πάγος, ούτε αέρας, ούτε νερό.”</font></p> </blockquote> <p align="justify"><font size="2" face="Verdana">Λέγεται πως  ο Θαλής ταξίδεψε στην Αίγυπτο κι έβλεπε τον ήλιο να ανατέλλει και να δύει πίσω από τις τρεις μεγάλες πυραμίδες. Και μετρώντας τη σκιά των πυραμίδων στον ήλιο συχέτισε αυτήν την σκιά με τη σκιά που έριχνε το δικό του σώμα την ίδια στιγμή. Ιδού λοιπόν η πυραμίδα όρθια, η μακριά σκιά που απλώνεται κατάμαυρη πίσω από την πυραμίδα κι ο άνθρωπος όρθιος με την σκιά του στην άμμο: δύο τρίγωνα. Και παρατηρεί πως υφίσταται η ίδια σχέση ανάμεσα στην πυραμίδα και την προβολή της σκιάς της και ανάμεσα στο σώμα του και την προβολή της σκιάς του. Κι έτσι επινοεί το περίφημο θεώρημα των όμοιων τριγώνων.</font></p> <p align="justify"><font size="2" face="Verdana">Αυτό το θεώρημα είναι το θέωρημα της κλίμακας. Δηλαδή, μπορούμε να αναπαραστήσουμε κάτι αν διατηρήσει το σχήμα αλλά όχι και το μέγεθός του; Ίδιο σχήμα, διαφορετικό μέγεθος – δηλαδή ακριβώς το πρόβλημα της κλίμακας. Βλέπουμε λοιπόν πως μπορούμε και πάλι όπως τον καιρό του Πυθέα του Μασσαλιώτη να συσχετίσουμε την γεωγραφία, το πρόβλημα του χάρτη, της αναπαράστασης, της κλίμακας, με την γεωμετρία, την επινόηση του θεωρληματος των όμοιων τριγώνων του πρώτου θεωρήματος στην ιστορία – συνεπώς με την επινόηση της ίδιας της γεωμετρίας.</font></p> <p align="justify"><font size="2" face="Verdana">Από την Αίγυπτο ως τα μέρη των αιώνιων πάγων, από τον ουρανό του Νότου ως αυτόν του Βορρά, από το Νότιο ως το Βόρειο ημισφαίριο, το ταξίδι του Πυθέα είχε επιτρέψει τη χαρτογράφηση της γης, μα κατά κάποιο τρόπο και του ουρανού. Ο ουρανός της Ελλάδος δεν ήταν ο ίδιος με της Ισλανδίας που είχε ανακαλύψει ο Πυθέας ούτε της Αιγύπτου, όπου είχαν πάει ο Θαλής και ο Ερατοσθένης. Χάρη στο ταξίδι είχαν μεγαλώσει γη και ουρανός μαζί. Ακόμα και ο Οδυσσέας θα έβλεπε κοντά στην σημερινή Τυνησία αστερισμούς που δεν μπορούσε να δει στον ουρανό της Ιθάκης.</font></p> <p align="justify"><font size="2" face="Verdana">Για να παρατηρήσεις τον ουρανό χρειάζεσαι ένα αστεροσκοπείο. Οι Έλληνες δεν είχαν. Δεν το είχαν ανάγκη αφού είχαν έναν άξονα στο έδαφος, ηλιακό ρολόι και γνώμονα. Ιδού μια έκλειψη σελήνης. Βλέπουμε τη σκιά της γης που έρχεται αργά να καλύψει τη σελήνη. Οι Έλληνες γνώριζαν το μέγεθος της γης. Το είχε μετρήσει ο Ερατοσθένης. Η σκιά της γης είναι 3-4 φορές μεγαλύτερη από της σελήνης. Οι Έλληνες γνώριζαν το μέγεθος της σελήνης. Ο Αρίσταρχος ο Σάμιος υπολόγιζε τη σχετική απόσταση ήλιου και σελήνης από τη γη μετρώντας πάνω σε ένα όσο το δυνατόν πιο ακριβές τρίγωνο κατά το ορθογώνιο τρίγωνο που σχηματίζουν τα 3 σώματα όταν η σελήνη βρίσκεται σε τέταρτο και για να οριστεί τρίγωνο αρκεί να μετρηθεί η γωνία της με τη γη. Όπως ο Θαλής, έτσι κι ο Αρίσταρχος φτιάχνει πρότυπα υπό κλίμακα για τέτοιες μελέτες περιπτώσεων της αστρονομίας. Το απρόσιτο μετράται με την αναπαραγωγή ή τη μίμηση μέσα στα όρια του προσιτού. Αυτό κάνει ο Θαλής, ο Αρίσταρχος καικάθε πρωτοπόρος.</font></p> <p align="justify"><font size="2" face="Verdana">Κάποια άστρα στον ουρανό κινούνται. Μπορούμε να παρακολουθήσουμε την πορεία τους ειδικά ενός από αυτά που μοιάζει να πηγαινοέρχεται. Είναι ο πλανήτης Άρης. Πώς εξηγείται αυτό το παράδοξο; Υπάρχουν δύο σφαίρες, η μία μέσα στην άλλη. Η μία περιέχει τα σταθερά ουράνια σώματα η άλλη τα κινούμενα, τους πλανήτες. Αυτή η κίνηση εξηγεί το σύμπαν. Αυτή η συνδυασμένη κίνηση δημιουργεί μια καμπύλη. Ο Εύδοξος την αποκαλούσε “Ιπποπέδη”. Σήμερα ξέρουμε πως τα άστρα δεν συγκρατούνται από σφαίρες. Τα συγκρατεί μια δύναμη, η συμπαντική βαρύτητα. <em>Αλλά η εξήγηση του Εύδοξου έχει αξία αφού πρότεινε ένα πρότυπο.</em> </font></p> <p align="justify"><font size="2" face="Verdana">Από τις απαρχές της, η ελληνική αστρονομία ξεχωρίζει σε σχέση με τις παλαιότερες ή σύγχρονες της αστρονομίες για την εκπληκτική ακρίβεια του γεωμετρικού προτύπου της. Οι Έλληνες είχαν ένα πράγμα κατά νου, και το έλεγαν συχνά: <em>Τι είναι αυτό που βλέπω και πώς θα το εξηγήσω;</em> Η λέξη “φαινόμενο” είναι ελληνική: Αυτό που φαίνεται. Πίσω από αυτό που φαίνεται υπάρχει μια αιτία. Και αυτή η αιτία εξηγείται πάντα γεωμετρικά. Οι Έλληνες, π.χ. από την αρχή της ιστορίας τους ως τον Πτολεμαίο, στα τέλη της ελληνιστικής περιόδου δίσταζαν πραγματικά στη σκέψη αν κέντρο του κόσμου είναι ο ήλιος ή η γη. Συνεπώς, υπάρχουν δύο πιθανές εκδοχές: ο γεωκεντρισμός με τη γη στο κέντρο του κόσμου και ο ηλιοκεντρισμός, με τον ήλιο στο κέντρο του κόσμου. Κι αν υποθέσουμε ότι το πρώτο είναι το σωστό υπάρχει ένα γεωμετρικό πρότυπο που το εξηγεί. Πώς περιστρέφονται οι πλανήτες γύρω από τον ήλιο; Πώς περιστρέφεται η γη γύρω από τον ήλιο; Και αν αληθεύει η υπόθεση του γεωκεντρισμού πώς περιστρέφονται οι πλανήτες γύρω από τη γη; Πώς περιστρέφονται τα άστρα γύρω από τη γη; Και ένα νέο γεωμετρικό πρότυπο τα εξηγεί όλα αυτά. Σε αυτήν την περίπτωση, έλεγαν, υπάρχει ισοτιμία υποθέσεων. <em>Από τη στιγμή που μπορώ να εξηγήσω με λογικό τρόπο και την κίνηση του κόσμου σύμφωνα με την πρώτη υπόθεση και την κίνηση του κόσμου σύμφωνα με την δεύτερη τα δύο πρότυπα είναι ισότιμα.</em></font></p> <p align="justify"><font size="2" face="Verdana">Δεν υπάρχουν στις θεωρίες ιδέες τόσο σαφείς, τόσο ακριβείς και τόσο ελαστικές. <em>Οι Έλληνες ενέταξαν το πρότυπο της γεωμετρίας στην αστρονομία. Από τότε η επιστήμη επέλεξε αυτό το δρόμο μια για πάντα.</em> </font></p> <p align="justify"><font size="2" face="Verdana"><strong>Είναι ένας δρόμος που δεν μας έλειψε ποτέ.</strong></font></p> <p> </p> <p><font size="2" face="Verdana">Μπορείτε να παρακολουθήσετε αυτό το υπέροχο ντοκυμαντέρ στο youtube ή να το αποθηκεύσετε στον υπολογιστή σας κάνοντας κλικ στο παρακάτω link στο τέλος της ανάρτησης.</font></p> <p><font size="2" face="Verdana"></font></p> <div style="padding-bottom: 0px; margin: 0px auto; padding-left: 0px; width: 425px; padding-right: 0px; display: block; float: none; padding-top: 0px" id="scid:5737277B-5D6D-4f48-ABFC-DD9C333F4C5D:4e3b7e10-1a5d-411e-b78d-048611751d26" class="wlWriterEditableSmartContent"><div id="a6c7e7c6-a85b-4b70-8297-be6e13ffc221" style="margin: 0px; padding: 0px; display: inline;"><div><a href="http://www.youtube.com/watch?v=dkCPuRqqs2Y" target="_new"><img src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjpUy450GoMiHoMB7hrg2zqJR_7MYSTYEIF2HBBz4UQvZP_9noDvmeEzB6QqlgCbl7CBnBlrJpl6UeiC6Jfj4Ve43JxR3sGj1U24X6dU0cmD1MZtaoXKF-gb7BbAIPMhiWT8PfGY__VFXYv/?imgmax=800" style="border-style: none" galleryimg="no" onload="var downlevelDiv = document.getElementById('a6c7e7c6-a85b-4b70-8297-be6e13ffc221'); downlevelDiv.innerHTML = "<div><object width=\"425\" height=\"355\"><param name=\"movie\" value=\"http://www.youtube.com/v/dkCPuRqqs2Y&hl=en\"><\/param><embed src=\"http://www.youtube.com/v/dkCPuRqqs2Y&hl=en\" type=\"application/x-shockwave-flash\" width=\"425\" height=\"355\"><\/embed><\/object><\/div>";" alt=""></a></div></div></div> <p> </p> <p><font size="2" face="Verdana">Κατεβάστε το βίντεο</font></p> <p><a href="http://db.tt/8BgIHTVV"><font size="2" face="Verdana">http://db.tt/8BgIHTVV</font></a></p> Unknownnoreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-4602911266009525451.post-39972914494728205852013-02-27T18:29:00.001+02:002014-02-12T19:23:47.433+02:00Παπαγεωργόπουλε στα έλεγε το κομματόσκυλο, δεν στα έλεγε;<p align="justify"><font size="2" face="Verdana"><img style="border-bottom: 0px; border-left: 0px; margin: 0px 0px 0px 5px; display: inline; border-top: 0px; border-right: 0px" title="" border="0" alt="" align="right" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg0SGiAMn1wTL3zhA9Y33hx7yjorkXJMA9Cpznlkempv9Zv3ZmmhaGBUbIuDqdZeBXLEmUCZ5DcPXW6J7UXduD4yyfOcOJWShVJldsbl2rZTS-2sd6yIZWWPHlIAXdtbaPLIpcZWEtjbYbf/?imgmax=800" width="240" height="206" /> Στις 12 Ιουνίου 2009 είχα γράψει μιαν ανάρτηση  αφιερωμένη στον πρώην δήμαρχο Θεσσαλονίκης, Βασίλη Παπαγεωργόπουλο, όπου εξέθετα κάποιες απόψεις μου σχετικά με την ποιότητα της ζωής στην Θεσσαλονίκη. (</font><a href="http://kommatoskylo.blogspot.gr/2009/06/blog-post_12.html"><em><font size="2" face="Verdana">http://kommatoskylo.blogspot.gr/2009/06/blog-post_12.html</font></em></a><font size="2" face="Verdana">)</font></p> <p align="justify"><font size="2" face="Verdana">Εκτός από την ποιότητα ζωής είχα αναφερθεί και στην διαφθορά στον χώρο της τοπικής αυτοδιοίκησης. Συγκεκριμένα, έγραφα:</font></p> <blockquote> <p align="justify"><span style="font-family: verdana; font-size: 85%"><font size="2">Είναι γνωστό τοις πάσι ότι η μεγαλύτερη και πλέον μολυσμένη εστία διαφθοράς είναι ο χώρος της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Συχνά, όμως, δεν γνωρίζεις αν τα λόγια των “Τοπικών Αυτοδιοικητών” κρύβουν άγνοια ή δόλο. Στην 1η περίπτωση ο αδαής παραμένει πάντα τέτοιος και όσο γρηγορότερα το αντιληφθούν οι δημότες τόσο μεγαλύτερο όφελος θα έχουν, στη δε 2η περίπτωση ο ιδιοτελής σπάνια μπορεί να αλλάξει χαρακτήρα ενώ επιπλέον οι δημότες οφείλουν να το αντιληφθούν έγκαιρα και να τον τιμωρήσουν.</font></span></p> </blockquote> <p align="justify"><font size="2" face="Verdana">Ο δήμαρχος, τότε, επέλεξε να κάνει το λάθος, να με υποτιμήσει, και να απαντήσει με μιαν επιστολή στο Blog taxalia. </font></p> <p align="justify"><font size="2" face="Verdana">Σε εκείνη την επιστολή, απαντώντας σε μένα, έγραψε ετούτη την ύψιστη μαλακία:</font></p> <blockquote> <p align="justify"><font size="2" face="Verdana">Είναι φανερό ότι έχεις πέσει θύμα της προπαγάνδας που θέλει να παρουσιάζει την Τοπική Αυτοδιοίκηση ως την πλέον «μολυσμένη εστία διαφθοράς», μια <strong>προπαγάνδα</strong> που θέλει να αποδυναμώσει την Τοπική Αυτοδιοίκηση υπέρ της Κεντρικής Εξουσίας, διότι η Τοπική Αυτοδιοίκηση είναι ως γνωστό η πιο κοντινή προς τον πολίτη Εξουσία</font></p> </blockquote> <p align="justify"><font size="2" face="Verdana">Αυτήν την επιστολή  μπορείτε να την διαβάσετε εδώ:</font></p> <p align="justify"><a href="http://taxalia.blogspot.com/2009/06/blog-post_3507.html"><em><font size="2" face="Verdana">http://taxalia.blogspot.com/2009/06/blog-post_3507.html</font></em></a></p> <p align="justify"><font size="2" face="Verdana">Ακολούθησε δική μου ανταπάντηση την οποία μπορείτε να διαβάσετε εδώ:</font></p> <p align="justify"><a href="http://kommatoskylo.blogspot.gr/2009/06/blog-post_13.html"><em><font size="2" face="Verdana">http://kommatoskylo.blogspot.gr/2009/06/blog-post_13.html</font></em></a></p> <p align="justify"><font size="2" face="Verdana">Μεταξύ άλλων, του επισημαίνω εκ νέου το φαινόμενο της διαφθοράς, γράφοντας:</font></p> <blockquote> <p align="justify"><span style="font-family: verdana; font-size: 85%"><font size="2">Η έκθεση του Σώματος Ελεγκτών και Επιθεωρητών Δημόσιας Διοίκησης για το 2008, όπως δημοσιεύτηκε στην </font></span><a href="http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_politics_1_28/03/2009_309203"><span style="font-family: verdana; font-size: 85%"><strong><u><font color="#0000ff" size="2">εφημερίδα Καθημερινή</font></u></strong></span></a><span style="font-family: verdana; font-size: 85%"><font size="2"> αποκαλύπτει ότι:</font></span></p> </blockquote> <blockquote> <p align="justify"><span style="font-size: 85%"><span style="font-family: verdana"><font size="2">Η διαφθορά ενδημεί στη δημόσια διοίκηση. Τέσσερις τομείς της διοίκησης εμφανίζονται ως οι πλέον προβληματικοί: <b>οι υπηρεσίες με αρμοδιότητα τη χορήγηση αδειών επιχειρήσεων (αν δεν σφάλλω υπάγεται στους ΟΤΑ), με δείκτη παραβατικότητας 25%,</b> τα δημόσια έργα και οι προμήθειες - συμβάσεις (21,74%),τα προγράμματα κατάρτισης (20,51%), και <b>ο τομέας της Πολεοδομίας (αν δεν σφάλλω υπάγεται στους ΟΤΑ) που ασχολείται με πολεοδομικές παραβάσεις και αυθαίρετα (17,48%) όπου διαπιστώνεται απουσία ελέγχων.</b></font></span></span></p> </blockquote> <blockquote> <p align="justify"><span style="font-family: verdana; font-size: 85%"><font size="2">Aγκάθι για τους δήμους και τα NΠΔΔ αναδεικνύεται η εκτέλεση δημοσίων έργων με απευθείας αναθέσεις μέσω κατακερματισμού των μεγάλων σε μικρότερα, δίχως να ακολουθηθούν διαδικασίες διαγωνισμών. Aκόμη όμως και σε περιπτώσεις μειοδοτικών διαγωνισμών διαπιστώνονται παραβάσεις του κριτηρίου της χαμηλότερης τιμής. Aπό την άλλη, πληθώρα αυθαίρετων κτισμάτων δεν καταγράφεται, αφού οι καταγγελίες δεν ελέγχονται καν. Oικοδομικές άδειες εκδίδονται κατά παράβαση των όρων και περιορισμών δόμησης, κυρίως χωρίς απαιτούμενες εγκρίσεις δασικών, αρχαιολογικών και άλλων αρμοδίων υπηρεσιών. Οι ΟΤΑ εμπλέκονται σε πολλές περιπτώσεις κακοδιοίκησης. «Η άσκηση της εξουσίας εκ μέρους αρκετών δημάρχων, στα όρια της νομιμότητας ή και πέραν αυτών και οι ανεπαρκείς έλεγχοι, είναι μερικοί από τους παράγοντες που ευνοούν την κακοδιοίκηση στην Τοπική Αυτοδιοίκηση», αναφέρεται στην έκθεση.</font></span></p> </blockquote> <blockquote> <p align="justify"><span style="font-family: verdana; font-size: 85%"><font size="2">Από τη χαρτογράφηση των υπηρεσιών που χωλαίνουν, <b>οι δήμοι,</b> όπως προκύπτει, <b>κρατούν τα σκήπτρα με 214 ελέγχους,</b> εκ των οποίων σε 32 περιπτώσεις αναζητήθηκαν ποινικές ή πειθαρχικές ευθύνες υπαλλήλων. <b>Ακολουθούν οι νομαρχίες με 153 εκθέσεις</b> (σε 29 περιπτώσεις αναζητήθηκαν ευθύνες), τα Νομικά Πρόσωπα (134 πορίσματα, 16 πειθαρχικές και ποινικές ευθύνες), τα υπουργεία (82 εκθέσεις και 11 πειθαρχικές) και οι περιφέρειες με 25 πορίσματα (σε 4 περιπτώσεις υπαλλήλων έγινε πειθαρχικός έλεγχος). Η γεωγραφική κατανομή της παραβατικότητας εμφανίζει πρώτη στην κατάταξη τη <b>Δ. Μακεδονία με δείκτη 60%,</b> την Κρήτη με 31,25%. Ακολουθούν: Ιόνια Νησιά (25%), <b>Κεντρική Μακεδονία (24%)</b>, Ν. Αιγαίο (21.43%), <b>Αν. Μακεδονία-Θράκη (20%)</b>, και Πελοπόννησος (18%)</font></span></p> </blockquote> <blockquote> <h4 align="justify"><span style="font-family: verdana; font-size: 85%"><font size="2">Αν εξακολουθείτε να πιστεύετε ότι έχω πέσει θύμα προπαγάνδας, προφανώς το ίδιο πιστεύετε ότι έπαθε και ο Γενικός Επιθεωρητής Δημόσιας Διοίκησης κ. </font></span><a href="http://www.gedd.gr/article_data/Biografika/BiografikoGEDD.pdf"><span style="font-family: verdana; font-size: 85%"><u><font color="#0000ff" size="2">Λέανδρος Ρακιντζής</font></u></span></a></h4> </blockquote> <p align="justify"><font size="2" face="Verdana"><img style="border-bottom: 0px; border-left: 0px; margin: 0px; display: inline; border-top: 0px; border-right: 0px" title="" border="0" alt="" align="right" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEipmeyvx6eJ5Do0s3WejRjDBzSrCJVc2pH4an4NSZhEhmIB5X94sYS3SQuHDURidiFBu9u9VkFEbW8Q6zDJ3QhrKqWkNu3RNPKLK41Scq45mH8cA5VbLInsh5fy_HAmBgYP0oJUNJv-O_On/?imgmax=800" width="190" height="240" />Σήμερα ο Παπαγεωργόπουλος έφαγε <strong><font color="#ff0000">ΙΣΟΒΙΑ</font></strong> στο Δόξα Πατρί. </font></p> <p align="justify"><font size="2" face="Verdana">Βαριά η καμπαρντίνα δήμαρχε, αλλά βαρύτερα τα βραχιόλια.</font></p> <p align="justify"><font size="2" face="Verdana">Παπαγεωργόπουλε στα έλεγε το κομματόσκυλο, δεν στα έλεγε;</font></p> <p align="justify"><font size="2" face="Verdana"></font></p> <p align="justify"><font size="2" face="Verdana"></font></p> <p align="justify"><font size="2" face="Verdana">Ε! πάρε και ένα τελευταίο να με θυμάσαι εκεί που πας…</font></p> <div style="padding-bottom: 0px; margin: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; display: inline; float: none; padding-top: 0px" id="scid:5737277B-5D6D-4f48-ABFC-DD9C333F4C5D:b99f9915-df49-48c7-8767-158ce7165c60" class="wlWriterEditableSmartContent"><div><embed width="600" height="361" type="application/x-shockwave-flash" allowFullscreen="true" allowNetworking="all" wmode="transparent" src="http://static.photobucket.com/player.swf" flashvars="file=http%3A%2F%2Fvid265.photobucket.com%2Falbums%2Fii226%2Fpx150%2Ftsaka_tin_tsapou.mp4"></div></div> <p></p> <p></p> <p></p> <p></p> <p> </p> <p><font size="2" face="Verdana">Έλα σιγά σιγά να παίρνει σειρά να παίρνει ο νομάρχης…</font></p> Unknownnoreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-4602911266009525451.post-18177574642079720822012-03-17T23:46:00.001+02:002014-02-12T19:24:03.879+02:00Ο μαρτυρικός σκλάβος του χρόνου<p align="justify"><font size="2" face="Verdana"><img style="border-bottom: 0px; border-left: 0px; margin: 0px 0px 10px 10px; display: inline; border-top: 0px; border-right: 0px" title="Radeberger Pilsner" border="0" alt="Radeberger Pilsner" align="right" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh_lZW_4tp2KD-S8Kpxif5OMjKA8RJl-RP-zzd0WLq4eQoupZrDoeICB5IolyM5W8ffnLsfgB1S3EQg20LTomGu1fdnYTnHDn4PH_WIpx-MHb85_K1JNRiy8YkybikL4-TBVedxoXmjLAuw/?imgmax=800" width="220" height="488" /> Αν κάποτε στα σκαλιά ενός παλατιού, στο πράσινο γρασίδι μια τάφρου, στη μουντή μοναξιά του δωματίου ξυπνήσεις ξεμέθυστος πια, ρώτα τον άνεμο, ρώτα το κύμα, το πουλί, το ρολόι, καθετί που φεύγει, καθετί που στενάζει, καθετί που κυλάει, που τραγουδάει, που μιλάει, ΡΩΤΑ:</font></p> <p align="justify"><font size="2" face="Verdana">“Τι ώρα είναι;”</font></p> <p align="justify"><font size="2" face="Verdana">Και ο άνεμος, το κύμα, το άστρο, το πουλί, το ρολόι θα σου απαντήσουν:</font></p> <p align="justify"><font size="2" face="Verdana">“Είναι η ώρα της μέθης! Για να μη γίνεις ο μαρτυρικός σκλάβος του χρόνου, μέθα… Μέθα αδιάκοπα.”</font></p> <p align="justify"><font size="2" face="Verdana">Αλλά με τι;</font></p> <p align="justify"><font size="2" face="Verdana">Με κρασί, με ποίηση, με αρετή, με ό,τι θέλεις. Αλλά μέθα!…</font></p> <p align="right"><font size="2" face="Verdana">“Charles Pierre Baudelaire”</font></p> <p align="justify"><font size="2" face="Verdana">Ας μεθύσω λοιπόν! …ή για την ακρίβεια… ας γράψω <em>γιατί είμαι ήδη μεθυσμένος</em>… Με ένα υπέροχο κοκτέιλ. Με ποίηση, με μουσική, με ό,τι νομίζετε αλλά κυρίως με μία (<em>πολλές</em>) υπέροχη γερμανική Pils.</font></p> <p align="justify"><font size="2" face="Verdana">Αλλά τι είναι ο χρόνος; Ποιος μπορεί να πει με ακρίβεια τι είναι ο χρόνος; Αντιγράφουμε από κάποιο λεξικό έναν τυπικό ορισμό της έννοιας του χρόνου: ”Χρονική απόσταση ανάμεσα σε 2 γεγονότα ή ανάμεσα σε ορισμένο γεγονός και στην υπάρχουσα στιγμή” ή “Ως χρόνος ορίζεται η ακριβής μέτρηση μιας διαδικασίας από το παρελθόν.”</font></p> <p align="justify"><font size="2" face="Verdana">ΤΡΙΧΕΣ…</font></p> <p align="justify"><font size="2" face="Verdana">Ο ορισμός της λέξης – έννοιας “χρόνος” είναι αυτός που δίνω εγώ:</font></p> <p align="justify"><font size="2" face="Verdana"><em>“Χρόνος” είναι εκείνο το λεωφορείο που πάει όπου θέλει και ενώ βρίσκεσαι μέσα σε αυτό έχεις – θεωρητικά – την δυνατότητα να ξοδέψεις την ζωή σου όπως θέλεις εσύ κατά την διάρκεια του ταξιδιού.</em></font></p> <p align="justify"><font size="2" face="Verdana">Μπορείς, ας πούμε, να δεις από το παράθυρο όλα εκείνα τα μέρη, όλο το τοπίο να εναλλάσσεται εμπρός σου. Μπορείς να ρίξεις έναν ύπνο και να σε ξυπνήσουν στο τέρμα. Μπορείς να διαβάσεις ένα βιβλίο. Μπορείς να χώσεις τα ακουστικά στα αυτιά σου και να βυθιστείς στην μελωδία. Μπορείς να γνωρίσεις τον διπλανό σου, τον μπροστινό και τον πισινό σου και να στήσεις γλέντι. Μπορείς να πας στον οδηγό και να του πεις να δυναμώσει το καλοριφέρ ή να χαμηλώσει το αιρ κοντίσιον, να του πεις να προσέχει στην οδήγηση, χίλια δυο μπορείς να του πεις αλλά – φευ! – δεν μπορείς να του πεις που να πάει.</font></p> <p align="justify"><font size="2" face="Verdana">Μπορείς λοιπόν να κάνεις τα πάντα… ό,τι θες. Κι άμα καρφωθείς σε καμιά κολώνα; Κι άμα καβαλήσεις κανά κράσπεδο; Κι άμα φουντάρεις σε κανά λάκκο; Έχει και απρόοπτα η διαδρομή…</font></p> <p align="justify"><font size="2" face="Verdana">Οπότε; Οπότε… τι κάνουμε θα ρωτήσει ο αναγνώστης;</font></p> <p align="justify"><font size="2" face="Verdana">Οπότε, λέω εγώ, παίρνουμε το δικό μας αυτοκίνητο και πάμε όπου θέλουμε. Όπου θέλουμε πάμε, όπου θέλουμε σταματάμε, όπου θέλουμε βάζουμε βενζίνη, όπου θέλουμε σταματάμε να φάμε, όπου θέλουμε σταματάμε να ξεκουραστούμε, να βγάλουμε φωτογραφίες, όποτε θέλουμε ξεκινάμε, όποτε θέλουμε σταματάμε, άμα θέλουμε ακούμε Μότσαρτ άμα θέλουμε ακούμε κλαρίνα, άμα θέλουμε πάμε με 80 άμα θέλουμε πάμε με 200, άμα θέλουμε οδηγούμε με κοστούμι, άμα θέλουμε οδηγούμε με τα σώβρακα, ό,τι θέλουμε κάνουμε.</font></p> <p align="justify"><font size="2" face="Verdana">Πρακτικά τι σημαίνει αυτό;</font></p> <p align="justify"><font size="2" face="Verdana">Μέθη!</font></p> <p align="justify"><font size="2" face="Verdana">Μεθύστε με οδήγηση! Πάρτε το τιμόνι στα χέρια σας! Ζήστε! Αγαπήστε όποιον θέλετε και αγνοήστε τους υπόλοιπους. Κάντε το σπίτι σας φρούριο, βάλτε μέσα αυτούς που θέλετε και οι άλλοι στο διάολο. Δεν χρωστάτε σε κανέναν, δεν σας ταίζει κανένας πούστης, τα χέρια σας να είναι γερά και οι άλλοι να πάνε να γαμηθούνε. Δώστε βάση στα πραγματικά σημαντικά αυτού του ταξιδιού, κοιτάξτε τον σύντροφό σας στα μάτια, βάλτε τα παιδιά σας στην κουβέντα – ξέρουν πολλά περισσότερα από όσα φανταζόμαστε. Ξανά-αγαπήστε τους φίλους σας, χέστε τους μίζερους, λιανίστε τα φίδια, σπάστε τα μούτρα των πονηρών. </font></p> <p align="justify"><font size="2" face="Verdana"><em>Εκτός από τους φίλους σας, αρχίστε να διαλέγετε και συγγενείς.</em></font></p> <p align="justify"><font size="2" face="Verdana">Ζήστε για πάρτη σας, δεν χρωστάτε σε κανέναν, κανείς δεν γνωρίζει για την ευτυχία σας περισσότερα από εσάς τους ίδιους, σε κανέναν δεν πέφτει λόγος για το ύψος του μισθού σας.</font></p> <p align="justify"><font size="2" face="Verdana">Μείνετε – ή γίνετε – έντιμοι, συνεπείς, εργατικοί, φιλόπονοι, ασυμβίβαστοι, διεκδικητικοί, εγωιστές με τα όνειρά σας, όμορφοι, ωραίοι, μάγκες, κύριοι. Η ομορφιά κρύβεται στα απλά αυτού του κόσμου και κάποιοι φρόντισαν αυτά τα απλά να τα καταχωνιάσουν στα έγκατα της γης. Ευτυχώς η λύση είναι απλή:</font></p> <p align="justify"><font size="2" face="Verdana"><em>Γράψτε στους στα αρχίδια σας.</em></font></p> <p align="justify"><font size="2" face="Verdana">Κάποιοι θα πούνε… Καλά ρε κομματόσκυλε… γιατί βωμολοχείς; Εξίσου απλή είναι και η απάντηση… Κάποιον τον αγνοείς, τον οικτίρεις, τον παραβλέπεις, τον ξεχνάς, προσποιείσαι ότι δεν υπάρχει, τον καταριέσαι, το κρατάς μανιάτικο κλπ… Πολλή ενέργεια δεν απαιτείται για όλα αυτά, δε νομίζετε; </font></p> <p align="justify"><font size="2" face="Verdana">Οπότε… απλώς…. τον γράφεις στα @@ σου!</font></p> <p align="justify"><font size="2" face="Verdana">Το σπίτι σας φρούριο λοιπόν και την καρδιά σας κάστρο, σε κανέναν δεν χρωστάτε. ούτε καν στους γονείς σας, γιατί αν οι γονείς σας απαιτούν ανταπόδοση είναι γονείς της πλάκας. <em>Αν κάτι είναι πραγματικά άδολο σε αυτόν τον κόσμο είναι η αγάπη των γονιών</em>. Κανείς ΑΛΗΘΙΝΟΣ γονιός δεν περιμένει ανταπόδοση από το παιδί του, παρά μόνο η ευτυχία του παιδιού είναι και δική του ευτυχία (αλλά για αυτό θα γράψουμε κάποια άλλη φορά). Όπου μπορείτε δώστε, χαρείστε ό,τι σας περισσεύει, χαρείστε ακόμα και από το υστέρημά σας  (αν διαγνώσετε πραγματική ανάγκη – είναι σίγουρο ό,τι θα σας επιστραφεί στο πολλαπλάσιο), βάλτε στην πλώρη την καρδιά και το μυαλό στο κουπί, γίνετε Άνθρωποι, γίνετε Μικροί Θεοί, μπορείτε.</font></p> <p align="justify"><font size="2" face="Verdana">Μπορείτε, και εσείς και εγώ και όλοι μας, αρκεί να στήσουμε απέναντί μας τον αυστηρότερο και πλέον αδέκαστο κριτή που έχει φυτέψει η φύση μέσα μας… τον εαυτό μας.</font></p> <p align="justify"><font size="2" face="Verdana">Και όταν ξυπνήσετε από όλη αυτήν την μέθη ρίξτε μια ματιά στην αυλή σας.</font></p> <p align="justify"><font size="2" face="Verdana">Ο Θεός σάς δίνει την FERRARI με το κλειδί στο χέρι…</font></p> <p align="justify"><font size="2" face="Verdana">Εσείς θα πάτε με το ΚΤΕΛ;</font></p> Unknownnoreply@blogger.com8tag:blogger.com,1999:blog-4602911266009525451.post-15646328485635139582012-01-30T22:37:00.002+02:002014-02-22T17:35:38.567+02:00Τα ουσιώδη<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhM_wry1U7WE_kD8m0xZkWg5B4cRqPT5lS4l4W57DUgv0VIZboccleXYvFe2QyiXmIxftlTT5a6evUWoENn1ntyEijPamh4uEQq8g885180eeqbdufrGkTerKC8cSFovccor18wsg9n4cj6/s1600/pyxida.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhM_wry1U7WE_kD8m0xZkWg5B4cRqPT5lS4l4W57DUgv0VIZboccleXYvFe2QyiXmIxftlTT5a6evUWoENn1ntyEijPamh4uEQq8g885180eeqbdufrGkTerKC8cSFovccor18wsg9n4cj6/s1600/pyxida.jpg" /></a></div>
<p align="justify"><font size="2" face="Verdana">Είδα την περασμένη Κυριακή μια εκπομπή στην τηλεόραση. Στη ΝΕΤ. Μια εκπομπή της Έλλης Στάη. Είχε έναν καλεσμένο. Ο καλεσμένος ήταν ο Χρήστος Γιανναράς. Είπε σε κάποια στιγμή, απευθυνόμενος στα “μάτια της Έλλης”:</font></p><p align="justify"><font size="2" face="Verdana">…”πρώτα να ορίσουμε τι είναι το ουσιώδες”</font></p><p align="justify"><font size="2" face="Verdana">-“Τι είναι το ουσιώδες κύριε Γιανναρά;”</font></p><p align="justify"><font size="2" face="Verdana">-“<em>ΟΥΣΙΩΔΕΣ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΥΠΗΡΕΤΕΙΣ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΣΕ ΣΥΝΕΠΑΙΡΝΕΙ…</em>”</font></p><div style="padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; width: 520px; padding-right: 0px; display: inline; float: none; margin-left: 0px; margin-right: 0px; padding-top: 0px" id="scid:5737277B-5D6D-4f48-ABFC-DD9C333F4C5D:d9f7defb-60f0-44cb-80ff-a74152da901d" class="wlWriterEditableSmartContent"><div><embed width="520" height="312" type="application/x-shockwave-flash" allowFullscreen="true" allowNetworking="all" wmode="transparent" src="http://static.photobucket.com/player.swf" flashvars="file=http%3A%2F%2Fvid265.photobucket.com%2Falbums%2Fii226%2Fpx150%2Fgiannaras-ousiodes.mp4"></div></div><p align="justify"><font size="2" face="Verdana">Μα το Θεό σας λέω, δεν έχει ακουστεί πιο σοφή κουβέντα στα αυτιά μου από δαύτη. Ίσως μια παλιότερη φράση που θυμάμαι από πολύ μικρός να πλησιάζει την φράση του Γιανναρά, αλλά και πάλι νομίζω πως όχι. “<em>Ικανός είσαι όταν ασχολείσαι με αυτά που ενδιαφέρουν τους άλλους. Άξιος είσαι όταν ασχολείσαι με αυτά που ενδιαφέρουν εσένα.</em>” Μα και πάλι νομίζω πως όχι. Ο Γιανναράς ήταν πιο δυνατός, πιο βαρύς, πιο δεμένος. Σίγουρα όχι. Ο Γιανναράς όρισε την ουσία που επιδιώκει – ή τουλάχιστον θα έπρεπε να επιδιώκει – ο άνθρωπος. Όρισε την ουσία ως έννοια που αναμφίβολα περικλείει και την έννοια της αξιοσύνης ακριβώς επειδή η ουσία είναι ο πυρήνας της αξιοσύνης.. Πώς μπορείς να είσαι άξιος όταν ασχολείσαι με τα ανούσια; Από την άλλη, πάλι, πώς μπορείς να ορίσεις το ουσιώδες αφού αυτό μπορεί να είναι διαφορετικό για κάθε άνθρωπο, από την στιγμή που κάθε άνθρωπος ενδιαφέρεται για διαφορετικά πράγματα;</font></p><p align="justify"><font size="2" face="Verdana">Γιατί μπορεί, βεβαίως, για έναν εθισμένο η χαρτοπαιξία να είναι ουσιώδες – εφόσον τον συνεπαίρνει, ωστόσο – ποιος μπορεί να βαφτίσει τον χαρτοπαίκτη άξιο;</font></p><p align="justify"><font size="2" face="Verdana">Και πάλι εδώ η απάντηση δίνεται από την ελληνική γλώσσα διότι το ρήμα δεν είναι <em>συνεπαίρνω</em> αλλά <em>συνεπαίρω</em> (<em>συν</em> + <em>επαίρω</em>= σηκώνω, εξυψώνω). Πώς μπορεί να εξυψωθεί αυτός που είναι μονίμως καθιστός εμπρός στην τσόχα, στο καφενείο, στο προποτζίδικο, στις λίρες του, και πού αλλού δεν ξέρω;</font></p><p align="justify"><font size="2" face="Verdana">Εν πάσει περιπτώσει, αυτή είναι μια συζήτηση που θα είχε πολύ ενδιαφέρον να την κάνετε με τον Σωκράτη ή να κρυφακούγαμε τον Σωκράτη να ρωτά τον Πλάτωνα και αντιστρόφως, ή – εις πείσμα των κακοπροαίρετων – είναι ένα θέμα που θα μπορούσε να αποτελέσει αντικείμενο δικονομικής αντιδικίας στις αίθουσες των εντιμότατων – πλην με κατεβασμένα σώβρακα – Ελλήνων δικαστών, και μακράν ημών κάθε τέτοιος πειρασμός.</font></p><p align="justify"><font size="2" face="Verdana">Το <em>ΟΥΣΙΩΔΕΣ</em> εδώ είναι άλλο:</font></p><p align="justify"><font size="2" face="Verdana">Ασχολείστε με τα ουσιώδη στη ζωή σας;</font></p><p align="justify"><font size="2" face="Verdana">Προλαβαίνετε να ασχοληθείτε με τα ουσιώδη στη ζωή σας;</font></p><p align="justify"><font size="2" face="Verdana">Γνωρίζετε ποια είναι τα ουσιώδη στη ζωή σας;</font></p><p align="justify"><font size="2" face="Verdana">Και καλά… οι αγαπημένοι μας, μάς δίνουν ουσία στη ζωή μας. Αλλά εντελώς φιλικά και κομματοσκυλικά, όπως οι περισσότεροι από εσάς με γνωρίζετε τα τελευταία 3 χρόνια, να τολμήσω να σας ρωτήσω;</font></p><p align="justify"><font size="2" face="Verdana"><em>Έχει ουσία η ζωή σας;</em></font></p><p align="justify"><font size="2" face="Verdana">Χρόνια πολλά κομματόσκυλο! Γέλα! Έκλεισες τα 37 σήμερα!</font></p><p align="justify"><font size="2" face="Verdana"></font></p><p align="justify"><font size="2" face="Verdana"><strong>ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ</strong></font></p><p align="justify"><font size="2" face="Verdana">Κυρία Έλλη Στάη, άλλη φορά για να μην ξεφτιλιστείς, φρόντισε να καλέσεις  στην εκπομπή σου το Ρέμο ή κανέναν φελλό όμοιας διατομής και όχι τύπους σαν τον Γιανναρά. Φιλικά στο λέω. Έτσι κι αλλιώς εγώ το διασκέδασα με την ψυχή μου την Κυριακή. </font></p><p align="justify"><font size="2" face="Verdana">Σας συνιστώ να δείτε ολόκληρη την ολόκληρη την εκπομπή στο παρακάτω link:</font></p><p align="justify"><a href="http://www.youtube.com/watch?v=jttqGBAHKck&noredirect=1"><font size="2" face="Verdana">http://www.youtube.com/watch?v=jttqGBAHKck&noredirect=1</font></a></p>Unknownnoreply@blogger.com10tag:blogger.com,1999:blog-4602911266009525451.post-43975005710037807932011-09-12T22:15:00.000+03:002014-02-12T19:24:03.910+02:00Και άμα είναι λάθος;<p align="justify"><font size="2" face="Verdana">Αφιερωμένο στον <a href="http://filologos10.wordpress.com/2011/07/20/%CE%AD%CE%BD%CE%B1%CF%82-%CF%85%CF%80%CE%AD%CF%81%CE%BF%CF%87%CE%BF%CF%82-%CE%AC%CE%BD%CE%B8%CF%81%CF%89%CF%80%CE%BF%CF%82/">Αρίσταρχο.</a> Φίλε, ήπια λίγο παραπάνω, με καταλαβαίνεις φαντάζομαι… <img style="border-bottom: 0px; border-left: 0px; display: inline; border-top: 0px; border-right: 0px" title="Και άμα είναι λάθος;" border="0" alt="Και άμα είναι λάθος;" align="right" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_eUmDKCqGrib5d00DkTBlE28_wwMMjLJOz3SqNUEFAJcdrqMrTyaJXhkAVFyLiU0M22BU3rKknQjmn-q44XBj0AXwmtW6wK7ZfyH-sK0sWtKXoFA80ROvJkwVGSKrX99FB7a6CKtuxmU5/?imgmax=800" width="280" height="252" /></font></p><blockquote><p align="center"><font size="2" face="Verdana"><em>Σε μερικούς ανθρώπους έρχεται μια μέρα που πρέπει το μεγάλο Ναι ή το μεγάλο το Όχι <br />
να πούνε. Φανερώνεται αμέσως όποιος τοχει έτοιμο μέσα του το Ναι, και λέγοντάς το πέρα</em></font></p></blockquote><blockquote><p align="center"><font size="2" face="Verdana"><em>πηγαίνει στην τιμή και στην πεποίθησί του. <br />
Ο αρνηθείς δεν μετανιώνει. Αν ρωτιούνταν πάλι, όχι θα ξανάλεγε. Κι όμως τον καταβάλλει εκείνο <br />
τ’ όχι – το σωστό – εις όλην την ζωή του.</em></font></p></blockquote><p align="right"><font size="2" face="Verdana">CHE FECE… IL GRAN RIFIUTO <br />
Κωνσταντίνος Καβάφης  <br />
</font></p><p align="justify"><font size="2" face="Verdana">Και η ερώτηση που τίθεται εδώ, είναι η εξής:</font></p><p align="justify"><font size="2" face="Verdana"><strong>Πώς ξέρεις ότι το ΟΧΙ είναι το σωστό;</strong></font></p><p align="justify"><font size="2" face="Verdana">Είναι κάποια πράγματα που αν δεν τα ζήσεις δεν μπορείς να τα κάνεις δικά σου. Αν δεν τα περάσεις δεν μπορείς να καταλάβεις τι γίνεται, Ίσως μπορείς να τα καταλάβεις αλλά δεν θα τα μάθεις. Ίσως μπορείς να τα αισθανθείς αλλά δεν μπορείς να τα νιώσεις. ϊσως τα υποψιαστείς αλλά πόση βεβαιότητα μπορεί να έχει η υποψία; Αν δεν διαβείς από μέσα τους θα αρπάξεις την ψιχάλα αλλά δεν θα σε λούσει η μπόρα. </font></p><p align="justify"><font size="2" face="Verdana">Και τι κάνεις όταν δεν γνωρίζεις <strong>ότι το ΟΧΙ είναι το σωστό;  </strong>Άντε ντε…</font></p><p align="justify"><font size="2" face="Verdana">Ίσως το ΟΧΙ να είναι το ΟΧΙ στην Κίρκη. Μπορεί να είναι εκείνο το ΟΧΙ γιατί ψάχνεις την Ιθάκη, αλλά πώς να ξεκινήσεις για την Ιθάκη όταν σου λούζει τα μαλλιά η Ναυσικά; Αχ! τι ωραία η Ναυσικά.</font></p><p align="justify"><font size="2" face="Verdana">Και πώς μπορείς να καταλάβεις ότι δεν είσαι πλεονέκτης; Πώς μπορείς να βάλεις τοίχο εμπρός στην πλώρη; Πώς μπορείς να καταλάβεις πότε περπατάς στα σύννεφα; Ακόμη - ακόμη… πώς μπορείς να καταλάβεις πού είναι τα σύννεφα; Γιατί αν είσαι στη γη δε μπορείς να δεις το αεροπλάνο και αν είσαι στο αεροπλάνο δεν μπορείς να δεις την γη. Βλέπεις, υπάρχουν τα σύννεφα ανάμεσα. Σίγουρος οδηγός είναι ο ήλιος. Αλλά τι άλλο είναι ο ήλιος εκτός από φως; Λοιπόν; Οδηγός το φως; Μάλλον… Αλλά… ποιο φως; Μα ποιο άλλο; Το φως που έχουμε μέσα μας – γιατί όλοι έχουμε μέσα μας ένα φως – άσχετα που το μαυρίζουμε και το καπνίζουμε και το σκεπάζουμε και το θάβουμε. <strong>ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ ΕΝΑ ΦΩΣ.</strong> Αλλιώς είμαστε τυφλοί. Ο άνθρωπος δεν βλέπει με τα μάτια. <em>Με την ψυχή βλέπει…</em> Απλώς, με τα μάτια αντιλαμβάνεται.</font></p><p align="justify"><font size="2" face="Verdana">Και <em>εκείνο το ΟΧΙ – το σωστό – τον καταβάλλει εις όλην την ζωή του.</em> Σαν εκείνο το ΟΧΙ στις Θερμοπύλες. <em>Και περισσότερη τιμή τους πρέπει όταν προβλέπουν ότι οι Μήδοι επί τέλους θα διαβούνε…</em> Δεν πειράζει… Ας διαβήκαν. Στην Ήπειρο το ‘40 δεν διαβήκαν. Και ας διαβήκαν στο Ρούπελ. Για λίγο ήταν… Πάλι εδώ είμαστε. Και θα είμαστε. Τι ένας, τι δέκα, τι χίλιοι, τι όλη η πατρίδα. Από τον έναν ξεκινάει η ρωμιοσύνη κι ανθεί και φέρει κι άλλο.</font></p><p align="justify"><font size="2" face="Verdana">Τι να ψάχνεις την Πηνελόπη σου, τι να ψάχνεις την μάνα την πατρίδα σου.</font></p><p align="justify"><font size="2" face="Verdana">Και με τις δυο ερωτευμένος είμαι.</font></p><p align="justify"><font size="2" face="Verdana">Ασύλληπτα - παράφορα ερωτευμένος, πλήρης παραφροσύνης, εγωισμού, πείσματος και θεϊκής θέλησης.</font></p><p align="justify"><font size="2" face="Verdana">Πρώτα θα πεθάνω εγώ και μετά τα όνειρά μου.</font> </p><p align="justify"><font size="2" face="Verdana"> </font></p>Unknownnoreply@blogger.com15tag:blogger.com,1999:blog-4602911266009525451.post-45557322737584133672011-07-20T01:28:00.001+03:002014-02-12T19:24:03.917+02:00Ένας Υπέροχος Άνθρωπος<p align="justify"><font size="2" face="Verdana">Ένας Υπέροχος Άνθρωπος! Το έχετε πει ποτέ; το έχετε σκεφτεί; Γνωρίσατε ποτέ κάποιον που να άξιζε αυτόν τον συλλογισμό σας; Θελήσατε ποτέ να μοιάσετε σε έναν τέτοιον άνθρωπο;<img style="border-bottom: 0px; border-left: 0px; margin: 0px 0px 0px 10px; display: inline; border-top: 0px; border-right: 0px" title="" border="0" alt="" align="right" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhyO4rfZlqci61lUny9Ze1pri9UII7iAQjwReQP3w67TgnevAkF8NhmK-75MVE3atkT1TI0BM6IYdmxvlzhiEwCNlrN_UqQ7y0D-_0g6nHtL2yYZofmMinNxZbE-d9i4JHdxPUBSswryzif/?imgmax=800" width="284" height="377" /> </font></p> <p align="justify"><font size="2" face="Verdana">Πού πήγαν εκείνοι οι άνθρωποι που γελάνε και γελάει η πλάση μαζί τους; Πού πήγαν εκείνοι οι άνθρωποι που ψάχνουν τον φτωχό να τον ελεήσουν μέσα στα μαύρα χαράματα για να μην τους δει κανείς; Πού πήγαν εκείνοι οι άνθρωποι που αντιδρούν στην αδικία – ακόμη κι όταν δεν πλήττει τους ίδιους – ακόμη κι όταν πλήττει τον συνάδελφό τους; Πού πήγαν εκείνοι οι άνθρωποι που αγαπούν με όλην τη δύναμη της ψυχής τους, εκείνοι που βγάζουν το πουκάμισό τους να στο δώσουν να μην βρέχεσαι; Πού πήγαν εκείνοι οι άνθρωποι που γίνονται ασπίδα και βράχος και σίδερο και πέτρα και κλείνουν τον κόσμο τον πονηρό έξω από το σπίτι τους και ακόμα πιο έξω από την ζωή τους; Πού πήγαν εκείνοι οι άνθρωποι που ευτυχούν στο θρόισμα της λεύκας και στο αγέρι που κατεβαίναι από την πλαγιά; Πού πήγαν εκείνοι οι άνθρωποι που κοιτούν την θάλασσα  -την κοιτούν, όμως, μέσα στα βαθιά <strong>εκεί που το μπλε παντρεύεται το γαλάζιο</strong> – και ακούν τον παφλασμό με την ψυχή τους;</font></p> <p align="justify"><font size="2" face="Verdana">Τι γίνανε εκείνοι που είχαν στα χέρια τους μια ριζούλα λεύκας – τόσο εύθραυστη και τόσο φοβισμένη που τρέμει ακόμη και στην ανάσα σου και την φυτέψαν στο βουνό ώστε η ριζούλα έγινε κατάρτι και θεριό ολάκερο που ξαποσταίνεις εσύ και όλοι οι διαβάτες; Εκείνοι που κρατήσαν στην χούφτα τους το σπουργίτι που έπεσε από την φωλιά του και το ταϊζαν βρεγμένη ψίχα ώσπου μια μέρα…. φσσστ….. πααάει το πουλάκι… πέταξε… πήγε εκεί που ανήκει.</font></p> <p align="justify"><font size="2" face="Verdana">Πού είναι εκείνοι οι φτωχοί, πού είναι φτωχοί αλλά όχι φτωχομπινέδες; Πού είναι εκείνοι οι άνθρωποι που έχουν 2 κατοστάρικα στην τσέπη και σε κερνάνε το ένα; Πού πήγαν εκείνοι οι άνθρωποι που όταν συζητάς μαζί τους το Α είναι Α και το Β είναι Β; Εκείνοι που όταν μιλάς σε ακούνε και δεν σκέφτονται τι θα ανταπαντήσουν; Πού πήγαν εκείνοι οι άνθρωποι που βάζεις μπροστά 2 μπουκάλια Γεροβασιλείου και μπορείς να μιλάς ώρες και ώρες και ώρες… Και να μην πλήττεις… γιατί… είσαι με έναν Υπέροχο Άνθρωπο.</font></p> <p align="justify"><font size="2" face="Verdana">Πού είναι εκείνα τα παιδιά που θέλουν να διδαχθούν , να παρατηρήσουν, να δοκιμάσουν, να εφαρμόσουν, να πράξουν, να σφάλλουν, να κατανοήσουν και – επιτέλους – να μάθουν; Αλλά τι φταίνε τα παιδιά… με τέτοια γομάρια πατεράδες που έχουν τι να περιμένεις…</font></p> <p align="justify"><font size="2" face="Verdana">Πού πήγαν εκείνοι οι άνθρωποι οι ευγενείς, οι ευγενικοί, οι υψηλόφρονες, οι μεγαλόπνευστοι, οι μεγαλόπνοοι, οι οξύνοες, οι αγωνιστές, οι από άμιλλα κινούμενοι, οι εκ του περισσεύματος της καρδίας λαλείν, οι  - την θυσία της φιλίας – μη φοβούμενοι, οι - δια του Έρωτα - επιδιώκοντες την Θέωση, που πήγαν εκείνοι οι Νέστορες που σε συμβουλεύουν με αγάπη και ουχί εκ δόλου;</font></p> <p align="justify"><font size="2" face="Verdana">Πού πήγαν ο Αχιλλέας, ο Οδυσσέας και ο Αίαντας, πού πήγε ακόμη και αυτός ο ίδιος ο Όμηρος; Πού πήγε ο Αλέξανδρος; Πού πήγαν ο Λεωνίδας και ο Ηρακλής; Πού πήγαν ο Σωκράτης, ο Πλάτων, ο Σόλων και ο Πλούταρχος; Πού πήγε η Αντιγόνη, οι κυρές της Ρω και των Μαρασίων, η γυναίκα της Πίνδου; Πού πήγε ο Σολωμός, ο Σεφέρης, ο Καζαντζάκης, ο Καβάφης, ο Ελύτης, ο Παλαμάς, ο Παναγιωτόπουλος;</font></p> <p align="justify"><font size="2" face="Verdana">Πού πήγαν, που κρυφτήκαν όλοι αυτοί οι ΥΠΕΡΟΧΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ;</font></p> <p align="justify"><font size="2" face="Verdana">Δεν θα βρεις δημιουργικoύς, θα βρείς καταφερτζήδες. Δεν θα βρεις τον υψιπέτη, θα βρεις τον υψιπετή. Δεν θα βρεις νομικούς, θα βρεις δικηγόρους. Δεν θα βρεις το κάλλος το σεβαστό, το γυναικείο το ανάστημα το Θείο, θα βρεις το ξέκωλο. Δεν θα βρεις τον επαγγελματία θα βρεις αυτόν που στήνει κώλο στον πελάτη, δεν θα βρεις τον δάσκαλο θα βρεις τον δημόσιο υπάλληλο, δεν θα βρεις τον δημοσιογράφο θα βρεις το φερέφωνο, δεν θα βρεις τον συνάδελφο θα βρεις τον παρτάκια. Δεν θα βρεις εκείνον τον ήλιο τον λαμπρό, τον αυτόφωτο, τον ζεστό, τον ζωοδότη, παρά θα βρεις μικρούς διάττοντες αστέρες που αφού εκτελέσουν την προδιαγεγραμμένη τους πορεία θα σβήσουν πέφτοντας στην παγωνιά του ηθικού κενού. Δεν θα βρεις – πολύ συχνά - τον πατέρα σου θα βρεις τον μάνατζέρ σου, δεν θα βρεις – πολύ συχνά - την μάνα σου θα βρεις τον μαστρωπό σου…  Δεν θα βρεις τον Άνθρωπο, θα βρεις τον Υπάνθρωπο, τον Απάνθρωπο, τον Αχυράνθρωπο.</font></p> <p align="justify"><font size="2" face="Verdana">Σήμερα βιώνουμε την μεγαλύτερη τραγωδία άπό καταβολής κόσμου. Σήμερα βιώνουμε την μεγαλύτερη απουσία. Την απουσία του ανθρώπου από τον Άνθρωπο.</font></p> <p align="justify"><font size="2" face="Verdana">Ρε γαμώ την πουτάνα μου πώς καταντήσαμε έτσι;</font></p> <p align="justify"><font size="2" face="Verdana">Μα – επιτέλους – δεν ζητάμε το παράλογο. Το φυσικό ζητάμε. Ζητάμε τον άνθρωπο μέσα στον άνθρωπο, τον άνθρωπο για τον άνθρωπο. <em>Ο άνθρωπος  - ως το μοναδικό έλλογο ον  - κλήθηκε να διαχειριστεί έναν κόσμο γεμάτο από άλογα όντα….</em> Και τα έκανε σκατά…</font></p> <p align="justify"><font size="2" face="Verdana">Κάποτε ήμουν κι εγώ ένας Υπέροχος Άνθρωπος.</font></p> <p align="justify"><font size="2" face="Verdana">Και παραμένω…</font></p> <p align="justify"><font size="2" face="Verdana">Αλλά ρε παιδιά βοηθάτε λίγο και σεις. Δεν ξέρω πόσο μπορώ να αντέξω. Δεν θέλω - τώρα στα 36 – να γίνω αρχίδι.</font></p> Unknownnoreply@blogger.com23tag:blogger.com,1999:blog-4602911266009525451.post-30774657723436456772011-05-15T22:33:00.001+03:002014-02-12T19:24:03.897+02:00ΜΑΤ. Καμιά δουλειά δεν είναι ντροπή.<p align="justify"><font size="2" face="Verdana">“<em>Ο πατήρ μου έως άρτι εργάζεται, καγώ εργάζομαι</em>”. </font><font size="2" face="Verdana"><em>Ιωάννης 5:17<img style="border-bottom: 0px; border-left: 0px; margin: 0px 0px 0px 10px; display: inline; border-top: 0px; border-right: 0px" title="riot-police-imf" border="0" alt="riot-police-imf" align="right" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjbXP3paNmdBv-x3ktGlbAO35WplOgaq713dv4dAemWu-pr_Tx5GppP5UzsUgOnscMZBKIs_e4Ept3dQ8oAvq5kFLieunQsV6AtZFKSN_mFVKMaXuXdb-R_a1JcUVRxMrvaJXgX1EcdoO1q/?imgmax=800" width="286" height="340" /> </em></font></p> <p align="justify"><font size="2" face="Verdana">Δεν έχει σημασία αν πιστεύει κάποιος στον θεό των χριστιανών ή όχι. Δεν έχει σημασία αν κάποιος θεωρεί την εργασία ευλογημένη ή όχι. Σημασία έχει ότι η εργασία είναι σημαντική. Είναι σημαντική γιατί επιτρέπει στον άνθρωπο να μην εξαρτάται από άλλους. Επιτρέπει στον άνθρωπο να στηρίζεται στα χέρια του και στο μυαλό του ώστε να αποκτά όλα εκείνα που του επιτρέπουν να ζει τουλάχιστον αξιοπρεπώς. Να ζει ικανός να σχεδιάζει το μέλλον του όπως αυτός το φαντάζεται.</font></p> <p align="justify"><font size="2" face="Verdana">“<em>Καμιά δουλειά δεν είναι ντροπή</em>”. Ποιος δεν έχει ακούσει αυτήν την φράση από τα πολύ πρώτα χρόνια της ζωής του στο σχολείο; Το σύστημα λοιπόν από πολύ νωρίς μας διδάσκει την αγιότητα της εργασίας ασχέτως αν στην συνέχεια – όχι σπάνια – μας οδηγεί στην αθλιότητα της ανεργίας. Καμιά δουλειά δεν είναι ντροπή λοιπόν.</font></p> <p align="justify"><font size="2" face="Verdana">Εύκολα συνάγεται από τα ανωτέρω, ότι ο άνθρωπος όχι μόνο πρέπει να επιδιώκει να εργαστεί, αλλά ότι θεωρητικά πρέπει να είναι ευτυχισμένος όταν εργάζεται μιας και του δίνεται η δυνατότητα να προσφέρει στον εαυτό του και σε αυτούς που αγαπά όλα εκείνα που κάνουν την ζωή να φαίνεται και να είναι πιο όμορφη.</font></p> <p align="justify"><font size="2" face="Verdana">Ακόμη πιο εύκολα, όμως, συνάγεται ότι ο άνθρωπος εκτός του ό,τι θα πρέπει να είναι δυστυχής όταν είναι άνεργος, θα πρέπει – εύλογα – να είναι δυστυχής ακόμα και όταν εργάζεται με τρόπο που δεν επιθυμεί. Δεν γίνεται αλλιώς. Δεν μπορείς παρά να είσαι δυστυχής όταν ξοδεύεις το 1/3 του χρόνου σου σε μια δραστηριότητα που δεν σου αρέσει. Δραστηριότητα καθημερινή, ίδια και απαράλλαχτη, την μια μέρα πάνω στην άλλη. Αν δεν είσαι δυστυχής, τότε είσαι απαθής. Αν δεν είσαι απαθής τότε είσαι εθισμένος στο να βλέπεις τον χρόνο να κυλά.</font></p> <p align="justify"><font size="2" face="Verdana">Ας πούμε… πώς μπορεί να αισθάνεται κάποιος που ανήκει στην ομάδα των ΜΑΤ; Αισθάνεται καλά; Αισθάνεται περήφανος; Αισθάνεται ότι προσφέρει στο κοινωνικό σύνολο; Αισθάνεται ότι μπορεί να αποτελέσει υπόδειγμα για τα παιδιά του και να τους αναλύσει την χαρά της δημιουργίας και της πρωτοβουλίας που πρέπει ο κάθε άνθρωπος να μπορεί να προσλαμβάνει από την δουλειά του;</font></p> <p align="justify"><font size="2" face="Verdana">Αισθάνεται μήπως καλά, γιατί στο τέλος της βάρδιας του μπόρεσε και πρόσφερε κάτι στους πελάτες του και τους έκανε χαρούμενους; Αισθάνεται μήπως καλά, γιατί αποτελεί μέλος μιας ομάδας συνεργατών οι οποίοι έφεραν εις πέρας μια εργασία συγκεκριμένου χρονοδιαγράμματος και όφελους; Αισθάνεται μήπως περήφανος, γιατί στο τέλος της ημέρας κατόρθωσε να κάνει το αφεντικό του περήφανο που τον έχει στην δούλεψή του;</font></p> <p align="justify"><font size="2" face="Verdana">Αισθάνεται καλά όταν αμείβεται με 800 ευρώ και δέρνει κόσμο αμειβόμενο με 400 ευρώ; Μήπως αισθάνεται προνομιούχος υψηλόμισθος; Αισθάνεται μήπως περήφανος όπως οι αγράμματοι αμερικανοί των γκέτο που πάνοπλοι σκοτώνουν φτωχούς Ασιάτες; Αισθάνεται μήπως - και λίγο γόης – σαν τον ταυρομάχο που “κατατροπώνει” τον ναρκωμένο και μισό-δηλητηριασμένο ταύρο;</font></p> <p align="justify"><font size="2" face="Verdana">Όταν γυρίζει σπίτι του και τον ρωτάει η γυναίκα του πώς ήταν σήμερα στην δουλειά, τι μπορεί να λέει άραγε; “<em>Άσε γυναίκα… σήμερα έριξα ένα βρωμόξυλο, τα γάμησα τα γερόντια</em>”. Αισθάνεται μήπως περήφανος ως άλλος Σπαρτιάτης, μιας και η λακωνικότητά του εξαντλείται στις 3 ΜΟΝΑΔΙΚΕΣ ΛΕΞΕΙΣ που επιτρέπεται να πει: ΟΧΙ, ΜΑΛΙΣΤΑ, ΔΙΑΤΑΞΤΕ.</font></p> <p align="justify"><font size="2" face="Verdana">Πώς στο διάολο μπορεί να αισθάνεται;</font></p> <p align="justify"><font size="2" face="Verdana">Αισθάνεται δυστυχής επειδή δεν του αρέσει αυτό που κάνει αλλά δεν έμαθε ποτέ να κάνει κάτι άλλο; Αισθάνεται απαθής ώστε να εξαναγκάσει τον εαυτό του να μην αισθάνεται δυστυχής; Αισθάνεται καλά επειδή μπορεί και αποδεικνύει την “ανωτερότητά” του;</font></p> <p align="justify"><font size="2" face="Verdana">Μήπως αισθάνεται – και είναι ΖΩΟ – επειδή τον μεταφέρουν με κλούβα; Μόνο τα ζώα τα μεταφέρουν με κλούβα. Μόνο τα αρνιά και τα γουρούνια τα μεταφέρουν με κλούβα μην γνωρίζοντας που στο διάολο πάνε. Και επειδή η ακακία είναι συνώνυμη του αμνού, μάλλον σαν γουρούνι πρέπει να αισθάνεται.</font></p> <p align="justify"><font size="2" face="Verdana">Ας πούμε… πώς αισθάνεται ο αστυνομικός που συνοδεύει την γυναίκα του βουλευτή, του επιχειρηματία ή του δημοσιογράφου στα πολυκαταστήματα και της κουβαλάει τις ζαρτιέρες και τα κυλοτάκια; Πώς αισθάνεται όταν συνοδεύει τον Ρέππα στο εστιατόριο και την στιγμή που ο Ρέππας με τον Μπόμπολα καταπίνουν τους αστακούς αυτός στο παραδιπλανό τραπέζι κρυφοπίνει κανά ποτήρι νερό για να ξεβρωμίσουν τα χνώτα του από την πείνα; </font></p> <p align="justify"><font size="2" face="Verdana">Βέβαια θα ήθελε κι αυτός να πεί στην γυναίκα του να αγοράσει αυτά τα στριγκάκια αλλά πώς να το πεί ο πεινάλας που 2 σώβρακα της γυναίκας του Πάγκαλου κοστίζουν όσο η δόση από το Hyundai του;</font></p> <p align="justify"><font size="2" face="Verdana">Ας πούμε… πώς αισθάνεται ο αστυνομικός όταν ακούει στις ειδήσεις το εξής: “<em>Με λυντσάρισμα απειλήθηκε ο πρωθυπουργός αλλά τελευταία στιγμή φυγαδεύτηκε από τους άντρες της προσωπικής του φρουράς</em>”; Δηλαδή, εκείνη την στιγμή τι λέει; “<em>Κοίτα να δείς γυναίκα, ήμουν κι εγώ σ’ αυτήν την φρουρά</em>”.</font></p> <p align="justify"><font size="2" face="Verdana">Πώς μπορεί άραγε να αισθάνεται αυτός που προσφέρει προστασία στον βιαστή του;</font></p> <p align="justify"><font size="2" face="Verdana">Αν του αρέσει που προστατεύει τον βιαστή του, τότε είναι άρρωστος, και δικαιούται ο βιαστής να του βιάσει την οικογένεια μέχρι την ρίζα.</font></p> <p align="justify"><font size="2" face="Verdana">Αν δεν του αρέσει <em>που είναι αναγκασμένος</em> να σώζει τον βιαστή του τότε δεν είναι δυστυχής. Είναι ΜΑΛΑΚΑΣ. Θα ήταν δυστυχής αν δεν είχε άλλη επιλογή. Η επιλογή υπάρχει και είναι μόνο μία. ΝΑ ΠΑΡΑΙΤΗΘΕΙ. Να παραιτηθεί για να σώσει την αξιοπρέπεια του αρχικά και το τομάρι του στην συνέχεια. Διότι μόλις μπορέσει και ανακάμψει ο ελληνικός λαός είναι βέβαιον ότι θα πάρει στα χέρια του την λίστα με τα ονόματα των “προσωπικών φρουρών”. Την λίστα με τα ονόματα των “ανδρών ασφαλείας”. Δεν μπορεί… Τόσες φωτογραφίες υπάρχουν με τους βουλευτές και τις προσωπικές τους φρουρές. Όταν αλλάξουν τα πράγματα – που σίγουρα θα αλλάξουν – τι θα γίνει τότε; Σε αυτήν την περίπτωση δεν υπάρχει… “<em>δεν ξέρω, δεν είδα, δεν άκουσα, το γάλα των παιδιών μου, χρωστούσα το στεγαστικό”</em> και τέτοιες μαλακίες. </font></p> <p align="justify"><font size="2" face="Verdana">Δεν σημαίνει ότι επειδή με την πτώση της χούντας οι βασανιστές της ΕΑΤ-ΕΣΑ χάθηκαν στην ανωνυμία, θα συμβεί το ίδιο και τώρα. Και εκείνοι ένστολοι ήταν και διαταγές εκτελούσαν. Ποια η διαφορά τους τους με τους σημερινούς ένστολους των ΜΑΤ; Και οι τωρινοί διαταγές εκτελούν.</font></p> <p align="justify"><font size="2" face="Verdana">Τι θέλουμε να πούμε… </font></p> <p align="justify"><font size="2" face="Verdana">Υπάρχει περίπτωση αυτή η φάτσα που κυκλοφορεί σε όλο το ίντερνετ να μπορέσει να χαθεί στο πλήθος;</font></p> <p align="justify"><img style="border-bottom: 0px; border-left: 0px; display: block; float: none; margin-left: auto; border-top: 0px; margin-right: auto; border-right: 0px" title="Greek_riot_police" border="0" alt="Greek_riot_police" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhyYyUEOMWVfMtOOWuHg8HxN189keyMpDz2638JTDsW84WrsQgs5MCCCBfJxDn2El5uLK3sd5rbPiLVNkX7ZjjUslG1zxcQ3uQqc9pjXmTHvM2lrhMxZMybbNXqmHF0EL0L6TF6flowUkw7/?imgmax=800" width="520" height="284" /> </p> <p align="justify"><font size="2" face="Verdana">Και γιατί άραγε – αραιά και πού – η συνδικαλιστική αρχή των αστυνομικών εκδίδει δακρύβρεχτες  ανακοινώσεις όπου μεταξύ άλλων μας αναφέρουν ότι δεν είναι ορντινάντσες; Γιατί άραγε κοτζάμ άντρες κάθονται και κλαίνε σαν τις δαρμένες πουτάνες; Κακώς. Και πολύ κακώς μάλιστα. Γιατί είναι <strong>και πουτάνες</strong> εφόσον για τον ξεφτιλισμένο μισθό τους ολημερίς και οληνυχτίς είναι αναγκασμένοι να κάνουν πράγματα που δεν θέλουν και είναι <strong>και δαρμένες</strong> γιατί στην Κερατέα φάγανε τόσο ξύλο που αγάλλιασε η ψυχή τους.</font></p> <p align="justify"><font size="2" face="Verdana">Και τώρα θα μου πείτε… τι να κάνουμε; Δουλειά είναι και αυτή. “<em>Καμιά δουλειά δεν είναι ντροπή</em>” άλλωστε.</font></p> <p align="justify"><font size="2" face="Verdana">Σωστή ερώτηση. Αλλά αφορά άλλους εργαζόμενους. Όχι αυτούς.</font></p> Unknownnoreply@blogger.com16tag:blogger.com,1999:blog-4602911266009525451.post-15855480656450295912010-10-31T22:48:00.003+02:002014-02-12T19:24:52.114+02:00Κόσμος γυάλινος<p align="justify"><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;"><img style="border: 0px none; margin: 0px 0px 0px 10px; display: inline;" title="" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhtVVs7LaBmBJuw4xbNdekBm4Vrc71BVxgSlAIRCKn_Jss6u8eja6Qw7KZ0dfOAa3i9YksSmSjCBF926_qqSV5AjYTJQVHZKnMMeuD6WPt37wXeFL1isId9oA6vDLVbvGQcIoIiKumwSVE/s1600/BrunetteWomanTouchingSteamedGlass.jpg" align="right" border="0" height="377" width="284" /> Κόσμος γυάλινος. Κόσμος από γυαλί. Κόσμος διάφανος; Μπορεί… Εξαρτάται μέσα από ποιο γυαλί κοιτάς. Μπορεί να κοιτάς μέσα από καθάριο κρύσταλλο, μπορεί να κοιτάς και μέσα από το μπουκάλι της μπύρας. Κόσμος εύθραυστος; Κόσμος αποστειρωμένος; Ποιος ξέρει… Αν είσαι χρυσόψαρο, η γυάλα είναι ο κόσμος σου, εκεί είσαι ασφαλής και ας έχει δέκα γάτες τριγύρω. Και ας τραγουδάει ο Στελάρας “<em>να σου δώσω μια να σπάσεις, αχ, βρε κόσμε γυάλινε.” </em>Μήπως σε γυάλινο κόσμο πρέπει να ζουν οι αξιωματούχοι ώστε ορατός να είναι διαρκώς ο βίος τους; Μάλλον ναι, αλλά γι΄αυτό ας μιλήσουμε κάποια άλλη φορά.</span></p> <p align="justify"><span style="font-family:Verdana;"><span style="font-size:85%;">Γυαλί… Τόσο κρύο και τόσο ζεστό. Στην χειμωνιάτικη λιακάδα τι ωραία είναι να είσαι πίσω από το γυαλί. Πόση ζέστη γεννάει το γυαλί. Και πάλι, πόσο κρύο είναι όταν το ακουμπάς με την παλάμη σου και στο νοτισμένο το γυαλί πόσες και πόσες φορές σαν παιδιά δεν ζωγραφίσαμε και δεν γράψαμε <em>“Σ’ αγαπώ”</em> μέχρι που ήρθαν οι ζέστες οι μεγάλες και πήραν και τις ζωγραφιές και τις ζέστες μαζί;</span></span></p> <p align="justify"><span style="font-family:Verdana;"><span style="font-size:85%;">Και πόσες χαρές δεν κρύβει μήπως το γυαλί; Και πόσες φορές δεν τσουγκρίσαμε τα ποτήρια στις χαρές μας και πόσες φορές πάλι δεν βάλαμε τα γυαλιά μας μην προδοθούμε στους απέναντι;</span></span></p> <p align="justify"><span style="font-family:Verdana;"><span style="font-size:85%;">Αγνό πράγμα το γυαλί! Χωρίς τοξικά πρόσθετα, χωρίς σαβούρες, ενδείκνυται και επιβάλλεται για όλες τις συσκευασίες υγρών. Και όμως, τόση αγνότητα, πώς να την βάλεις στο ζύγι με το γυαλί το θραύσμα, το μικροσκοπικό κομμάτι που σε στέλνει στον αγύριστο, με την φέτα γυαλιού που σου κόβει το λαιμό πέρα για πέρα;</span></span></p> <p align="justify"><span style="font-family:Verdana;"><span style="font-size:85%;">Είναι κι άλλα πολλά… Γιατί άραγε είναι όμορφό όταν γυαλίζει το αυτοκίνητό σου και δεν είναι όμορφο όταν γυαλίζουν τα μαλλιά σου; Γιατί στην 1η περίπτωση είσαι κατά το ήμισυ άρχοντας ενώ στην 2η περίπτωση είσαι καθ’ ολοκληρίαν λεχρίτης; Και πόσα άλλα είναι ακόμα…</span></span></p> <p align="justify"><span style="font-family:Verdana;"><span style="font-size:85%;">Αθάνατο πράγμα το γυαλί! Ό,τι θέλουμε να προφυλάξουμε από την φθορά, με γυαλί το σκεπάζουμε. Τις φωτογραφίες μας, τις μορφές τις αγαπημένες, εκείνων που έχουμε και εκείνων που έφυγαν, πίσω από γυαλί τις κρύβουμε, τα κοχύλια που μαζεύαμε μικροί σε γυάλινα βάζα τα ρίχναμε θαρρώντας – τι όμορφα που είναι τα παιδιά, στα αλήθεια – ότι τα καλοκαίρια εκείνα δεν θα τελειώναν ποτέ, μα τώρα, </span></span></p> <p align="justify"><span style="font-family:Verdana;"><span style="font-size:85%;">Άνθρωπε, δες!</span></span></p> <p align="justify"><span style="font-family:Verdana;"><span style="font-size:85%;">Δες! Τι ειρωνεία!</span></span></p> <p align="justify"><span style="font-family:Verdana;"><span style="font-size:85%;">Το καλύτερο γυαλί, στο ακριβότερο ρολόι δεν μπορεί να κρατήσει πίσω του ούτε ένα δευτερόλεπτο, ούτε μια τόσο δα στιγμούλα… Εκεί… Τικ – τάκ – τικ – τακ… και ο χρόνος κυλάει σαν αερικό μέσα από το γυαλί και χύνεται μέσα από τα μαλλιά μας και ξανακατεβαίνει στο στέρνο μέχρι που να φύγει από τα δαχτυλά μας που ούτε κι αυτά μία τόσο δα στιγμούλα μπορούνε να κρατήσουν.</span></span></p> <p align="justify"><span style="font-family:Verdana;"><span style="font-size:85%;">Μόνο η κλεψύδρα η γυάλινη κοροϊδεύει τον εαυτό της που νομίζει ότι φυλάκισε τον χρόνο και ανεβοκατεβάζει την άμμο, μα – <strong>αυτή κι αν είναι ειρωνεία!</strong> <em>Το γυαλί φτιάχνεται από την άμμο.</em> Άρα τι έχουμε; Γυαλί μέσα στο γυαλί. Το γυαλί ανεβοκατεβαίνει μέσα στο γυαλί. Ίσως η άμμος να θυμώνει που – επιτέλους – δεν έγινε γυαλί για να πάψει πια αυτό το αέναο ανεβοκατέβασμα και ίσως το γυαλί να θυμώνει που δεν παρέμεινε άμμος ώστε να μην είναι αέναα κοκκαλωμένη παρά να την φυσάει ο άνεμος από την Κρήτη μέχρι το Αλγέρι..</span></span></p> <p align="justify"><span style="font-family:Verdana;"><span style="font-size:85%;">Τι νόημα έχει άραγε αυτό το κείμενο; Ειλικρινά, δεν ξέρω… Ίσως στην θωριά της μαυρογυάλινης μπύρας, τούτη δω την ώρα… ίσως θέλω να σταθώ λίγο στα πόδια μου… έστω και γυάλινα… Και τι πειράζει;</span></span></p> <p align="justify"><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;">Πάλι με χρόνους με καιρούς, πέτρα θα ματαγίνουν.</span></p> <p align="justify"><span style="font-family:Verdana;"><span style="font-size:85%;"> </span></span></p>Unknownnoreply@blogger.com8tag:blogger.com,1999:blog-4602911266009525451.post-72525911077277606922010-10-10T18:39:00.004+03:002014-02-13T19:17:39.659+02:00Τι σημαίνει η λέξη επαγγελματίας;<div style="text-align: justify;"><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiLqG7e0eF9ocbnDuoTL88CJDg6m99uaFfK-uVrg8qH_cWKwzEN7zifCpHmSCLTjeoFTD29d4XhaLdk0RulluDRVhgD5i3haWTSZaAJnLuIe56qOmM9w32MilaKR2RV58d_H5Swv7jNQdcN/s1600/goldfish.jpg"><img style="float: right; margin: 0pt 0pt 10px 10px; cursor: pointer; width: 290px; height: 387px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiLqG7e0eF9ocbnDuoTL88CJDg6m99uaFfK-uVrg8qH_cWKwzEN7zifCpHmSCLTjeoFTD29d4XhaLdk0RulluDRVhgD5i3haWTSZaAJnLuIe56qOmM9w32MilaKR2RV58d_H5Swv7jNQdcN/s400/goldfish.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5526442769177329698" border="0" /></a><span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" >Θα μπορούσε να ισχυριστεί κάποιος ότι πρόκειται για μία εύκολη ερώτηση. Τόσο εύκολη όσο η ερώτηση: “Τι σημαίνει η λέξη δολοφόνος;”</span></div> <p align="justify"><span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" >Ποιος δεν ξέρει ότι δολοφόνος καλείται εκείνος που σκοτώνει έναν άνθρωπο, που αφαιρεί μια ζωή; Για να χαρακτηρίσουμε κάποιον ο οποίος προέβη σε αυτήν την πράξη, ενίοτε χρησιμοποιούμε και την λέξη φονιάς. Ο κατέχων, όμως, την στοιχειώδη ελληνική γνωρίζει ότι η λέξη δολοφόνος συντίθεται από τον δόλο και το φονεύω. Δηλαδή δολοφόνος είναι αυτός που αφαιρεί μια ζωή με δόλια πρόθεση προσβλέποντας σε όφελος, συνήθως, οικονομικό ή ψυχολογικό. Η λέξη φονιάς δεν εμπεριέχει το στοιχείο του δόλου. Παρόλα αυτά, ένας οδηγός, όπου στην υποθετική περίπτωση που παρασέρνει και τελικά σκοτώνει έναν πεζό, άρα αφαιρεί μια ζωή – έστω και χωρίς δόλο – δεν αποκαλείται ποτέ φονιάς. Συνήθως αποκαλείται άτυχος και συνηθέστερα μεθυσμένος.</span></p> <p align="justify"><span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" >Οπότε τι σημαίνει η λέξη επαγγελματίας;</span></p> <p align="justify"><span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" >Θα μπορούσε κάποιος να ισχυριστεί ότι επαγγελματίας είναι αυτός που ασκεί ένα επάγγελμα. Συνήθως ασκεί αποκλειστικά το επάγγελμα αυτό. Λέμε π.χ. επαγγελματίας οδηγός φέρνοντας στο νου μας έναν φορτηγατζή ή έναν ταξιτζή. Διαφωνεί κανείς με αυτό; Όχι. Γιατί, όμως, δεν θα λέγαμε ποτέ για κάποιον ότι είναι επαγγελματίας περιπτεράς;</span></p> <p align="justify"><span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" >Θα μπορούσε κάποιος πάλι να ισχυριστεί ότι επαγγελματίας είναι εκείνος που αγαπάει το επάγγελμά του. Λέμε π.χ. ότι ο γύφτος λατρεύει να περιφέρεται από φανάρι σε φανάρι και να στήνει τον πάγκο του από γωνία σε γωνία κλαίγοντας και απλώνοντας την παλάμη του. Ο γύφτος λατρεύει να κάνει αυτό που κάνει και του αποφέρει εμφανώς όφελος. Διαφωνεί κανείς με το γεγονός ότι οι γύφτοι λατρεύουν να κάνουν αυτό που περιγράψαμε; Όχι. Γιατί, όμως, δεν θα λέγαμε ποτέ κάποιον γύφτο επαγγελματία αν και αληθώς ζει αποκλειστικά από αυτήν την δραστηριότητα;</span></p> <p align="justify"><span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" >Επάγγελμα ασκεί και ένας οποιοσδήποτε υπάλληλος. Γιατί, όμως, δεν θα λέγαμε ποτέ για κάποιον ότι αυτός είναι επαγγελματίας ταμίας σούπερ μάρκετ; Στον αντίποδα, γιατί πολύ συχνά ακούς την έκφραση: “Αυτός είναι επαγγελματίας σερβιτόρος”;</span></p> <p align="justify"><span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" >Σε αυτό το σημείο ας ανατρέξουμε στον Αντισθένη. “Αρχή σοφίας η των ονομάτων επίσκεψις”. Τι σημαίνει πρακτικά αυτό; Ότι η ελληνική γλώσσα έχει λέξεις που πολύ συχνά σημαίνουν κάτι άλλο από αυτό που αντιλαμβανόμαστε ή από αυτό που θέλουμε να περιγράψουμε χρησιμοποιώντας τις. Η ετυμολογία της λέξης είναι εκείνη που μας επιτρέπει να διακρίνουμε και να προσδιορίσουμε το νοηματικό φορτίο που αυτή κουβαλάει. Έχοντας, λοιπόν, ως οδηγό το ανωτέρω μικρό παράδειγμά μας, ας ξαναρωτήσουμε:</span></p> <p align="justify"><span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" >Τι σημαίνει η λέξη επαγγελματίας; Η λέξη <em>επάγγελμα</em> προέρχεται από την λέξη <em>επαγγέλλομαι </em>η οποία συντίθεται από το <em>επί</em> και το <em>αγγέλλομαι </em>και αρχικά σήμαινε <em>υπόσχομαι.</em> Εξ ου και η <em>Θεία Επαγγελία</em>, δηλαδή η Θεία υπόσχεση για την εκπλήρωση μιας κατάστασης. Στην συνέχεια η λέξη επικράτησε να σημαίνει την ασχολία ενός ανθρώπου για βιοποριστικούς σκοπούς. </span></p> <p align="justify"><span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" >Παρόλα αυτά, η ανάλυσή μας κάπου χωλαίνει αφού όπως είδαμε, ακόμη και σήμερα, δεν λέμε ποτέ ότι κάποιος είναι επαγγελματίας ταμίας ή επαγγελματίας περιπτεράς. Γιατί συμβαίνει αυτό; Γιατί ακόμη και σήμερα, χωρίς να το γνωρίζουμε, λέμε ότι κάποιος είναι επαγγελματίας όταν διαισθανόμαστε ότι μας δίνει <strong>μια υπόσχεση</strong> πως θα κάνει αυτό που διατείνεται ότι κάνει. Ότι θα πραγματοποιήσει αυτό που υπόσχεται, <strong>ότι αληθώς επαγγέλλεται αυτό που επαγγέλλεται.</strong></span></p> <p align="justify"><span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" >Αποκαλώντας κάποιον επαγγελματία τονίζουμε πρωτίστως την συνέπεια και την ποιότητα που τον διακρίνουν και δευτερευόντως στεκόμαστε στην αποκλειστική άσκηση αυτής της ασχολίας που του αποφέρει τα προς το ζην. Σε αυτό το σημείο – κάνοντας μια μικρή παρένθεση – να πούμε ότι συμβαίνει το εξής παράδοξο. Στο 100% των περιπτώσεων, οι επαγγελματίες με την έννοια που ορίσαμε πριν, αποκομίζουν τα προς το ΕΥ ΖΗΝ. Κακοπληρωμένος και επαγγελματίας είναι δύο έννοιες παντελώς ασύμβατες μεταξύ τους.</span></p> <p align="justify"><span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" >Μπορούμε, λοιπόν, να φέρουμε στο νου μας εκείνες τις περιπτώσεις στις οποίες με ασφάλεια μπορούμε να χαρακτηρίσουμε κάποιον ως επαγγελματία. Φερ’ ειπείν, επαγγελματίας είναι ένας ηθοποιός του θεάτρου ο οποίος μπορεί πριν την παράσταση να βίωσε τον χαμό ενός αγαπημένου του, αλλά επάνω στο πάλκο να αποδώσει άψογα στον κωμικό του ρόλο. Αυτός – ίσως και να πούνε μερικοί ότι – είναι επαγγελματίας απάνθρωπος, αλλά δεν μας απασχολεί επί του παρόντος.</span></p> <p align="justify"><span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" >Επαγγελματίας είναι ένας οδηγός ταξί ο οποίος διατηρεί το αυτοκίνητό του καθαρό, είναι ευγενής και πρόθυμος, δεν εξυπηρετεί δεύτερο πελάτη ταυτοχρόνως χωρίς την συγκατάθεση των ήδη εποχούμενων, ανάβει εγκαίρως το φλας πριν στρίψει και ούτω καθεξής.</span></p> <p align="justify"><span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" >Επαγγελματίας σερβιτόρος είναι αυτός που είναι ευγενικός και πεντακάθαρος, πλήρως ενημερωμένος για το μενού και την κάβα, ταχύς στις μετακινήσεις του και με οξεία αντίληψη του χώρου στον οποίο κινείται.</span></p> <p align="justify"><span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" >Επαγγελματίας μηχανικός αυτοκινήτων είναι αυτός που είναι πλήρως καταρτισμένος στο αντικείμενο της επισκευής του εξοπλισμού, αυτός που τοποθετεί γνήσια ανταλλακτικά – ή ιμιτασιόν, <strong>εις γνώσιν όμως πάντα του πελάτη</strong> – αυτός που ενημερώνει με ακρίβεια δεκάρας για το κόστος της επικείμενης εργασίας, αυτός γενικά που καταβάλλει κάθε δυνατή προσπάθεια ώστε να αυξηθεί το χρονικό διάστημα που ίσως απαιτηθεί για την εκ νέου επίσκεψη του πελάτη στο συνεργείο.</span></p> <p align="justify"><span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" >Επαγγελματίας εστιάτορας είναι αυτός που – πρώτα από όλα – απασχολεί επαγγελματία μάγειρα και επαγγελματίες σερβιτόρους και τους μισθοδοτεί καλά και έπειτα φροντίζει για την υγιεινή και ασφάλεια των τροφίμων, την συμμόρφωση του χώρου με την κείμενη νομοθεσία και πάει λέγοντας.</span></p> <p align="justify"><span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" >Επαγγελματίας πάνω από όλα σημαίνει συνέπεια. Η συνέπεια του επαγγελματία είναι αυτή που εξοικονομεί χρόνο και χρήμα στον πελάτη. Η συνέπεια κοστίζει. Δεν γίνεται να μην κοστίζει. Κοστίζει αλλά τον επαγγελματισμό τον πληρώνεις ΜΙΑ φορά ενώ την ανευθυνότητα την πληρώνεις ΠΟΛΛΕΣ φορές αφού είναι σίγουρο ότι στο τέλος θα αναγκαστείς να απευθυνθείς στον επαγγελματία. Καταλήγουμε λοιπόν στην αρχική μας εκτίμηση, ότι επαγγελματίας είναι αυτός που δεν διαψεύδει την ενδόμυχη υπόσχεση που λαμβάνεις πως θα είναι συνεπής απέναντί σου και θα παράγει έργο ανάλογο της αμοιβής που κατέβαλλες σε αυτόν.</span></p> <p align="justify"><span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" >Και τώρα πάμε στο ζουμί της υπόθεσης…</span></p> <p align="justify"><span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" >Έχει η Ελλάδα επαγγελματίες; Υπάρχουν στην Ελλάδα επαγγελματίες; Όσο μικρή και απλή είναι η ερώτηση άλλο τόσο είναι και η απάντηση.</span></p> <p align="justify"><span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" >Ναι. έχει. Ναι, υπάρχουν επαγγελματίες στην Ελλάδα.</span></p> <span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" > <p align="justify"><span style="font-family:Verdana;">Έχει τους συνεπέστερους επαγγελματίες της υφηλίου. Αυτούς που συνεχίζουν ακόμη και μετά από τόσα χρόνια να διατηρούν έναν άφθαρτο ενθουσιασμό και μιαν απίστευτη συνέπεια σε αυτό που κάνουν. Μάλιστα, είναι τόσο επαγγελματίες που, ενώ ο δρόμος είναι ανοιχτός για όλους, μόνο αυτοί ευδοκιμούν και εξελίσσονται. Μόνο αυτοί δεσπόζουν και διαπρέπουν. Μόνο αυτοί έρχονται μονίμως πρώτοι στην προτίμηση του κόσμου. Ποιοι είναι όλοι αυτοί;</span></p> </span> <p align="justify"><span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" >Οι επαγγελματίες <strong>ΣΩΤΗΡΕΣ</strong>.</span></p> <p align="justify"><span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" >Οι επαγγελματίες <strong>ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ</strong>, οι επαγγελματίες της <strong>ΕΝΗΜΕΡΩΣΗΣ</strong>, οι επαγγελματίες <strong>ΕΥΑΙΣΘΗΤΟΙ</strong> και οι επαγγελματίες <strong>ΑΡΙΣΤΕΡΟΙ</strong>. </span></p> <p align="justify"><span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" >Όλοι αυτοί – για να χρησιμοποιήσουμε μιαν έκφραση του χύδην όχλου – είναι <em>και γαμώ</em> τους συνεπείς. Εννοώ ότι είναι τόσο συνεπείς που γαμούν όλους τους άλλους. Όχι τους άλλους επαγγελματίες, διότι <em>όμοιος ομοίω αεί πελάζει, </em>αλλά όλους εμάς. Είναι τόσο επαγγελματίες που αυτοί ορίζουν τα στάνταρντ της συνέπειας στην Ελλάδα. Είναι τόσο επαγγελματίες ώστε ορίζουν ακόμα και το διάβα επάνω στον δρόμο του επαγγελματισμού. Είναι τόσο συνεπείς με τα παιδιά και τα εγγόνια τους όλοι αυτοί οι επαγγελματίες πρωθυπουργοί, οι επαγγελματίες αρχηγοί κομμάτων, οι επαγγελματίες βουλευτές – υπερασπιστές των συμφερόντων του λαού. Κοντά σε αυτούς και οι επαγγελματίες επικεφαλής των αιτημάτων της εργατικής τάξης, οι επαγγελματίες υπέρμαχοι της κοινωνικής δικαιοσύνης, οι επαγγελματίες υπερασπιστές των αδύνατων. Αυτοί είναι οι επαγγελματίες εστιάτορες του παραδείγματός μας, που φυλάττουν στα ψυγεία τους την ληγμένη, την αλλοιωμένη, την αποκρουστικά σάπια τροφή. Όλοι αυτοί, ως γνήσιοι επαγγελματίες, προσέλαβαν τους επαγγελματίες σερβιτόρους να φέρουν την σαβούρα στο πιάτο μας, να την καταπιούμε και να την χρυσοπληρώσουμε. Όλοι αυτοί προσέλαβαν τους δημοσιογράφους, τους αυθεντικούς επαγγελματίες του σερβιρίσματος, τις αυθεντικές και απολύτως επαγγελματίες πουτάνες της πένας να μας σερβίρουν και να μας προτείνουν κατά περίπτωση εναλλακτικό μενού – πάντα όμως προερχόμενο από το ένα και μοναδικό ψυγείο. Μόνο αυτοί θα μπορούσαν να μας σερβίρουν 5 κόκκους σουσάμι, 2 πινελιές ούζο και όρχεις πεσκανδρίτσας με 100 ευρώ το πιάτο.</span></p> <p align="justify"><span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" >Όλοι αυτοί μπορούν και είναι τόσο καλοί επαγγελματίες για <strong>ΕΝΑΝ ΚΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΛΟΓΟ</strong>. Επειδή όλοι εμείς είμαστε <strong>ΕΡΑΣΙΤΕΧΝΕΣ ΠΟΛΙΤΕΣ</strong>.</span></p> <p align="justify"><span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" >Επειδή εμείς έχουμε μάθει τη λογική του γύφτου. Του γύφτου – επαγγελματία ζητιάνου – που μας μπόλιασε με τη λογική του παζαριού. <em>“Πόσο κοστίζει αυτό; Τόσο. Όχι τόσο. Πάρε τα μισά και είμαστε εντάξει.”</em> Τη λογική του <em>“το παιδί μου να μπει στο δημόσιο και σιγά μη χαθεί ο τόπος για ένα μισθό παραπάνω.”</em> Τη λογική του <em>“να πάρω το πτυχίο και σιγά μην χρειαστεί ποτέ να χειρουργήσω”.</em> Την λογική του <em>“κάτσε να πάρω το δίπλωμα και μαθαίνω μετά να οδηγάω”.</em> Τη λογική του <em>“ρε μάστορα πιάσε τη REAL NEWS γιατί κληρώνει τζιπ να ‘ούμε…”</em>. Τη λογική τού ό,τι αφού το είπε ο Χατζηαβατονικολάου έτσι είναι, τη λογική της έκπτωσης, τη λογική του σκόντου, τη λογική του πέντε πάνω - πέντε κάτω, τη λογική του <em>“δε γαμείς… βάλε 5 ευρώ βενζίνη να φτάσουμε μέχρι την παραλία και έχει ο Θεός…”</em></span></p> <p align="justify"><span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" >Πόσοι από αυτούς τους επαγγελματίες - ρεμάλια θα ήταν ικανοί να επιβιώσουν – όχι απλώς επιχειρηματικά αλλά βιολογικά – αν εμείς ήμαστε <strong>ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΕΣ ΠΟΛΙΤΕΣ;</strong> Οι καλοί λογαριασμοί κάνουν τους καλούς φίλους αλλά οι λογαριασμοί στο πόδι κάνουν τους Έλληνες να φαίνονται καλοί μαλάκες και αυτό δεν τους αξίζει. Στον κόσμο της αγοράς οι επαγγελματίες είναι μονίμως κερδισμένοι. Και αυτοί και οι πελάτες τους. Στην Ελλάδα, κατά πως φαίνεται, επαγγελματίας είναι εκείνος που είναι μονίμως κερδισμένος. Εκείνος του οποίου η δραστηριότητα αποβαίνει ωφέλιμη μόνο σε αυτόν και επιπλέον ζημιώνει και τους πελάτες του.</span></p> <p align="justify"><span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" >Λοιπόν; Θα τους αφήσουμε να επιδεικνύουν μονίμως τον επαγγελματισμό τους; Θα τους αφήσουμε να είναι εσαεί αυτό που είναι;</span></p> <p align="justify"><span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" >Υπάρχει μια φράση που ανέκαθεν μου άρεσε. <em>“Με την συνέπεια του επαγγελματία και το πάθος του ερασιτέχνη.”</em> Ας απαιτήσουμε να μας σεβαστούν και να μας παράσχουν αυτά για τα οποία επί σειρά δεκαετιών τους αμείβουμε αδρά. Ας απαιτήσουμε επαγγελματισμό ευθέως ανάλογο του κόστους που τόσα χρόνια φέρουμε στους ώμους μας. Ας γίνουμε επιτέλους επαγγελματίες πολίτες.</span></p> <p align="justify"><span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" >Στην αντίθετη περίπτωση, δεν μας (-τους) απομένει τίποτα άλλο παρά να φερθούμε ως ερασιτέχνες. Ας φερθούμε τότε με πάθος. Ανέκαθεν 2 από τις συνηθέστερες ασχολίες των Ελλήνων ήταν το σεξ και οι καβγάδες. ΣΕΞ και ΒΙΑ λοιπόν. Γαμήστε τους και δείρτε τους. Αυτό τους αξίζει. Το σεξ ας είναι σπάταλο. Προσοχή στο ξύλο όμως. </span></p> <p align="justify"><span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" >Μας είπε που μας είπε η κυρά Θάλεια ότι τα Αρχαία Ελληνικά είναι νεκρή γλώσσα. </span></p> <p align="justify"><span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" >Μην μας πει και νεκρόφιλους…</span></p>Unknownnoreply@blogger.com15tag:blogger.com,1999:blog-4602911266009525451.post-76099297839104466082010-10-06T23:54:00.002+03:002014-02-15T21:30:49.219+02:00Και τώρα τι κάνουμε;<div style="text-align: justify;"><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgLTZjsMTHFHxQJm8CBSq8mGyvbBcZe2wLcngwX3T_WrcLhXj1msTcCsfriN6mUqwqmO7yKpB2mm8KqifSXj4Gol44lhKLcAER-93CASG1usz45B-GgVr3ekaovLt9KSxK8ToLEnkFYqTjh/s1600/Fingerprint-Executive.png"><img style="float: right; margin: 0pt 0pt 10px 10px; cursor: pointer; width: 279px; height: 400px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgLTZjsMTHFHxQJm8CBSq8mGyvbBcZe2wLcngwX3T_WrcLhXj1msTcCsfriN6mUqwqmO7yKpB2mm8KqifSXj4Gol44lhKLcAER-93CASG1usz45B-GgVr3ekaovLt9KSxK8ToLEnkFYqTjh/s400/Fingerprint-Executive.png" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5525039680082409970" border="0" /></a><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;color:#804040;"><em>“Καλά είναι όλα αυτά που γράφετε αλλά τώρα τι κάνουμε;” “Καλά τα λέτε αλλά τώρα τι κάνουμε;” “Ναι… δίκιο έχετε… όμως τώρα τι γίνεται;” “Σωστά όλα αυτά που λέτε αλλά ο Έλληνας δεν κουνιέται από τον καναπέ του.” “Έτσι έχουν τα πράγματα αλλά ο Έλληνας δεν θέλει να χάσει την βόλεψή του.” “Δυστυχώς πάει η Ελλάδα… μας άλωσαν και δεν αλλάζει τίποτα πλέον…”</em></span></div> <p align="justify"><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;">Ποιος από εμάς καθημερινά δεν έρχεται αντιμέτωπος με αυτές τις ερωτήσεις ή “διαπιστώσεις”; Ποιος από εμάς – σε κατ’ ιδίαν συζητήσεις ή σε διαδικτυακές κουβέντες δεν αντιμετωπίζει αυτόν τον καταιγισμό των αποριών – συμπερασμάτων;</span></p> <p align="justify"><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;">Ε! άει στο διάολο επιτέλους με αυτήν την ερώτηση.</span></p> <p align="justify"><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;">Τι θα πει: “Και τώρα τι κάνουμε;”</span></p> <p align="justify"><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;">Η απάντηση είναι απλή. Σταματήστε να συμπεριφέρεστε σαν ζώα και φερθείτε σαν άνθρωποι. Σταματήστε να συμπεριφέρεστε σαν εβραίοι που μυξοκλαίγανε στα υπόγεια και φερθείτε σαν ΕΛΛΗΝΕΣ που βγήκαν στα βουνά και στα χιόνια. Σταματήστε να κάνετε αυτό που κάνατε τόσα χρόνια και φερθείτε ως πολίτες. Φερθείτε υπεύθυνα και με αξιοπρέπεια. Φερθείτε πρώτα από όλα ως άνθρωποι.</span></p> <p align="justify"><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;">Τι κάθεστε και βόσκετε στο ίντερνετ; Ανεβείτε και εσείς στον καναπέ και κάντε παρέα στους κάφρους. Σταματήστε να φέρεστε σαν ραγιάδες. Σταματήστε να υποκλίνεστε όταν βλέπετε μπροστά σας το τελευταίο σκουπίδι της λάσπης που παριστάνει τον βουλευτή, τον δήμαρχο, τον αξιωματούχο. Σταματήστε να φιλάτε το χέρι του δεσπότη το οποίο – πιθανώς - πριν από λίγο ακουμπούσε τον κώλο του διάκου. Σταματήστε να φέρεστε δουλικά στους προϊστάμενούς σας και δογματικά στους υφιστάμενούς σας. Σταματήστε να κοροϊδεύετε τους πελάτες και τους συνεργάτες σας. Σταματήστε να ωθείτε τα παιδιά σας στην βαθμοθηρία και την αποστήθιση. Σταματήστε να περνάτε με κόκκινο, σταματήστε να σταθμεύετε πάνω στο πεζοδρόμιο, σταματήστε να παίρνετε διακοποδάνεια, εορτοδάνεια, σπουδοδάνεια, κωλοδάνεια γενικώς. Σταματήστε να συναναστρέφεστε ανθρώπους που είναι ανίκανοι να δουν μισό μέτρο πιο πέρα από το τομάρι τους, αποστειρώστε τον κοινωνικό σας περίγυρο από όλα τα μιάσματα που γέννησε η μεταπολίτευση και εξέθρεψε ο κομματισμός, σταματήστε να εθελοτυφλείτε και κοιτάξτε μπροστά και τριγύρω σας.</span></p> <p align="justify"><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;">Τι θα πει: “Και τώρα τι κάνουμε;”</span></p> <p align="justify"><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;">ΑΛΛΑΖΟΥΜΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ, αυτό κάνουμε.</span></p> <p align="justify"><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;">Αφού τόσα χρόνια υπήρξατε κάφροι, ήρθε η ώρα να εξανθρωπιστείτε. Πάψτε να φέρεστε σαν ζώα και γίνετε άνθρωποι. Σταματήστε να αναθέτετε τις ευθύνες και την ανάληψη πρωτοβουλίας στους άλλους. Αλλάξτε τον εαυτό σας για να αλλάξει ο κόσμος. Οι μοιρολάτρες και οι απέλπιδες ας ανοίξουν έναν λάκκο και ας πέσουν μέσα όρθιοι. Σταματήστε μόνο να ρωτάτε: “Και τώρα τι κάνουμε;”</span></p> <p align="justify"><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;">Σταματήστε να ταϊζετε τους χαραμοφάηδες, σταματήστε να αράζετε και να κωλοβαράτε στις καφετέριες, σταματήστε να αιμοδοτείτε τα εστιατόρια της κακιάς ώρας, σταματήστε να τρώτε το παραμύθι “δωμάτιο με τζάκι με θέα στα χιόνια 300 ευρώ το βράδυ”, σταματήστε να γυροβολάτε από ράφι σε ράφι για να επιτύχετε κέρδος ενός λεπτού και επιλέξτε το ποιοτικό, σταματήστε να πετάτε σκουπίδια στην παραλία, σταματήστε να φωνασκείτε στις ταβέρνες και σεβαστείτε τους γύρω σας, σταματήστε να κάνετε εκατομμυριούχους τους ρετσινοπώλες της συμφοράς και γευτείτε το καλό ελληνικό κρασί, σταματήστε να περιφέρεστε από βενζινάδικο σε βενζινάδικο και επιλέξτε το καύσιμο από το πρατήριο που εμπιστεύεστε, σταματήστε να φέρεστε σαν γύφτοι. </span></p> <p align="justify"><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;">Βγάλτε επιτέλους από τον καμμένο εγκέφαλό σας την ιδέα της συναλλαγής, την ιδέα του παζαριού, την ιδέα της έκπτωσης. Όποιος κάνει παζάρι με το γάλα που θα πιει δεν απέχει και πολύ από το να παζαρέψει και την προίκα και την ψυχή της γυναίκας του. Βάλτε στην ζωή σας την ποιότητα. Θα δείτε ότι σιγά σιγά η ποιότητα θα αλλάξει την ζωή την δική σας, των παιδιών σας, των γύρω σας, όλων μας. Απλά πράγματα είναι αυτά.</span></p> <p align="justify"><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;">Απλά καθημερινά πράγματα τα οποία δούλεψαν ΟΛΑ ΛΑΘΟΣ είναι αυτά που μας έφτασαν σε αυτό το μπουρδέλο που ζούμε σήμερα. Αυτά τα απλά μπορούμε να αλλάξουμε ώστε σιγά σιγά να αρχίσει να ξαναβγαίνει ο ήλιος.</span></p> <p align="justify"><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;">Αλλάξτε όλα εκείνα που σας υποβιβάζουν και μετά ελάτε να ρωτήσετε: “Και τώρα τι κάνουμε;”</span></p> <p align="justify"><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;">Υπάρχουν και άλλα που πρέπει να κάνουμε. Και άλλα πολλά. Μα πώς στο διάολο θα μπορέσουμε να φανούμε μέγιστοι στα δύσκολα όταν στα εύκολα είμαστε ελάχιστοι;</span></p> <p align="justify"><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;">Αυτή είναι η απάντηση και άλλη δεν υπάρχει.</span></p> <p align="justify"><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;"><strong></strong></span></p> <p align="justify"><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;"><strong></strong></span></p> <p align="justify"><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;"><strong>ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ</strong></span></p> <p align="justify"><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;"></span></p> <p align="justify"><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;">Επειδή, τώρα τελευταία είναι της μόδας πολλοί “πατριώτες” να δηλώνουν “υπεράνω” </span><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;">και “συντετριμμένοι”… παραθέτω αυτούσιο το σχόλιο του <em><strong>ΒΡΑΧΟΥ</strong></em> όπως αυτό δημοσιεύτηκε στο <a href="http://www.antinews.gr/?p=46354" target="_blank"><u><strong>antinews.gr</strong></u></a></span></p> <p align="justify"><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;color:#804040;">“Είμαι πλέον και επισήμως εξοργισμένος!</span></p> <p align="justify"><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;color:#804040;">Απευθύνομαι σε όλους εκείνους που ζουν εδώ και “ντρέπονται που είναι Έλληνες” και σε εκείνους που ζουν έξω και “ντρέπονται που είναι Έλληνες”. Επίσης απευθύνομαι, από αυτόν τον ελεύθερο χώρο, σε εκείνους που φοβούνται για τα μελλούμενα.</span></p> <p align="justify"><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;color:#804040;">Μέχρις εδώ! Όποιος ντρέπεται που είναι Έλληνας, κατάθεση διαβατηρίου, ταυτότητας, ασφαλιστικών βιβλιαρίων και λοιπών εγγράφων της Ελληνικής Δημοκρατίας και να μας αδειάσει την γωνιά, πάραυτα. Υπογραφή υπεύθυνης δήλωσης, ότι αποποιείται του “Ελληνισμού” του και όλα όσα έχουν να κάνουν με τον Άγιο τούτο τόπο και γρήγορα, έξω μαζί με τους ομοίους του.Καιρός να μετρηθούμε επιτέλους και να δούμε πόσοι δεν “ντρέπονται”. Μην συγχέετε τα χάλια του κράτους με την πατρίδα μου.Κατανοητόν;</span></p> <p align="justify"><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;color:#804040;">Αν θέλετε για κάτι να ντρέπεστε, να ντρέπεστε για τα χάλια σας, κυρίες και κύριοι.</span></p> <p align="justify"><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;color:#804040;">Εγώ ούτε ντρέπομαι, ούτε φοβάμαι. Κανέναν και τίποτα.Ούτε τον Θεό φοβάμαι. Τον σέβομαι αλλά δεν τον φοβάμαι, γιατί χωρίς εμένα και την Αγία Γλώσσα μου, θα τον λάτρευαν ακόμα, σε σκηνές, στην έρημο, γιδοβοσκοί. Χωρίς να θέλω να γίνω βλάσφημος, ακόμα και Εκείνος μου χρωστάει. Πολλά…</span></p> <p align="justify"><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;color:#804040;">Περνάμε δύσκολους καιρούς και πολλοί φοβούνται για τα μελλούμενα. Εμείς τα φέραμε σε αυτό το σημείο, εμείς και θα τα διορθώσουμε πάλι. Ερώτηση: πότε ο Άγιος τούτος Τόπος, η πατρίδα μας, πέρασε εύκολους καιρούς; Μιά ζωή μέσα στην πίεση και στην θυσία ζούμε. Όσο υπάρχει ακόμα και ένας (1) Έλληνας, όσο ζει και αναπνέει ένας (1) Έλληνας, ακόμα και αν βρίσκεται στις εσχατίες του πλανήτη τούτου, εγώ δεν φοβάμαι. Ο χρόνος μας εδώ, στον γαλάζιο τόπο, στην μέση του πουθενά, δεν τελείωσε.</span></p> <p align="justify"><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;color:#804040;">Ποτέ δεν κατάφεραν να μας εξαφανίσουν και ποτέ δεν θα τα καταφέρουν! Προσπαθούν, αλλά την χάρη δεν θα τους την κάνουμε. Και σίγουρα δεν θα τα καταφέρει ο “μικρός” και οι συνοδοιπόροι του…</span></p> <p align="justify"><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;color:#804040;">Θα μας δυσκολέψουν, θα μας ταλαιπωρήσουν, θα αφήσουν συντρίμια στο διάβα τους, θα πονέσουμε, θα κλάψουμε, θα ματώσουμε, όπως κάνουμε από την αρχή των αιώνων, σε αυτά τα άγια χώματα, αλλά αυτοί θα φύγουν, αργά ή γρήγορα και εμείς θα είμαστε ακόμη εδώ!</span></p> <p align="justify"><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;color:#804040;">Μιλάει το συνοθύλευμα λιπώδη ιστού, ότι πρέπει να φύγουμε από το “Δίκαιο του αίματος.” Θα του πω , ότι αυτό το Δίκαιο, είναι το μόνο που αναγνωρίζουμε! Το μόνο που έχει αξία για εμάς! Το Δίκαιο του αίματος, των παππούδων μας και των προπαππούδων μας. Των ωκεανών του αίματος, που έχουν ποτίσει, απ’άκρη σ’άκρη, τα άγια χώματα, που εκείνος και οι όμοιοι του σήμερα μολύνουν.</span></p> <p align="justify"><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;color:#804040;">Εκείνοι πρέπει να μας φοβούνται. Μικρός ο χρόνος ζωής τους. Προδότες μας ταλαιπωρούσαν πάντα. Οι αγώνες,όμως των προγόνων μας και αν χρειαστεί και οι δικοί μας, τα μιάσματα τα ξέπλεναν. Με αίμα , κόπο , δάκρυα και ιδρώτα.</span></p> <p align="justify"><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;color:#804040;">Δεν είμαστε έθνος ανάδελφον, είμαστε έθνος μόνον…Ατίθασσοι, επαναστάτες, απρόβλεπτοι…Έχουμε σχέση με την πατρίδα, παρόμοια με εκείνη που έχουμε με την μάνα μας. Την ταλαιπωρούμε, την στεναχωρούμε με τις επιλογές των ανθρώπων που παίρνουμε κοντά μας, της ανοίγουμε το πορτοφόλι για χαρτζηλίκι, την βρίζουμε γιατί μας πιέζει και προσπαθεί να μας “βάλει μυαλό”, αλλά την αγαπάμε παθολογικά. Ρωτήστε, όποιον Έλληνα θέλετε, ποιο πράγμα είναι το πιο βαρύ να του βρίσεις και να του λοιδωρήσεις. Την μάνα του θα σας πει. Συγχωρούμε, γιατί είμαστε μεγάθυμοι, τα πάντα σε όλους. Αν κάποιος διανοηθεί να βρίσει ή αποπειραθεί να πειράξει μία τρίχα απ’τα μαλλιά της ΜΑΝΑΣ, θα του πιούμε το αίμα, κυριολεκτικά. Μαύρο φίδι που τον έφαγε. Θα τον ξετρυπώσουμε από την πιο βαθιά τρύπα που έχει κρυφτεί και ουαί και αλίμονο αν πέσει στα χέρια προσβεβλημένου γιου και κόρης…</span></p> <p align="justify"><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;color:#804040;">Γι’αυτό λοιπόν καθάρματα προδότες, μακριά από την μάνα…Μακριά από την πατρίδα μας…</span></p> <p align="justify"><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;color:#804040;">Αν σας βαστάει ελάτε. Έχουμε ξεσκίσει πολλούς πριν απο σας…Θα είστε απλώς οι επόμενοι.!”</span></p>Unknownnoreply@blogger.com12tag:blogger.com,1999:blog-4602911266009525451.post-38032462844584813782010-09-14T23:26:00.001+03:002014-02-19T19:59:17.001+02:00Τι θυμήθηκα τώρα…<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjlfLJ02EFV7SuavPX3XcER3Wcw80-h396_k1kK-pIA009f1M4KGXIsMp9B83wbjTD9ha8jDGinT7r_AIV0PLyAi7FS5gU6YoGm6pxFJeAxzdRBLiM4SpbxOBsBkuiFIaMPUfQd-suujgyT/s1600/kommatoskylo-ti-thymithika-tora.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjlfLJ02EFV7SuavPX3XcER3Wcw80-h396_k1kK-pIA009f1M4KGXIsMp9B83wbjTD9ha8jDGinT7r_AIV0PLyAi7FS5gU6YoGm6pxFJeAxzdRBLiM4SpbxOBsBkuiFIaMPUfQd-suujgyT/s1600/kommatoskylo-ti-thymithika-tora.jpg" height="389" width="550" /></a></div><br/>
<p align="justify"><font size="2" face="Verdana">Έρχεται καμιά φορά ο καιρός που ο άνθρωπος – αποκαμωμένος πια – σταματάει στο διάβα του και στέκεται να πάρει μιαν ανάσα. Στέκεται να ξαποστάσει, να κοιτάξει το ρολόι του, να δει πόσος χρόνος του απέμεινε και πόσο χρόνο ξόδεψε ίσαμε εδώ. Κι άμα τύχει σε κανά βαθύσκιωτο πλατάνι, συνήθως κλείνει τα μάτια του. Και τότε, θέλοντας και μη, βλέπει. Και να μην θέλει να δει, τον βλέπουν τα χρόνια του.</font></p> <p align="justify"><font size="2" face="Verdana">Και αυτά που είναι χθεσινά τα βλέπει απλωμένα μπρος στα πόδια του, τα πιο μακρινά μπορεί και να σηκωθεί για να τα δει, και κάποια άλλα – καμώνοντας πως είναι πολύ μακριά – θα βάλει το χέρι στο μέτωπό του τάχα πως τον χτυπάει η αντηλιά, τάχα πώς είναι τόσο μακρινά που μόλις και τα διακρίνει, μόλις που αχνοφέγγουν στο πολύ βάθος.</font></p> <p align="justify"><font size="2" face="Verdana">Μα δε στοχάζεται πως τα πιο μακρινά είναι και τα πιο κοντινά συνάμα. Γιατί τα πιο μακρινά είναι αυτά που τον έκαναν άνθρωπο – ό,τι άνθρωπο τον έκαναν τέλος πάντων.</font></p> <p align="justify"><font size="2" face="Verdana">Και ξεφυλλίζει τότε και διαβάζει στα πεταχτά και ξαναθυμάται εκείνη την πρώτη μέρα στο σχολείο και θυμάται τους επαίνους και μαζί με αυτούς λυπάται για εκείνες τις φορές που στεναχώρησε την καλή του την δασκάλα. Και θυμάται και τους φίλους, πόσο τους αγαπούσε και πόσο τον αγαπούσαν κι αυτοί και θυμάται τα παιχνίδια και τα κυνηγητά στα σοκάκια και το ανέβασμα στις κερασιές και τα ματωμένα γόνατα από τα ποδήλατα και θυμάται και τις φωνές της μάνας του να συμμαζευτεί επιτέλους στο σπίτι, και θυμάται και τον παππού και την γιαγιά του που αστράφτανε και αστράφτουν κάδε φορά που τον βλέπουν και θυμάται και τον πατέρα του που έκανε δυο δουλειές και ο καημένος δεν αγκομαχούσε ποτέ και τι δεν θυμάται…</font></p> <p align="justify"><font size="2" face="Verdana">Και ξαναθυμάται το σχολείο και τους δασκάλους του, άλλους λατρεμένους και άλλους σωστά ρεμάλια, και θυμάται και τα κορίτσια που ήθελε αλλά ως συνήθως ήταν μικρός γι αυτά, και θυμάται και το πανεπιστήμιο και την προσδοκία και θυμάται ακόμα καλύτερα το γκρέμισμα της προσδοκίας και θυμάται και τι δεν θυμάται…</font></p> <p align="justify"><font size="2" face="Verdana">Και θυμάται την πρώτη του δουλειά και τον πρώτο του μισθό που τον ξόδεψε σε δώρα και θυμάται και την πρώτη του Amstel και το πρώτο του μεθύσι και εκείνα τα γλέντια τα ζαγορίσια και τα ποτάμια και τα βουνά και την θάλασσα ακόμη θυμάται – γίνεται να μην θυμάται την θάλασσα; πόσο την αγαπάει την θάλασσα… Και το κρύο πάνω στο μηχανάκι θυμάται και το πόσο τσατιζόταν στο τιμόνι θυμάται και τις αγαπημένες εκδρομές θυμάται και τις σφαλιάρες από τους δασκάλους θυμάται και την μοναξιά την ανείπωτη θυμάται και τις κουβέντες με τον εαυτό του θυμάται και όλα τα θυμάται μα το αεράκι που έπιασε τώρα του ανακατεύει τις σελίδες του βιβλίου και δεν βλέπει να διαβάσει καθαρά και πηγαίνει μια μπρος και μια πίσω και του έφερε και ενα σκουπιδάκι ο αέρας στο μάτι μα αυτός όλα τα θυμάται – ώσπου να! δείτε τον τώρα!</font></p> <p align="justify"><font size="2" face="Verdana">Θυμήθηκε να κοιτάξει το ρολόι του. Μα ούτε που θυμάται πώς πέρασε ο καιρός…</font></p> <p align="justify"><font size="2" face="Verdana">Αλλά στο τέλος, ευθύς πριν ξαναπάρει τη στράτα του θυμάται αυτό που είχε διαβάσει κάποτε:</font></p> <p align="justify"><font size="2" face="Verdana"><em>“Ο καλλιτέχνης ως το τέλος μπορεί να διορθώνει το έργο του, ακόμη μπορεί να το καταστρέψει αν δεν το βρει καλό. Ο άνθρωπος την ζωή που έζησε δεν μπορεί πια να την διορθώσει. Είναι χαραγμένη ανέκκλητα. Και όταν έχει όλη την ζωή πίσω του να την κρίνει, είναι καταδικασμένος να την δεχθεί όπως την έζησε, με όλα τα λάθη της, με όλες τις αστοχίες της…”</em></font></p> <p align="justify"><font size="2" face="Verdana">Άρα λοιπόν στο χέρι του είναι να το γράψει έτσι το βιβλίο που στο τέλος να μην χορταίνει να το διαβάζει.</font></p> <p align="justify"><font size="2" face="Verdana">Είναι στο χέρι του όμως;</font></p> Unknownnoreply@blogger.com23tag:blogger.com,1999:blog-4602911266009525451.post-25025617641737842552010-07-28T21:06:00.004+03:002014-02-22T16:31:44.169+02:00Ο γερό-μάγειρας<div style="text-align: justify;"><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhvLWv950AhnDhGHHBwb3s8jvUworBBvE2Pnpws2nh-HM2yIMleOFOX8ecryiSxEJ1Cx5Z64bY_hoUxqT0bWs0SQif86Ms8q-IH24wjULfDnrX7ybrrdzc0LcAGQ1DiMyOLbHU5_uJ8nDcE/s1600/myst.jpg"><img style="float: right; margin: 0pt 0pt 10px 10px; cursor: pointer; width: 250px; height: 383px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhvLWv950AhnDhGHHBwb3s8jvUworBBvE2Pnpws2nh-HM2yIMleOFOX8ecryiSxEJ1Cx5Z64bY_hoUxqT0bWs0SQif86Ms8q-IH24wjULfDnrX7ybrrdzc0LcAGQ1DiMyOLbHU5_uJ8nDcE/s400/myst.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5499020394208107586" border="0" /></a><span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" >Ένα χειμωνιάτικο βράδυ το 1776, στα σύνορα της Βιέννης, σε ένα μικρό χωριάτικο σπίτι πέθαινε ένας τυφλός γέρος που κάποτε ήταν μάγειρας στον άρχοντα Τουν. Στην πραγματικότητα, αυτό δεν ήταν ούτε κάν σπίτι, αλλά ένα ετοιμόρροπο φυλάκιο που βρισκόταν στο βάθος του κήπου. Ο κήπος ήταν σκεπασμένος με σάπια κλαριά, που ο άνεμος τα είχε ρίξει κάτω. Σε κάθε βήμα τρίζανε τα κλαδιά και τότε άρχιζε το δεμένο σκυλί να γρυλλίζει ήσυχα μέσα στο σπιτάκι του. Και αυτό επίσης πέθαινε, όπως και ο κύριός του, από γεράματα και ήδη δεν μπορούσε πια να γαυγίζει.</span></div> <p align="justify"><span style="font-family:Verdana;"><span style="font-size:85%;">Πριν λίγα χρόνια ο μάγειρας είχε τυφλωθεί από την φωτιά της σόμπας. Ο κόμης που όριζε τον τόπο, τον έβαλε από τότε να μένει στο φυλάκιο και από καιρό σε καιρό του έδινε μερικά φλωρίνια.</span></span></p> <p align="justify"><span style="font-family:Verdana;"><span style="font-size:85%;">Μαζί με τον μάγειρα ζούσε η κόρη του Μαρία, κορίτσι 18 χρονών. Όλη η επίπλωση του σπιτιού αποτελείτο από το κρεββάτι, τα σπασμένα σκαμνάκια, το χονδροκομμένο τραπέζι, τα πήλινα πιατικά, διάστικτα από σπασίματα και τέλος το πιάνο, ο μοναδικός πλούτος της Μαρίας.</span></span></p> <p align="justify"><span style="font-family:Verdana;"><span style="font-size:85%;">Το πιάνο ήταν τόσο παλιό που οι χορδές του ακούγονταν για ώρα και ήσυχα σαν απάντηση σε κάθε ήχο που γεννιόνταν τριγύρω. Ο μάγειρας γελώντας αποκαλούσε το πιάνο “φύλακα του σπιτιού μας”. Κανένας δεν μπορούσε να μπει μέσα στο σπίτι χωρίς το πιάνο να τον ανταμώσει με τον πολύτιμο παλαιϊκό του ήχο.</span></span></p> <p align="justify"><span style="font-family:Verdana;"><span style="font-size:85%;">Όταν η Μαρία έπλυνε τον ετοιμοθάνατο, και τον έντυσε με το κρύο, καθαρό του πουκάμισο, ο γέρος είπε:</span></span></p> <p align="justify"><span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" ><em>“Ποτέ μου δεν αγαπούσα τους παπάδες και τους μοναχούς. Δεν μπορώ να καλέσω εξομολόγο αν και μου χρειάζεται πριν πεθάνω να καθαρίσω την συνείδησή μου”.</em></span></p> <p align="justify"><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;"><em>“Τι άραγε να κάνω;”</em> φοβισμένα ρώτησε η Μαρία.</span></p> <p align="justify"><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;"><em>“Βγες στο δρόμο”,</em> είπε ο γέρος, <em>“και παρακάλεσε τον πρώτο που θα συναντήσεις να έρθει στο σπίτι μας, για να εξομολογήσει έναν ετοιμοθάνατο. Κανείς δεν θα σου αρνηθεί”.</em></span></p> <p align="justify"><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;"><em>“Ο δρόμος είναι τόσο έρημος…”</em> ψυθύρισε η Μαρία. Έριξε πάνω της το παλτό της και βγήκε.</span></p> <p align="justify"><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;">Έτρεξε μέσα από τον κήπο, με δυσκολία άνοιξε την κλειστή εξώπορτα και στάθηκε να περιμένει. Ο δρόμος ήταν έρημος. Ο αέρας τής έφερε φύλλα και από τον σκοτεινό ουρανό έπεφταν παγωμένες σταγόνες βροχής.</span></p> <p align="justify"><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;">Η Μαρία περίμενε πολύ και προσεκτικά αφουγκραζόταν. Τέλος νόμισε πως κατά μήκος του λαχανόκηπου κάποιος πήγαινε τραγουδώντας. Έκανε μερικά βήματα για να τον συναντήσει, έπεσε πάνω του και έβγαλε μια κραυγή. Ο άντρας στάθηκε και ρώτησε:</span></p> <p align="justify"><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;"><em>“Ποιος είναι εδώ;”</em></span></p> <p align="justify"><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;">Η Μαρία τον άρπαξε από το χέρι και με τρεμάμενη φωνή τού ανακοίνωσε την παράκληση του πατέρα της.</span></p> <p align="justify"><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;"><em>“Καλά”</em>, είπε ήσυχα ο άντρας, <em>“αν και δεν είμαι ιερέας, όμως είναι το ίδιο. Πάμε”.</em></span></p> <p align="justify"><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;">Μπήκαν στο σπίτι. Στο φως του κεριού η Μαρία είδε έναν αδύνατο νεαρό άντρα. Πέταξε τον βρεγμένο του μανδύα στο σκαμνί. Ήταν ντυμένος με κομψότητα και απλότητα – η φλόγα του κεριού λαμπύριζε πάνω στην μαύρη του καμιζόλα, τα κρυστάλλινα κουμπιά και το δαντελένιο γιλέκο.</span></p> <p align="justify"><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;">Ήταν ακόμη πολύ νέος αυτός ο άγνωστος. Εντελώς από παιδικότητα τίναξε το κεφάλι του, ίσιωσε την πουδραρισμένη του περούκα, πλησίασε γρήγορα το σκαμνί στο κρεββάτι, κάθισε, και γέρνοντας κοίταξε επίμονα και ευχάριστα το πρόσωπο του ετοιμοθάνατου.</span></p> <p align="justify"><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;"><em>“Μιλήστε”</em>, είπε. <em>“Ίσως με την εξουσία που μου δίνεται όχι από τον Θεό αλλά από την τέχνη την οποία υπηρετώ, θα ελαφρύνω τις τελευταίας σας στιγμές και θα σηκώσω το βάρος από την ψυχή σας”</em></span></p> <p align="justify"><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;"><em>“Εργάστηκα όλη την ζωή, όταν δεν ήμουν τυφλός”</em>, ψυθύρισε ο γέρος και τράβηξε από το χέρι τον άγνωστο πιο κοντά του. <em>“Και όποιος εργάζεται δεν έχει καιρό να αμαρτήσει. Όταν η γυναίκα μου αρρώστησε από φυματίωση – την λέγανε Μάρθα – και ο γιατρός της έγραψε διάφορα ακριβά φάρμακα και διέταξε να την ταϊζουμε με κρέμες και χυμώδεις καρπούς και να πίνει δυνατό κόκκινο κρασί, τότε έκλεψα από το σερβίτσιο του κόμη Τουν ένα μικρό χρυσό πιάτο, το έσπασα σε κομμάτια και το πούλησα. Και το θυμάμαι τώρα με βαριά καρδιά και το κρύβω από την κόρη μου: την δίδαξα να μην αγγίζει ούτε σκόνη από ξένο τραπέζι”.</em></span></p> <p align="justify"><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;"><em>“Μήπως κάποιος από την υπηρεσία του άρχοντα τιμωρήθηκε γι’ αυτό;”</em> ρώτησε ο άγνωστος.</span></p> <p align="justify"><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;"><em>“Ορκίζομαι κύριε, κανείς”</em>, απάντησε ο γέρος και άρχισε να κλαίει. <em>“Αν ήξερα ότι ο χρυσός δεν θα βοηθούσε τη Μάρθα μου, μήπως θα μπορούσα να το κλέψω;”</em></span></p> <p align="justify"><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;"><em>“Πώς ονομάζεστε;”</em> ρώτησε ο άγνωστος.</span></p> <p align="justify"><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;"><em>“Ιωάννης Μεγιέρ, κύριε”.</em></span></p> <p align="justify"><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;"><em>“Λοιπόν, Ιωάννη Μεγιέρ”</em>, είπε ο άγνωστος και έβαλε την παλάμη του στα τυφλά μάτια του γέρου, <em>“δεν είστε ένοχος μπροστά στους ανθρώπους. Αυτό που κάνατε δεν είναι αμαρτία και δεν μοιάζει με κλοπή, αντίθετα ίσως μετρηθεί για σας σαν νίκη της αγάπης”.</em></span></p> <p align="justify"><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;"><em>“Αμήν!”</em> ψιθύρισε ο γέροντας.</span></p> <p align="justify"><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;"><em>“Αμήν!”</em> επανέλαβε ο άγνωστος. <em>“Και τώρα πέστε μου την τελευταία σας επιθυμία”.</em></span></p> <p align="justify"><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;"><em>“Θα ήθελα κάποιος να φρόντιζε τη Μαρία”</em>.</span></p> <p align="justify"><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;"><em>“Αυτό θα το κάνω εγώ. Μήπως θέλετε τίποτε άλλο ακόμη;”</em></span></p> <p align="justify"><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;">Τότε ο ετοιμοθάνατος απρόσμενα χαμογέλασε και είπε απότομα:</span></p> <p align="justify"><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;"><em>“Θα ήθελα να μπορούσα να δω τη Μάρθα άλλη μια φορά, έτσι όπως την είχα συναντήσει στα νειάτα. Να δω τον ήλιο και αυτόν τον γερό-κήπο όταν άνθιζε την άνοιξη. Αλλά αυτό δεν είναι δυνατόν κύριε, μην μου θυμώνετε για τις κουτές μου κουβέντες. Η αρρώστια θα ‘ναι, με μπέρδεψε εντελώς”.</em></span></p> <p align="justify"><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;"><em>“Καλά”</em>, είπε ο άγνωστος και σηκώθηκε. <em>“Καλά”</em>, επανέλαβε, πλησίασε το πιάνο και κάθισε μπροστά του στο σκαμνί. <em>“Καλά”</em>, είπε απότομα για τρίτη φορά και ξαφνικά γρήγορος ήχος ακούστηκε στο δωμάτιο, λες και σκόρπιζαν στο πάτωμα εκατοντάδες κρυστάλλινες σφαίρες.</span></p> <p align="justify"><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;"><em>“Ακούστε”</em>, είπε ο άγνωστος, <em>“ακούστε και δείτε”</em>.</span></p> <p align="justify"><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;">Έπαιζε. Η Μαρία θυμόταν αργότερα το πρόσωπο του αγνώστου όταν η πρώτη νότα ήχησε κάτω από τα χέρια του. Ασυνήθιστη χλωμάδα σκέπαζε το μέτωπό του και στα σκοτεινά μάτια του κινήθηκαν γλώσσες φωτός.</span></p> <p align="justify"><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;">Το πιάνο τραγουδούσε με γεμάτη φωνή εδώ και πολλά χρόνια. Γέμιζε με τους ήχους του όχι μόνο το δωμάτιο αλλά και ολόκληρο τον κήπο. Ο γέρο-σκύλος σύρθηκε από την γωνιά του, κάθισε, έγειρε το κεφάλι του στο πλάι και στήνοντας τα αυτιά του, ήσυχα κουνούσε την ουρά του. Είχε αρχίσει να πέφτει υγρό χιόνι, αλλά το ζώο έγλειφε μονάχα τα αυτιά του.</span></p> <p align="justify"><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;"><em>“Βλέπω, κύριε”</em> είπε ο γέροντας και ανακάθισε στο κρεββάτι. <em>“Βλέπω την ημέρα που συναντήθηκα με την Μάρθα και εκείνη από την ταραχή της έχυσε τον κουβά με το γάλα. Ήταν χειμώνας, στα βουνά. Ο ουρανός έγινε διάφανος σαν γαλάζιος καθρέφτης και η Μάρθα χαμογελούσε. Χαμογελούσε…”,</em> επανέλαβε ακούγοντας τον κελαριστό ήχο.</span></p> <p align="justify"><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;">Ο άγνωστος έπαιζε ενώ έβλεπε στο σκοτεινό παράθυρο.</span></p> <p align="justify"><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;"><em>“Και τώρα”</em>, ρώτησε, <em>“βλέπετε τίποτε;”</em></span></p> <p align="justify"><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;">Ο γέρος σώπαινε τεντώνοντας το αυτί του για να ακούσει.</span></p> <p align="justify"><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;"><em>“Δεν γίνεται να μην βλέπετε”</em>, είπε γρήγορα ο άγνωστος, χωρίς να σταματήσει να παίζει, <em>“πως η νύχτα από μαύρη έγινε μπλε και μετά γαλάζια και γλυκό φως πέφτει ήδη από κάπου ψηλά και στα γέρικα κλωνάρια των δέντρων σας ανθίζουν άσπρα λουλούδια. Κατά την γνώμη μου αυτά τα άνθη είναι μηλιάς αν και από εδώ, από το δωμάτιο, μοιάζουν με μεγάλες τουλίπες. Βλέπετε; Η πρώτη ακτίνα έπεσε στον πέτρινο φράκτη, τον έκαψε και από αυτόν ανεβαίνει ατμός. Αυτό πρέπει να ‘ναι, στεγνώνει το βρύο γεμάτο λιωμένο χιόνι. Και ο ουρανός κάνει τα πάντα πιο αιθέρια, πιο γαλάζια, πιο μεγαλειώδη και πουλιά ήδη πετούν στον βορρά πάνω στην παλιά Βιέννη”.</em></span></p> <p align="justify"><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;"><em>“Τα βλέπω όλα!”</em> τσίριξε ο γέρος.</span></p> <p align="justify"><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;">Ήσυχα άγγιξε ο νέος το πετάλι και το πιάνο τραγούδησε πανηγυρικά σαν να μην ηχούσε αυτό αλλά εκατοντάδες φωνές αγαλλιάσεως.</span></p> <p align="justify"><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;"><em>“Όχι, κύριε”</em>, είπε η Μαρία στον άγνωστο, <em>“αυτά τα λουλούδια δεν μοιάζουν καθόλου με τουλίπες. Αυτή η μηλιά άνθισε μέσα σε μία μόνο νύχτα”.</em></span></p> <p align="justify"><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;"><em>“Ναι”</em>, είπε ο άγνωστος, <em>“είναι μηλιά αλλά έχει πολύ μεγάλα πέταλα”.</em></span></p> <p align="justify"><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;"><em>“Άνοιξε το παράθυρο Μαρία”,</em> παρακάλεσε ο γέροντας.</span></p> <p align="justify"><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;">Η Μαρία άνοιξε το παράθυρο. Κρύος αέρας όρμησε στο δωμάτιο. Ο άγνωστος έπαιζε αργά και πολύ ήσυχα.</span></p> <p align="justify"><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;">Ο γέρος έπεσε στα μαξιλάρια, ανέπνευσε με δυσκολία και έψαξε την κουβέρτα με τα χέρια του. Η Μαρία ρίχτηκε πάνω του. Ο άγνωστος σταμάτησε να παίζει. Καθόταν στο πιάνο ακίνητος σαν να ήταν μαγεμένος από την ίδια του την μουσική.</span></p> <p align="justify"><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;">Η Μαρία έβγαλε μια κραυγή. Ο άγνωστος σηκώθηκε και πλησίασε στο κρεββάτι. ο γέρος με κομμένη την αναπνοή, είπε:</span></p> <p align="justify"><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;"><em>“Τα βλέπω όλα τόσο καθαρά, όπως χρόνια πολλά πίσω. Αλλά δεν θα ‘θελα να πεθάνω χωρίς να μάθω το όνομά σας… Το όνομά σας!”</em></span></p> <p align="justify"><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;"><em>“Με λένε Βόλφαγκ Αμαντέους Μόζαρτ”</em>, απάντησε ο άγνωστος.</span></p> <p align="justify"><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;">Η Μαρία οπισθοχώρησε από το κρεββάτι και χαμηλά, σχεδόν να αγγίζει με το γόνατο το πάτωμα, υποκλίθηκε μπροστά στον μεγάλο μουσικό.</span></p> <p align="justify"><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;">Όταν σηκώθηκε, ο γέροντας ήταν ήδη νεκρός. Η αυγή κοκκίνιζε πίσω από τα παράθυρα, και το φως της σταμάτησε στον κήπο, καλυμμένο με λουλούδια υγρού χιονιού.</span></p> <p align="right"><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;"><strong>KONSTANTIN PAUSTOVSKI</strong></span></p> <p align="right"><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;"><em>Μετάφραση: Σούλα Νικολοπούλου</em></span></p>Unknownnoreply@blogger.com14tag:blogger.com,1999:blog-4602911266009525451.post-59134321166833927592010-07-21T22:46:00.002+03:002014-02-12T19:24:52.190+02:00Χυδαιότης χυδαιοτήτων<div style="text-align: justify;"><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhLwes4gmFCJJ3IgUL3w6XXATz9vPzWipP34y0l18LT_kfJYXznQoOrB2g52fmIRzDoSm8PHnPIuKqkvNshu13IMS1O1Hlo2rSklcqrImjlK5_PObKAP4UrlVxYlfRbJtuGeBIf_guPxdxD/s1600/semantic_smile.gif"><img style="float: right; margin: 0pt 0pt 10px 10px; cursor: pointer; width: 298px; height: 346px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhLwes4gmFCJJ3IgUL3w6XXATz9vPzWipP34y0l18LT_kfJYXznQoOrB2g52fmIRzDoSm8PHnPIuKqkvNshu13IMS1O1Hlo2rSklcqrImjlK5_PObKAP4UrlVxYlfRbJtuGeBIf_guPxdxD/s400/semantic_smile.gif" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5496448646463454738" border="0" /></a><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;color:#804040;"><em>Οφείλω να επισημάνω στους φίλους αναγνώστες ότι το κείμενο που ακολουθεί δεν είναι δικής μου γραφής. Ούτε καν δικής μου έμπνευσης. Το αλίευσα πριν από πολλά χρόνια στο ίντερνετ τότε που δειλά δειλά ο κόσμος άρχιζε να αποτυπώνει γραπτώς τις σκέψεις του. Παρόλο που σήμερα έψαξα μήπως κατορθώσω να βρω την τοποθεσία της αρχικής ανάρτησής του, εντούτοις δεν τα κατάφερα. Εάν ο άγνωστος συντάκτης του κειμένου – ή όποιος άλλος φίλος – μπορεί να μας βοηθήσει είναι απολύτως ευπρόσδεκτος. Πρόκειται για ένα κείμενο που άλλους θα απογοητεύσει, άλλους θα χαροποιήσει, άλλους θα κάνει να αναρωτηθούν για ποιον λόγο γράφτηκε αυτό το κείμενο. Σε κάθε περίπτωση, είναι μια γραφή που παρέμεινε για πολλά χρόνια στο αρχείο μου και θέλησα να την μοιραστώ μαζί σας. Διαβάστε το. Μόνο και μόνο για την ευφυία και την λογοπλοκία του συντάκτη, αξίζει τον κόπο.</em></span></div> <p align="justify"><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;">Κάποτε κάποιος στο ελληνικό κοινοβούλιο είχε εκστομίσει τη γνωστή φράση "δεν υπάρχουν χυδαίες λέξεις, υπάρχουν χυδαίοι άνθρωποι". Χωρίς να είμαι βέβαιος, νομίζω πως ο πατέρας της φράσης ήταν φασίστας. Η ατάκα όμως αυτή ήταν εξαιρετικά εύστοχη (να λοιπόν που και οι φασίστες μπορούν να έχουν μια στιγμή διαύγειας). Αλήθεια, τι είναι αυτό που καθιστά μια λέξη χυδαία; Σίγουρα όχι η ετυμολογία της. Το "γαμήσι" και ο "γαμημένος" είναι παράγωγα του ρήματος "γαμώ" που αρχικά σήμαινε "νυμφεύομαι". Το "καυλί" και ο "καυλιάρης" προέρχονται από τη λέξη "καυλός". Ο καυλός είναι ο βλαστός του φυτού, το κοτσάνι που προεξέχει από τη γη. Το γεγονός ότι υπάρχουν αυτές οι λέξεις, σημαίνει ότι είναι χρήσιμες στην επικοινωνία των ανθρώπων. Φυσικά πάντοτε κάποιος μπορεί να αντικαταστήσει τη λέξη "καυλί" με τη λέξη "πέος εν στύσει" μα ακόμα και έτσι, η επικοινωνία χωρίς τις ευρέως θεωρούμενες χυδαίες λέξεις θα γινόταν πολύ δύσκολη. Μοιραία το αρχίδι, η ψωλαρπάχτρα, ο πούτσος, το κωλοσφούγγι, τα χύσια, οι κουράδες, είναι όλες αληθινές λέξεις, που ορίζουν πραγματικά αντικείμενα ή καταστάσεις. Το αρχίδι φυσικά δεν μπορεί να είναι χυδαίο, διότι είναι μέρος του ανθρώπινου σώματος. Ο πούτσος το ίδιο. Τα χύσια και οι κουράδες, είναι απόβλητα του ανθρώπινου οργανισμού. Υπάρχει μια ανάγκη ύπαρξης των συγκεκριμένων λέξεων, που επιβεβαιώνεται από την ίδια τους την ύπαρξη. Οι λέξεις δηλαδή αυτοαποδεικνύουν τη χρησιμότητά τους. </span></p> <p align="justify"><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;">Αν δεν είναι λοιπόν η ετυμολογία αυτή που κάνει χυδαία μια λέξη και δεν είναι ούτε και η έννοιά τους καθεαυτή, τότε άραγε τι είναι αυτό που κάνει μια λέξη χυδαία;</span></p> <p align="justify"><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;">Νομίζω πως η απάντηση βρίσκεται στο αν αυτός που εκστομίζει τη λέξη εκφράζεται με ασέβεια ή με σεβασμό. Αν πείτε σε κάποιον "Γαμιέσαι με τη μάνα σου μωρή λούκρα", η φράση είναι ασεβής και χυδαία (εκτός και αν στηρίζεται σε πραγματικά γεγονότα). Αν πάλι του πείτε "Χρειάζεσαι επειγόντως γαμήσι", η φράση βρίσκεται στα πλαίσια της ευγένειας, διότι η λέξη χρησιμοποιείται για να εκφράσει σωστά το περιεχόμενο της πρότασης. Βέβαια, το σύνηθες είναι ο κόσμος να είναι αυστηρά προκατειλημμένος απέναντι στις "κακές" λέξεις, συχνά έχοντας μαύρα μεσάνυχτα για την ερμηνεία και την ετυμολογία τους. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε μοιραίες παρεξηγήσεις. Έτσι, ακόμα και αν κάποιος επιθυμεί να κάνει χρήση της "χυδαίας" λέξης, είναι πιθανό να το αποφύγει αν ο συνομιλητής του δεν είναι κάποιο οικείο πρόσωπο. Φαντάζομαι πως ήδη αρκετοί αναγνώστες μου έχουν προβεί σε συνεχόμενους μορφασμούς αηδίας για τις χυδαιότητες που γράφω. Φυσικά δε γνωρίζουν πως ουδέποτε υπήρξα αθυρόστομος, πολλώ δε μάλλον χυδαίος</span></p> <p align="justify"><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;">Προσωπικά χρησιμοποιώ τις λέξεις αυτές μονάχα όταν πραγματικά επιθυμώ να προσδώσω το νόημά τους στις εκφράσεις μου. Για το λόγο αυτό αντιπαθώ αφόρητα το "ρε μαλάκα" ως φιλική προσφώνηση. Πρέπει να είμαι ο μοναδικός Έλλην νέος που δεν αποκαλεί μαλάκες τους φίλους του. Έχω πάψει προ πολλού να προσβάλλομαι όταν οι φίλοι μου (τελευταία κόλλησαν το κουσούρι και τα κατά 10 και 12 χρόνια μεγαλύτερα αδέρφια μου) με προσφωνούν "μαλάκα". Είναι άλλωστε προτιμότερο να είναι κάποιος μαλάκας, παρά ασεβής, ψεύτης ή αστοιχείωτος. Το "μαλάκας" χρησιμοποιείται σωστά όταν αναφέρεται ως περιγραφή: είτε διότι κάποιος είναι συχνός αυνανιστής, είτε μεταφορικά, διότι είναι σιχαμερό ανθρωπάριο, είτε, τέλος, χιουμοριστικά, για κάποια ανόητη πράξη ("έκανες μαλακία"). Πολλές φορές αυτός που αποκαλεί μαλάκα κάποιον είναι πολύ μαλάκας, σε αντίθεση με αυτόν που καλείται μαλάκας. Το "γαμήσι" οφείλει να χαρακτηρίζει τη σεξουαλική πράξη. Η μεταφορική του σημασία ("πάμε σπίτι γιατί θα μας γαμήσει ο πατέρας") είναι αντίθετη με το νόημα της λέξης και μάλλον οφείλεται στη βίαιη και χυδαία χροιά που δίδουν μερικοί άνθρωποι στο σεξ. Διαφορετικά δεν μπορεί να εξηγηθεί η τόσο ευρεία μεταφορική χρήση της λέξης.</span></p> <p align="justify"><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;">Οι χυδαιότερες από όλες τις εκφράσεις νομίζω πως είναι αυτές όπου ο εμπνευστής χρησιμοποιεί λέξεις που δεν αποδίδουν καθόλου το νόημα της σκέψης του, εκφράσεις που όχι μόνο είναι ασεβείς, αλλά και δεν ανταποκρίνονται στην αλήθεια. Αυτές τις εκφράσεις τις αποφεύγω με σύνεση, διότι θεωρώ πως διαταράσσουν την ακεραιότητά μου. Τέτοιες είναι εκφράσεις όπως: "Γαμώ την αδερφή σου ρε καριόλη", ή "Είσαι πουτάνας γιος". Συχνά οι εκφράσεις αυτές εκστομίζονται από ανθρώπους μηδαμινής καλλιέργειας, πολλές φορές άγνωστους σε αυτόν που υβρίζουν, που δεν είναι δυνατό να γαμούν την αδερφή του, ούτε να γνωρίζουν το επάγγελμα της μητέρας του. Επίσης, το "γαμώ την Παναγία σου" και το "γαμώ το Χριστό σου", κατέχουν υψηλή θέση ανάμεσα στις χειρότερες βρισιές του ελληνικού λεξιλογίου. Οι εκφράσεις αυτές, που τις περισσότερες φορές εκστομίζονται από κατά τα άλλα πιστούς χριστιανούς, καταφέρονται ενάντια στη θρησκεία με τρόπο ασεβέστατο και χτυπούν ευαίσθητες φλέβες. Η θρησκεία για πολλούς ανθρώπους είναι σημαντικότερη και από το πουλί τους, για άλλους σημαντικότερη και από τη μάνα τους ή από τα παιδιά τους. Αποφεύγω πάντοτε τις παραπάνω βρισιές, από βαθύ σεβασμό σε κάθε θρησκεία, και όχι επειδή δε βγάζουν αληθινό νόημα. Όπως στην περίπτωση με τις συγγένειες. </span></p> <p align="justify"><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;">Φυσικά η χυδαιότητα δεν είναι προνόμιο των Ελλήνων. Οι Έλληνες είναι αθυρόστομοι αλλά σπάνια γίνονται χυδαίοι. Στα αγγλικά το "fuckin" χρησιμοποιείται συχνότατα ως πρόθεμα που προσδίδει αρνητική χροιά στη λέξη που ακολουθεί. Στα ελληνικά το αντίστοιχο πρόθεμα είναι το "κωλο-". Στους δρόμους του Λονδίνου, των Βρυξελλών, του Άμστερνταμ, του Μπιλμπάο, οι οδηγοί σπάνια βρίζουν ο ένας τον άλλο. Βρισιές όμως, υπάρχουν πολλές, και στα αγγλικά, και στα ολλανδικά και στα ισπανικά. Οι πιο συχνές ισπανικές απρέπειες είναι το "joder" και το "pendejo". Στα ιταλικά παρατηρείται πολύ το cazzo, στα γαλλικά το merde και το putaine (για τις γαλλικές λέξεις ειδικά ζητώ συγνώμη για την ορθογραφία, μα δε γνωρίζω γαλλικά). Τα πορτογαλικά βρίθουν απρεπών λέξεων. Ακόμα και οι σεμνότυφοι Άραβες, διατηρούν στο λεξιλόγιό τους ορισμένα μπινελίκια: αν πεις σε έναν Άραβα "Kuss Umak" ή "Kuss Sukhtar" είναι πιθανό να χάσεις τη ζωή σου, εκτός και αν είσαι Ισραηλινός. Τότε είναι σίγουρο πως θα χάσεις τη ζωή σου.</span></p> <p align="justify"><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;">Εδώ ολοκληρώνεται το δοκίμιο περί χυδαιότητας. Καλοσωρίζω το νεαρό μου αναγνώστη και τον βεβαιώνω πως αυτό το κείμενο είναι κατάλληλο για ανηλίκους. Μπορεί να αισθάνεται ασφαλής μετά την ανάγνωσή του. <strong>Τον συμβουλεύω να γίνει καλός άνθρωπος, να έχει το μυαλό του ανοικτό και να μη γίνει ποτέ χυδαίος. Αυτό θα το επιτύχει αν εντρυφήσει στη σημασία των ελληνικών λέξεων και αν επιδεικνύει ευγένεια και σεβασμό. Νεαρέ αναγνώστη, η ευγένεια και ο σεβασμός είναι χαρακτηριστικά που βοηθούν πρωτίστως εσένα και σε κάνουν σπουδαιότερο άνθρωπο και δεν είναι καταναγκαστική υποχρέωση που πρέπει να αποδίδεται στους μεγαλύτερους. Ο σεβασμός και η ευγένεια δε γνωρίζουν ηλικία. Δοκίμασε να μην προσφωνείς "μαλάκα" κάθε δευτερόλεπτο το φίλο σου, θα δεις πόσο διαφορετικά ανώτερο θα σε κάνει αυτό.</strong> Αν από την άλλη μεριά αισθανθείς πως κάποιος 50χρονος είναι μαλάκας, πες το ευγενικά στον μπαμπά σου και θα δεις πως ίσως να συμφωνήσει και ο ίδιος. Στον ενήλικο αναγνώστη μου λέω, πες κι εσύ μια βρισιά, μπορείς. Τα σκατά στην ψυχή είναι αυτά που ενοχλούν και ενίοτε τα σκατά στον κώλο. Ουδέποτε τα σκατά στη γλώσσα.</span></p> <p align="justify"><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;">Κι αν κάποιος αναγνώστης εξακολουθεί να με θεωρεί χυδαίο, αφ΄ ενός οφείλω να τον διαβεβαιώσω πως το κείμενο είναι μια μηδενικής χυδαιότητας λαογραφική πραγματεία, και αφ΄ ετέρου θα του πρότεινα να πάει να γαμηθεί.</span></p>Unknownnoreply@blogger.com10tag:blogger.com,1999:blog-4602911266009525451.post-43580063516799087102010-07-18T21:26:00.003+03:002014-02-12T19:24:52.171+02:00Παν μέτρον άριστον ή παν άριστον μέτρον;<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhUCv-5BSemVLjBuRsXCwpU_4fpGiWu7oV_87CEUww6o98nyKXmlcPD0kTT2h-gHo_zjabZnnGyBf0aEB6QwAmTZo7YBviz7k11bH5xWkDIL2Zo-eoi9pguvo1IP1BP6HMgxpQTA0n_S36g/s1600/girl.jpg"><img style="float: right; margin: 0pt 0pt 10px 10px; cursor: pointer; width: 280px; height: 378px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhUCv-5BSemVLjBuRsXCwpU_4fpGiWu7oV_87CEUww6o98nyKXmlcPD0kTT2h-gHo_zjabZnnGyBf0aEB6QwAmTZo7YBviz7k11bH5xWkDIL2Zo-eoi9pguvo1IP1BP6HMgxpQTA0n_S36g/s400/girl.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5495314606460672338" border="0" /></a><span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" >Τι από τα δύο ισχύει τελικά; Τι θα έπρεπε να ισχύει;</span> <p align="justify"><span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" >Είναι άριστο να έχουμε στην ζωή μας μέτρο; Ή μήπως το άριστο πρέπει να είναι το μέτρο στην ζωή μας;</span></p> <p align="justify"><span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" >Ποιος είναι εκείνος ο δάσκαλος που δίδαξε με μέτρο και υπήρξε ευτυχής; Ποιος είναι εκείνος ο δάσκαλος που προσπάθησε να φτιάξει μαθητές ανώτερους από τον ίδιο και δυστύχησε; Ποιος είναι εκείνος ο άνθρωπος που μπόρεσε να αγαπήσει τα παιδιά του με μέτρο και δεν ντράπηκε για τον εαυτό του; Ποιος είναι εκείνος ο άνθρωπος που δεν προσπάθησε να δώσει και την ζωή του ακόμη για τα παιδιά του και δεν αισθάνθηκε το ρίγος το παγωμένο να τον κυριεύει και να διαπερνά συθέμελα όλο του το κορμί; Ποιος είναι εκείνος ο άνθρωπος που ερωτεύτηκε με λογική και μέτρο και αισθάνθηκε πλήρης; Ποιος είναι εκείνος ο άνθρωπος που δεν δόθηκε ολοκληρωτικά και τελειωτικά στον έρωτά του και δεν ένιωσε σαν ένας μικρός θεός; Ποιος είναι εκείνος ο άνθρωπος που χαιρόταν με μέτρο όταν βρισκόταν ανάμεσα στους φίλους του και ένιωθε γεμάτος; Ποιος είναι εκείνος ο άνθρωπος που δεν κυριεύτηκε από την άμετρη έλξη και θαλπωρή των φίλων του και δεν αισθάνθηκε δέος;</span></p> <p align="justify"><span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" >Ποιος είναι εκείνος ο άνθρωπος που μέτρησε τα όνειρά του με τον πόντο; Ποιος είναι εκείνος που έπιασε τον χάρακα και είπε ότι θα είναι τόσους πόντους δίκαιος, τόσα μέτρα ακέραιος, τόσες παλάμες ευγνώμων, τόσα κιλά φίλος και τόσα λίτρα ερωτευμένος;</span></p> <p align="justify"><span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" >Επιτέλους… ποιος είναι εκείνος που αποτόλμησε να έχει δυο πήχεις ιδανικά; </span><span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" >Όποιος και να το έκανε, δεν κατάφερε παρά να είναι 2 σπιθαμές άνθρωπος…</span></p> <p align="justify"><span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" >Ποιος είναι εκείνος ο απολύτως αρνητικός που αρνήθηκε να περάσει από τον θετικό στον υπερθετικό βαθμό;</span></p> <p align="justify"><span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" >Ποιος είναι εκείνος που απαρνήθηκε την κατάχρηση και δεν κατέληξε να </span><span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" >κ</span><span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" >α</span><span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" >τ</span><span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" >α</span><span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" >χ</span><span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" >ρ</span><span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" >α</span><span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" >σ</span><span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" >τ</span><span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" >εί</span><span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" > </span><span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" >τη ζωή του; Ποιος είναι εκείνος που έκανε απλή χρήση των δώρων του Θεού και τελικά δεν έζησε παρά μια ζωή άχρηστη;</span></p> <p align="justify"><span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" >Γιατί μπορεί αν δοκιμάζεις τα δώρα του Θεού με μέτρο, μπορεί να μην πληγωθείς ποτέ, μπορεί ποτέ να μην προδοθείς, μπορεί ποτέ να μην διαψευστείς, αλλά δεν θα ζήσεις ποτέ. Γιατί ποτέ και από κανένα μέτρο δεν θα ξεπηδούσε κανείς Αχιλλέας και κανείς Αλέξανδρος, και καμιά Πηνελόπη δεν θα ξαναφιλούσε τον αγαπημένο της. Καμιά αρρώστεια δεν θα γιατρευόταν αν οι ήρωες δεν ασώτευαν την ώρα τους και δεν ξόδευαν την ζωή τους αφειδώλευτα στα μουντά τα εργαστήρια. Η ανθρωπότητα πήγε μπροστά όχι χάρη στο μέτρο. Πήγε μπροστά επειδή κάποιοι δεν είχαν μέτρο.</span></p> <p align="justify"><span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" >Οι άνθρωποι που δεν έχουν μέτρο είναι καταδικασμένοι σε ένα διαρκές βάσανο. Η κοινωνία τους βασανίζει, αλλά επειδή μέσα της ξέρει τι τους οφείλει, μόλις πεθάνουν τους ευγνωμονεί. Μέτρο μπορεί – και πρέπει – να βάζει ο άνθρωπος στα υλικά αγαθά. Τα άλλα, τα σημαντικά, τα ανάερα και φευγαλέα, δεν σηκώνουν μέτρο. Δεν μπαίνουν στον χάρακα γιατί πολύ απλά δεν μπορούν να μετρηθούν. Ούτε να αναμετρηθούν. Αυτό είναι το μεγάλο τους πλεονέκτημα. Ίσως και το μεγάλο τους μειονέκτημα.</span></p> <p align="justify"><span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" >Αν ένα μέτρο πρέπει να έχει στη ζωή του ο άνθρωπος, τούτο μόνο να συλλογάται.</span></p> <p align="justify"><span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" >2 μέτρα χώμα τού φτάνουν. </span></p> <p align="justify"><span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" >Κάποτε, του περισσεύουν κιόλας…</span></p>Unknownnoreply@blogger.com10tag:blogger.com,1999:blog-4602911266009525451.post-69889501460556706222010-07-11T20:12:00.001+03:002014-02-22T16:31:44.189+02:00Οι γυμνωμένοι αστερισμοί<p align="justify"><font size="2" face="Verdana">Ο στρατοκόπος είχε πεζέψει τον κάματό του σε μια πέτρα της βουνοπλαγιάς κι ανασήκωσε το κεφάλι τους προς τα απόδημα άστρα. Κάποτε που τα νιάτα χλιμίντριζαν στην καρδιά του, τα άστρα τού μιλούσανε φιλικά και καθόταν να κουβεντιάσει ώρες μαζί τους. Το φως τους έπεφτε σαν την βροχούλα την ανοιξιάτικη στα νευρωμένα του χέρια και το συμμάζωναν οι φλογισμένες παλάμες του και το σκορπούσαν ολόγυρά του και γινόταν όλος αγγελικός μέσα σε κείνη την ανθοβολούσα μαρμαρυγή. Η καλοσύνη γέμιζε την καρδιά του και τον αγαπούσε τον κόσμο τούτο και δεν ήταν πλάσμα που να μην το αγαπούσε, γιατί δεν τη φοβόταν καθόλου την αγάπη του και δεν την φειδωλευόταν καθόλου και την ασωτευόταν με αστοχασιά και αναγάλλια. </font></p> <p align="justify"><font size="2" face="Verdana">Μα τώρα, οι μακρινοί αστερισμοί ταξιδεύανε σιωπηλοί, χωρίς φως. Είταν γεμάτοι πέτρα και λάσπη και κάρβουνο και φωτιά, έρημοι κόσμοι και άζωοι και βαριοί, κουρασμένοι και γερασμένοι, γυμνοί από κάθε γοητεία, γυμνοί από κάθε ομορφιά, που έδειχναν πως άλλο δεν ποθούσαν παρά να σβήσουν μια νύχτα σε ένα άδοξο χάος.</font></p> <p align="justify"><font size="2" face="Verdana">Ο βράχος της βουνοπλαγιάς είταν κρύος και σκοτεινός και ο στρατοκόπος ένιωθε το θάνατο να σταλάζει τη φαρμακερή του γαλήνη στα μέλη του, να πέφτει βαρής και ανεξιλέωτος κι ανεπανόρθωτος στην καρδιά του, ένιωθε την πολική παγωνιά να του μουδιάζει συθέμελα το κορμί. Η νύχτα τον φόβιζε, ξυπνούσε ο τρόμος του αγριμού του κυνηγημένου στα σωθικά του. Και η μοναξιά του πλήθαινε από στιγμή σε στιγμή, η μοναξιά της άγονης ερημιάς, της στέρφας σιγής, του πρωτόγονου δέους. Και τότες έσκυψε στην παλάμη του κι έκλαψε πολύ και ξαλάφρωσε μέσα σε πλήθος δάκρυα ο νυχτωμένος στρατοκόπος. Κι ύστερα σήκωσε πάλι το κεφάλι του και κοίταξε τα άστρα και τα ένιωσε ξανά να σπιθίζουν στα μουσκεμένα του μάτια κι αναρωτήθηκε, μήπως δε φταίγανε εκείνα, μήπως ο ίδιος, με το πέρασμα του καιρού, με την πείρα την πικρότατη της ζωής, με του νου την ενέργεια την μονότροπη τους είχε γυμνώσει τους αστερισμούς.</font></p> <p align="justify"><font size="2" face="Verdana">Και θυμήθηκε την ώρα που η καρδιά του είταν έρωτα και πόθο γεμάτη, πόσο μαγευτικές είταν τότες οι νύχτες και πόσο σύντομες! Ναι, έτσι είταν! Ξαναπήρε το δρόμο του κοιτάζοντας χάμου. Οι λυγαριές χαιρετούσανε το ραβδί του, οι λεύκες τραγουδούσανε στο πέρασμά του, όλα τραγουδούσαν, οι βουνοπλαγιές και ο κάμπος ο κοιμισμένος και οι θάλασσες οι αθέατες και οι μακρισμένοι ορίζοντες τραγουδούσαν και οι καρδιές οι ανθρώπινες – κι οι γυμνωμένοι αστερισμοί πέφτανε κομματιασμένοι στα βήματά του σα να βοσκούσαν στους όχτους της δημοσιάς. Η ερημιά αναγάλιασσε μονομιάς και βλάστησε κι ανθοβόλησε το κρίνο το προφητικό, το εράσμιο. Τάχυνε το περπάτημά του ο στρατοκόπος, το περπάτημά του το ανάλαφρο, και είδε πέρα, στο βάθος, την πολιτεία να ανασαίνει με τα αναρίθμητα ξαγρυπνισμένα φωτάκια της και το Γαλαξία να παραστέκει στον ύπνο της άγγελος φύλακας και σκεπαστής και τα παραμύθια με τα γλυκά προσωπάκια τους να περιδιαβάζουν αμέριμνα στα στενά δρομάκια.</font></p> <p align="justify"><font size="2" face="Verdana">Ας φυτέψουμε κατάστηθα το κρίνο της ερημιάς, κι αν χρειάζεται, ας το κάνουμε να βλαστήσει παρθενικό με τα ζεστά δάκρυά μας. Μπορεί να είναι όνειρο και ξεγέλασμα τούτο το κρίνο της ερημιάς. Μα τι σημαίνει; Ίσως να μην είναι κι ολότελα άσκοπο να ξναγίνουμε τη στερνή τούτη στιγμή οι μικροί σταυροφόροι του ονείρου.</font></p> <p align="justify"><font size="2" face="Verdana">Οι μικροί σταυροφόροι του ονείρου, καθώς έτυχε να τους πούμε, κατέχουν μια γεύση πολύ πικρή, έχουν δοκιμάσει ένα σωρό διαψεύσεις. Είδανε την ανθρώπινη βαρβαρότητα εκεί που δεν μπόρεσαν να την δούνε οι άλλοι. Κι έγιναν αδιάλλαχτοι. Θα είναι λάθος να τους κατηγορήσουμε, πως είναι αποφασισμένοι να γυρίσουν πίσω. Πηγαίνουν μπροστά. Μέσα από την πηχτή συννεφιά ξεκρίνουν κάποιες εύδιες χώρες. Μιαν αιθρία. Ξαναφέρνουν το πρόβλημα μέσα στην ανθρώπινη ύπαρξη, στην εσωτερική καλλιέργεια, στην αγωγή του εσωτερικού πλούτου, σε τούτες τις άπειρες δυνατότητες, τις μυστικές για σήμερα, ίσως και για πάντα φωνές, που είναι οι πιο αληθινές, οι πιο πλουτοφόρες.</font></p> <p align="justify"><font size="2" face="Verdana">Και δεν είναι καθόλου βέβαιο, πώς οι μικροί σταυροφόροι του ονείρου είναι οι πιο αισιόδοξοι. Μπορεί, απλούστατα, να είναι και οι πιο απελπισμένοι. Αυτό θα πρέπει να το συλλογιστούμε πολύ…</font></p> <p align="justify"><font size="2" face="Verdana"></font></p> <p align="right"><font size="2" face="Verdana"><strong>Ι.Μ.Παναγιωτόπουλος <br />1948</strong></font></p> Unknownnoreply@blogger.com12tag:blogger.com,1999:blog-4602911266009525451.post-54168139010006099622010-07-07T22:14:00.002+03:002010-07-07T22:15:30.771+03:005 χρόνια, το 1/7 της ζωής μου…<p align="justify"><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;">2005-2010</span><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;"></span> </p> <p align="justify"><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;">Το καλύτερο καλοκαίρι της ζωής μου ήτανε εκείνος ο Ιούνιος του ‘05. Ο μήνας που αγαπούσα όλον τον κόσμο γιατί αγάπησα εσένα. Η στιγμή που ήμουνα πιο ζωντανός από ποτέ αν και όλα γύρω μου ήταν σαν πεθαμένα. <img style="border-width: 0px; display: inline; margin-left: 0px; margin-right: 0px;" title="" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhel8ldNFsvqb8zPxWRmBPhIncCWKFanYnAFSAyKqMqLEVCJJNywNOK3dCV6S-ZJgqERV31w7dzb6u1Ics4_BpEkVihzGjFxqE9TbRqMWadOxD5tRAC0emWo_rHPvBtK6QtAPESVkaz-ucg/?imgmax=800" align="right" border="0" height="331" width="280" /> </span></p> <p align="justify"><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;">Τότε που βάλαμε ψεύτικο γύψο για να μην πηγαίνεις στη δουλειά και να είμαστε όλη μέρα μαζί. Τότε που στο πρώτο μας ραντεβού σε έψαχνα στο λάθος μαγαζί και νόμιζα πως με έστησες. Τότε που το κινητό μου με πλημμύριζε ευτυχία κάθε που χτυπούσε. Τότε που σκονίστηκαν τα πέδιλά σου και αγόρασα νερό από το περίπτερο και σου έπλυνα τα πόδια καταμεσίς του δρόμου. Τότε που σου έδεσα το μπαλόνι στη ζώνη σου για να μην το χάσεις. Τότε που σου έκανα καφέ και έδεσα μια γραβάτα στο ποτήρι γιατί ήθελες ο καφές να είναι κυριλέ. Τότε που σε κλείδωσα κατα λάθος μέσα στο σπίτι και έκλαιγες σαν μικρό παιδί. Τότε που παίρναμε το βεσπάκι και έχωνες το μουσούδι σου μέσα στο κεφάλι μου και ήταν όλος ο κόσμος δικός μας, γιατί έτσι είναι τούτος ο κόσμος που ζούμε μικρή μου. Ο κόσμος ανήκει στα παιδιά. Τότε που ξαναγίναμε παιδιά. Τότε που ψάχναμε στα περίπτερα να διαλέξουμε παγωτό. Τότε που μου είπες για τον ζαχαρωτό τον φιόγκο της γιαγιάς σου που τον έγλυφες όταν ήσουν μικρή. Τότε που ήθελες να βγάλεις τα παπούτσια μέσα στο αμάξι και εγώ που τρομαγμένος νόμισα ότι ήθελες να κόψω τα μαλλιά μου. Τα μαλλιά μου… Ποτέ δεν την είπες αυτήν την λέξη… Βόστρυχοι… αυτό έλεγες. Ένας αδύνατος κούρος με βόστρυχους. Τότε που τα άφησα όλα πίσω μου και ήρθα για να δούμε μαζί την πανσέληνο στις 19 Αυγούστου.</span></p> <p align="justify"><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;"><img style="border-width: 0px; display: inline; margin-left: 0px; margin-right: 0px;" title="" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhri4yQT71kOP-ryO_hV3p2-DYFWmD0blOADu0bdrrRVR-8dX8cdDvGzjnmLC-v5oQftE4PoZkmxwxjN-63QThDkoi8R5i8LfqDD4rMMje9hhECNrf-ZQzpswafF2J9zvGcezU3t4eXssBO/?imgmax=800" align="left" border="0" height="547" width="280" />Και πόσα ακόμα ήρθαν. Οι βόλτες μας, τα δέντρα μας, η θάλασσα, τα κρασιά μας, τα φαγητά μας, το κίτρο μας, ο πάγος σου, ο κρόνος σου, τα σαπούνια μας, τα πιπέρια μας, τα αλάτια μας, τα λάδια μας, τα καλτσάκια που σου πήρα από το σούπερ μάρκετ αλλά εσύ τα είχες πάρει παλιότερα από την λαϊκή, οι καμβάδες σου, τα πινέλα σου, τα μπλογκ μας, τα χαρτάκια που σου άφηνα κάθε πρωί δίπλα στον καφέ. Μην τα πετάξεις ψυχή μου τα χαρτάκια εκείνα, κλείδωσέ τα κάπου να μην τα ξαναδεί το φως αλλά μην τα πετάξεις. Δεν θα ξαναγράψω ποτέ χαρτάκια. </span></p> <p align="justify"><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;">Θυμάσαι που δεν είχαμε ίντερνετ στο σπίτι και πηγαίναμε στο καφέ να ψάξουμε στο google τις απορίες μας; Και μεγάλωνα την ανάλυση της οθόνης για να βλέπεις με τα ματάκια τα δικά σου; Και τα γυαλάκια; Τα γυαλάκια που σου πήρα έπειτα για να βλέπεις καλύτερα; Κόκκινα σαν τα μαλλιά σου και μικρά σαν την μυτίτσα σου. Και που δεν πήγαμε; Και τι δεν κάναμε; Στο Ρούπελ δεν ήταν γραφτό να πάμε ποτέ αλλά πήγαμε στο Σιδηρόκαστρο… Και πόσο σου άρεσε ψυχή μου…</span></p> <p align="justify"><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;">Τον Albinoni τον θυμάσαι; Τότε που σου τηλεφώνησα να τον ακούσεις και με μάλωσες. Για καλό το έκανα όμως…</span></p> <p align="justify"></p> <div style="padding: 0px; width: 425px; display: block; float: none; margin-left: auto; margin-right: auto;" id="scid:5737277B-5D6D-4f48-ABFC-DD9C333F4C5D:013d9245-4b22-430e-ae12-f7d60a89bd8f" class="wlWriterEditableSmartContent"><div id="78b6374d-ad3f-49f6-b115-32f3e632f934" style="margin: 0px; padding: 0px; display: inline;"><div><a href="http://www.youtube.com/watch?v=XMbvcp480Y4&feature=related" target="_new"><img src="http://lh6.ggpht.com/_C-vTIt2xKbk/TDTSLiDXNkI/AAAAAAAAAmg/b_jRIA-OoaY/videoad28527888ee%5B11%5D.jpg?imgmax=800" style="border-style: none;" galleryimg="no" onload="var downlevelDiv = document.getElementById('78b6374d-ad3f-49f6-b115-32f3e632f934'); downlevelDiv.innerHTML = "<div><object width=\"425\" height=\"355\"><param name=\"movie\" value=\"http://www.youtube.com/v/XMbvcp480Y4&hl=en\"><\/param><embed src=\"http://www.youtube.com/v/XMbvcp480Y4&hl=en\" type=\"application/x-shockwave-flash\" width=\"425\" height=\"355\"><\/embed><\/object><\/div>";" alt="" /></a></div></div></div> <p></p> <p align="justify"><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;">Καλά το είπες ψυχή μου. Εμείς είμαστε σαν τα πουλιά, δε τσακωθήκαμε ποτέ. Γιατί να χωρίσουμε; Τα πουλιά ψυχή μου ζούνε λίγο. Και να μην πεθάνουν, τα πυροβολούν.</span></p> <p align="justify"><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;">Μην μου κρατάς κακία αγάπη μου που φεύγω. Πρέπει να φύγω. Εσύ το ξέρεις πιο καλά από μένα. Δεν γίνεται αλλιώς. Να ήξερες μόνο πως φοβάμαι. Φοβάμαι μόλις παίρνει και νυχτώνει, φοβάμαι τη σκιά μου, φοβάμαι μήπως το Όχι του Καβάφη βγει ψεύτικο, γιατί πιο πολύ και από τις ιδανικές φωνές και αγαπημένες εκείνων που πεθάναν, φοβάμαι τις φωνές εκείνων που είναι χαμένοι για μας σαν τους πεθαμένους.</span></p> <p align="justify"><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;">Και να γινότανε μέσα στη ζάλη μου, μες τον δυστυχή τον ύπνο μου, να<img style="border-width: 0px; display: inline; margin-left: 0px; margin-right: 0px;" title="" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhCxsX4m33GvsFgHc1Y0TJrBzErFi0XwU-SFNleyQPt-lCMQ30soujEBPE1j3oGDWUKmvTfI3GihX3SqcrxI1mPRgBQNVv-zW9RhmRAFv74T1l6yXIj53M4tOVMbogTQ6VlhNn8RwhvU8JR/?imgmax=800" align="right" border="0" height="390" width="280" /> ερχόσουν να μου δώσεις ένα φιλί ρουφηχτό τόσο ζεστό που να μου πάρει όση πνοή μου απόμεινε και να κοιμηθώ για πάντα στην αγκαλιά σου, και να πετάξω ψηλά να πεταρίσει η ψυχή μου ως τα σύννεφα, και από εκεί ψηλά θα είμαι πάντα κοντά σου και όταν φοβάσαι να τρέχεις και να κουρνιάζεις κάτω από τα φτερά μου να μην μπορεί να σου κάνει κανείς κακό.</span></p> <p align="justify"><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;">Γεια σου μικρό μου ανθρωπάκι. </span></p> <p align="justify"><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;">Γεια σου σουσουδάκι, μικρή μου μάγισσα μπαχλεβίτσα.</span></p> <p align="justify"><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;">Γεια σου Μιμίκο μου.</span></p> <p align="justify"><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;">Σε φιλώ. Με όση πνοή που απόμεινε τούτο το βράδυ.</span></p> <p><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;"></span></p>Unknownnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-4602911266009525451.post-65847180693691753712010-06-27T19:43:00.001+03:002014-02-12T19:24:52.200+02:00Σας παιδεύουν τα Ελληνικά;<p align="justify"> <font size="2" face="Verdana">Μήπως σας παιδεύουν τα Ελληνικά; Μήπως υπάρχουν στιγμές που δεν είστε σίγουροι για το αν αυτό που θέλετε να γράψετε - ή να πείτε - είναι όντως το σωστό; Μήπως υπάρχουν στιγμές που δεν είστε σίγουροι για την σημασία μιας λέξης; Μήπως υπάρχουν στιγμές που δεν είστε σίγουροι για το ποιος είναι ο τύπος ενός ρήματος στον Αόριστο; Μήπως υπάρχουν στιγμές που δεν μπορείτε να ανακαλύψετε από πού προέρχεται μια λέξη; Μήπως μετεωρείστε μεταξύ του <em>“αδιάκριτα”</em> και του <em>“αδιακρίτως”</em> ή μεταξύ του <em>“αιτίου”</em> και της <em>“αιτίας”</em>;   Μήπως θλίβεστε που το υπουργείο α-παιδείας της Ελλάδος ανακοινώνει όλα αυτά τα <em>“έκτακτα”</em> αλλά <em>“εκτάκτως”</em> αντιληφθήκατε ότι οι δάσκαλοι εκτός από τεμπέληδες είναι και αστοιχείωτοι; Μήπως πρέπει να συμφωνήσουμε επιτέλους… πώς στο διάολο πρέπει να λέγεται το ρημάδι το υπουργείο στο οποίο πηγαινοέρχονται οι βόμβες σαν τις καραμέλες; <em>“Δημοσίας Τάξεως”, “Δημόσιας Τάξης”, “Δημόσιας Τάξεως”</em> ή <em>“Δημοσίας Τάξης”</em>; (Το Υπουργείο ΠΡΟΠΟ το αφήνουμε στους δύστυχους βάρβαρους)</font></p> <p align="justify"><font size="2" face="Verdana">Μήπως πρέπει να εξηγήσετε σε κάποιους γιατί δεν πρέπει να μιλάνε για <em>“δυσμενείς συνέπειες”</em>;   Μήπως πρέπει να πάρετε με τις πέτρες κάποιους που μιλάνε για τα <em>“κόστη”</em>, κάποιους που <em>“διαρρέουν τις πληροφορίες”</em>, κάποιους που δεν <em>“επιδέχονται βελτίωσης”</em>, κάποιους που καθημερινά <em>“εισαγάγουν”</em> ένα σωρό ασυναρτησίες στην προφορική και γραπτή επικοινωνία μας; Μήπως κάποιοι στη Βουλή  - <em>“από ανέκαθεν”</em> καθάρματα - δεν αντιλαμβάνονται ότι είμαστε έτοιμοι να κάνουμε έναν σωρό με τις σορούς τους και να τις φουντάρουμε στον Καιάδα; </font></p> <p align="justify"><font size="2" face="Verdana">Μήπως υπάρχουν στιγμές που σας εξοργίζει η αμάθεια των – κατά τα άλλα φιλότιμων – Ελλήνων bloggers; Μήπως υπάρχουν στιγμές που θέλετε να ακονίσετε το μαυλό σας αλλά βαρεθήκατε τα σταυρόλεξα; Μήπως ήρθε ο καιρός να ασχοληθούμε με την ευγενέστερη πνευματική άσκηση – την ετυμολογία των λέξεων της Ελληνικής Γλώσσας; Μήπως αυτό πρέπει να γίνει “άμεσα”  αλλά επιπλέον πρέπει να γίνει και <strong>“αμέσως”</strong>; Μήπως ήρθε ο καιρός να στείλετε στο διάολο όλους τους μαλάκες;</font></p> <blockquote> <p align="justify"><font size="2"><strong>μαλακίζομαι</strong>=εκθηλύνομαι, γίνομαι μαλθακός, αδυνατίζω. - ΠΡΤ <strong>εμαλακιζόμην</strong>, μεσ. ΑΟΡ <strong>εμαλακισάμην</strong>, παθ ΑΟΡ <strong>εμαλακίσθην</strong>. <br />ΕΤΥΜΟΛΟΓΙΚΑ: το ρήμα σχηματίζεται από το <strong>μαλακός</strong> (+εκείνος που μαλάσσεται, μαλθακός, νωθρός), εξ ου και μαλακία (=μαλθακότης, νωθρότης). Το αυτό θέμα εις το <strong>μαλ-θ-ακός</strong> και μ(α)λάκ-ς=μλαξ=<strong><u>βλαξ</u></strong> (βλ. ρήμα βλακεύω). Από το <strong>μαλακ-ός</strong> τα ρήματα μαλακ-ίζω (μτγν.) και μαλακίζομαι, μαλακύνω.</font></p> </blockquote> <p align="justify"><font size="2" face="Verdana">Το να μιλάς και να γράφεις σωστά την Ελληνική Γλώσσα δεν είναι προνόμιο, δεν είναι πολυτέλεια και αγαθό μίας πνευματικής ελίτ όπως εσφαλμένα το αντιλαμβάνονται κάποιοι - ενώ κάποιοι άλλοι το επιδιώκουν. Είναι υποχρέωση της Ελληνικής Πολιτείας να μορφώσει σε εκείνο τον βαθμό τους πολίτες της, ώστε να κατανοούν σε όλη της την έκταση την Γλώσσα μας, να μπορούν να χρησιμοποιούν αποτελεσματικά αυτό το αξεπέραστο εργαλείο, όχι μόνο για λόγους καλαισθησίας, αλλά γιατί η Ελληνική Γλώσσα πραγματικά οξύνει και παιδεύει τον ανθρώπινο νου. Τον οξύνει, εφόσον τον αναγκάζει να πειθαρχήσει σε κανόνες δόμησης όπου η κάθε λέξη συνδέεται με την άλλη, και όλες μαζί συνθέτουν έναν εκπληκτικό καμβά και μια πανέμορφη αλυσίδα που πλαταίνει και λαμπρύνει το μυαλό και την ψυχή του ανθρώπου.</font></p> <p align="justify"><font size="2" face="Verdana">Καλά είναι τα πανεπιστήμια, καλές είναι οι σχολές, καλοί είναι οι δάσκαλοι - αν και τα τελευταία χρόνια όλοι αυτοί μας διαψεύδουν καθημερινά - αλλά δεν έχουν όλοι οι άνθρωποι την ευκαιρία να σπουδάσουν και να διδαχθούν. Τι έχουμε να αντιτάξουμε εμείς; Την προσωπική μελέτη και την περισσή αγάπη για την γλώσσα μας. Μπορούμε να μορφωθούμε και μόνοι μας. Μπορούμε και μόνοι μας να μελετήσουμε. Ας σκύψουμε πάνω από την Γλώσσα μας που έρχεται κατευθείαν από τον Όμηρο. Ας αγαπήσουμε αυτό το κομμάτι του εαυτού μας, ας κάνουμε τα παιδιά μας να αγαπήσουν την Ελληνική Γλώσσα και δεν θα βγούμε χαμένοι. Ούτε εμείς, ούτε τα παιδιά μας. Ως ελάχιστη συνδρομή σε αυτό που σας προτείνουμε, παραθέτουμε 3 βιβλία τα οποία είναι διαθέσιμα σε μορφή pdf, αρκεί να κάνετε κλικ στην αντίστοιχη εικόνα. Αν σας αρέσουν, σας προτείνουμε να τα αγοράσετε (τα 2 πρώτα βιβλία είναι δύσκολο πλέον να βρεθούν) ώστε να τα έχετε διαθέσιμα ανά πάσα στιγμή για μια ξεκούραστη και αποδοτική μελέτη.</font></p> <p align="center"><font size="2" face="Verdana"><strong>ΕΤΥΜΟΛΟΓΙΚΟΝ ΛΕΞΙΚΟΝ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΑΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ - J.B. Hofmann</strong></font></p> <p align="center"><a title="Ετυμολογικό Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής J.B. HOFMANN" href="http://www.box.net/shared/e1ivbiu8kk" target="_blank"><img style="border-right-width: 0px; display: block; float: none; border-top-width: 0px; border-bottom-width: 0px; margin-left: auto; border-left-width: 0px; margin-right: auto" title="Ετυμολογικό Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής - J.B. Hofmann" border="0" alt="Ετυμολογικό Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής - J.B. Hofmann" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiDBgXF53IJffCne2SvkQhHYrWdPzEP53vdpA3CNHIaJJGfILlFVV1SiBYDNW5fOuUVuRbw0yN6CxkeGCDbqyZVyruaPue4V7u-h65_A9s3Q6bpTwZrNT0ZPHrGQxGzKSiSApJ-CX6kpgI4/?imgmax=800" width="309" height="462" /></a></p> <p> </p> <p align="center"><font size="2" face="Verdana"><strong>Λεξικό ρημάτων Αρχαίας Ελληνικής - Παπαβρανούσης-Σφυρόερας</strong></font></p> <p align="center"><a title="Λεξικό ρημάτων Αρχαίας Ελληνικής - Παπαβρανούσης-Σφυρόερας" href="http://www.box.net/shared/asqclp8gpc" target="_blank"><img style="border-right-width: 0px; display: block; float: none; border-top-width: 0px; border-bottom-width: 0px; margin-left: auto; border-left-width: 0px; margin-right: auto" title="Λεξικό ρημάτων Αρχαίας Ελληνικής - Παπαβρανούσης-Σφυρόερας" border="0" alt="Λεξικό ρημάτων Αρχαίας Ελληνικής - Παπαβρανούσης-Σφυρόερας" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjqi6T7QhokgsdtGILI7Q_6iub1F3AxRebF3T2zdV70-RgkCAW5RhCkJeQs1ds96V1BA4ScmY-jL9v44xB7zJCHAlBxtdxdDXyVpFAZrPe5t58nWpzTrgM1dg8pxn1JoonSLMWDiPw4V0Hm/?imgmax=800" width="308" height="465" /></a></p> <p align="center"> </p> <p align="center"><font size="2" face="Verdana"><strong>Το λέμε σωστά; Το γράφουμε σωστά; </strong></font></p> <p><a title="Το λέμε σωστά; Το γράφουμε σωστά;" href="http://www.box.net/shared/xo0vgs1riv" target="_blank"><img style="border-right-width: 0px; display: block; float: none; border-top-width: 0px; border-bottom-width: 0px; margin-left: auto; border-left-width: 0px; margin-right: auto" title="Το λέμε σωστά; Το γράφουμε σωστά;" border="0" alt="Το λέμε σωστά; Το γράφουμε σωστά;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjElq92tbP3gX5J60D2NXK89_OPSSPg3GaqGeJWlxtWq14wdcU_bNE3H9qIWw5sqiymvQQ-UKtiqYgp8kChX_DjGAvW-KssdQAjIlxLuozroglyqOswrMMNxqzNrHU1IEjUBWnuGfjQrvqG/?imgmax=800" width="326" height="470" /></a> </p> <p> </p> <p align="justify"><font size="2" face="Verdana">Κλείνοντας, σας συνιστούμε ανεπιφύλακτα να διαβάσετε και μια παλιότερη ανάρτησή μας με τίτλο: </font><font size="2" face="Verdana"><a href="http://kommatoskylo.blogspot.com/2009/05/blog-post_17.html"><strong>Τα πακέτα της Ελληνικής Γλώσσας</strong></a>. Αξίζει τον κόπο να δείτε ποιοι είναι αυτοί που μιλούν Ελληνικά χωρίς να το γνωρίζουν…</font></p> Unknownnoreply@blogger.com24tag:blogger.com,1999:blog-4602911266009525451.post-57141726783276979462010-03-31T18:17:00.000+03:002014-02-22T18:19:18.990+02:00Η σιωπή ως υπέρτατη αξία της δημοκρατίας<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgnk4uErk-6_uwdJjVk9KPTWZS_7phJRAgh_TzUnNhwvvdgqgkByg7Br8UhaHAnkcw7zR3hyphenhyphen-uPtvRhlpaaUyWtjFZbUotKhaHpetfpqypS0r8JHxU4Z38hFX4773ItemJtShXdvvAFhpVp/s1600/talking.jpg"><img style="float:right; margin:0 0 10px 10px;cursor:pointer; cursor:hand;width: 270px; height: 186px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgnk4uErk-6_uwdJjVk9KPTWZS_7phJRAgh_TzUnNhwvvdgqgkByg7Br8UhaHAnkcw7zR3hyphenhyphen-uPtvRhlpaaUyWtjFZbUotKhaHpetfpqypS0r8JHxU4Z38hFX4773ItemJtShXdvvAFhpVp/s400/talking.jpg" border="0" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5454884444626432914" /></a><br /><p align="justify"><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;"></span></p> <p align="justify"><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;">Ο σύγχρονος άνθρωπος σήμερα που νομίζει ότι τα ξέρει όλα, είναι στην πραγματικότητα βυθισμένος στην άγνοια. Είναι σε χειρότερη κατάσταση ακόμα και από τους αγράμματους του Μεσαίωνα, γιατί η ημιμάθεια είναι χειρότερη από την αμάθεια. Ο αμαθής ακούει αυτά που του λένε, ενώ ο ημιμαθής θέλει να μιλάει ο ίδιος. Ο αμαθής υπάρχει πιθανότητα να μάθει γιατί έχει επίγνωση της άγνοιάς του και θέλει να ακούσει για να μάθει. Ο ημιμαθής δεν μαθαίνει ποτέ γιατί νομίζοντας ότι γνωρίζει τα πάντα δεν δέχεται ν' ακούσει τίποτε και από κανέναν. Δεν υπάρχει άνθρωπος σήμερα που να μην έχει άποψη για τον ιμπεριαλισμό, το κεφάλαιο, τις ΗΠΑ, τη Microsoft, τον εθνικισμό κλπ.. Όλοι "γνωρίζουν" τα πάντα, άσχετα αν "μυστηριωδώς" αυτή η γνώση τους δεν έχει πρακτικά κανένα θετικό αποτέλεσμα. Όλοι "γνωρίζουν" τα πάντα, αλλά κανένας δεν δίνει λύση στα παγκόσμια προβλήματα. <br /></span></p> <p align="justify"><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;">Ο σύγχρονος άνθρωπος είναι θύμα των ιδίων προβλημάτων που βασανίζουν εδώ και αιώνες τους ανθρώπους, έστω κι αν σήμερα νομίζει ότι γνωρίζει περισσότερα από τους παλαιότερους. Γνωρίζει για παράδειγμα περί του ιμπεριαλισμού και της παγκοσμιοποίησης της οικονομίας, αλλά δεν καταλαβαίνει γιατί είναι άνεργος. "Βρίζει" τους εξουσιαστές γενικώς, πράγμα που απαγορευόταν στον Μεσαίωνα, αλλά οι παπάδες και οι πολιτικοί εξακολουθούν να κατοικούν σε βίλες και να οδηγούν πολυτελή αυτοκίνητα. Πρώτα τους βρίζει και μετά πάει και τους ψηφίζει. Στον Μεσαίωνα τουλάχιστον όλοι αυτοί ήταν ορατοί εχθροί και με τη χρήση βίας έκλεβαν. Σήμερα κλέβουν με την ψήφο και άρα με τις ευλογίες του "παντογνώστη" λαού. Χαίρεται ο σημερινός άνθρωπος που "έπεσε" ο φασιστικός κομμουνισμός, αλλά δεν μπορεί να καταλάβει γιατί ο επίσης φασιστικός χριστιανικός καπιταλισμός που πάντα ονειρευόταν τον καθηλώνει στη φτώχεια. Όλοι γνωρίζουν πόσο αρνητικά φαινόμενα είναι ο εθνικισμός και ο ρατσισμός, αλλά κανένας δεν καταλαβαίνει γιατί "μισεί" ο ίδιος τον γείτονά του είτε αυτός είναι ένας μετανάστης είτε ένας γειτονικός λαός. <br /></span></p> <p align="justify"><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;">Κανένας σήμερα δεν ακούει κανέναν, γιατί πλέον θεωρείται απόδειξη της ελευθερίας και της ισότητας η διατύπωση της προσωπικής άποψης. <strong>Ελεύθερος είναι ο άνθρωπος που έχει γνώση και όχι απλά άποψη.</strong> Άποψη έχουν και τα ζώα. Το πού θα ψάξει να βρει την τροφή του ο σκύλος είναι άποψη. Ο σκύλος όμως, ενώ έχει άποψη, δεν έχει γνώση. Αν είχε γνώση θα "δημιουργούσε" την τροφή του μόνος του και δεν θα την έψαχνε στα σκουπίδια. Γνώση λείπει από τον σύγχρονο άνθρωπο. Σήμερα όλοι έχουν υψώσει την άποψη - "σημαία" για τα πάντα κι αυτό είναι δυστυχώς το πρόβλημα. <strong>Η άποψη δεν δίνει λύσεις, γιατί δεν είναι γνώση.</strong> Άποψη έχει ο άνθρωπος από τη στιγμή που γεννιέται. Αν όμως η κάθε άποψη είχε πραγματική ισχύ, δεν θα έπρεπε να μορφωνόμαστε. Ποιος άνθρωπος δεν έχει άποψη για το πώς γίνεται η εγχείριση της ανοικτής καρδιάς; Υπάρχει όμως κανένας που να δίνει σημασία σ' αυτήν την άποψη; Υπάρχει κανένας ασθενής που, όταν αντιμετωπίζει πρόβλημα, ν' απευθύνεται στον γείτονα με την "καλή" άποψη; Ο ασθενής πάντα αναζητά τον γιατρό που έχει γνώση και όχι απλά άποψη για το πώς γίνεται αυτή η εγχείριση. Αναζητά αυτόν που πήγε στο πανεπιστήμιο και "έμαθε" και όχι αυτόν που πήγε στο καφενείο και "άκουσε". Ο άνθρωπος ακόμα και με δύο κουβέντες που θ' ακούσει για ένα θέμα σχηματίζει άποψη. Όταν όμως αυτός ο άνθρωπος δεν καταλαβαίνει τι ακριβώς γνωρίζει για ένα συγκεκριμένο θέμα σε σχέση με τα πραγματικά δεδομένα, δεν είναι απλά καραγκιόζης, αλλά εγκληματίας. Μια άποψη, που στηρίζεται σε ελλιπή ή ακόμα και σε ψευδή δεδομένα, είναι δυνατόν να δηλητηριάσει ολόκληρη την κοινωνία. <br /></span><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;"></span></p> <p align="justify"><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;">Το σύστημα όλα αυτά τα γνωρίζει και γι' αυτό επενδύει απλά στην καλλιέργεια της κοινής και τις περισσότερες φορές αστήρικτης άποψης μεταξύ των πολιτών. Επενδύει στα καφενεία και όχι στα πανεπιστήμια. Όλοι οι άνθρωποι και σ' όλα τα θέματα έγιναν "ίσα κι όμοια". Δεν έχει πλέον την ανάγκη το σύστημα να "φιμώνει" την κοινωνία όπως έκανε παλαιότερα. Σήμερα της "δανείζει" την άποψή του και την ελέγχει με τον πιο εύκολο τρόπο. Την άποψη την "καλλιεργούν" στους ανθρώπους αυτοί που ελέγχουν τους μηχανισμούς προπαγάνδας. Η γνώση λείπει από τον σύγχρονο άνθρωπο, γιατί ο "θόρυβος" των εκατομμυρίων προσωπικών απόψεων παρασέρνει τους ανθρώπους μακριά από αυτήν. Η τεχνητή "δόξα" που προσφέρει το σύστημα στην άποψη εις βάρος της γνώσης κάνει τους ανθρώπους "τεμπέληδες". Κανένας πλέον δεν μπαίνει στην κοπιαστική διαδικασία της συγκέντρωσης γνώσης. Η ιδιομορφία της άποψης και η αμετροέπεια των ημιμαθών είναι σήμερα ο μεγαλύτερος κίνδυνος για την κοινωνία. <br /></span></p> <p align="justify"><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;">Η αστήρικτη κι αυθαίρετη άποψη είναι αυτή που απειλεί τη δημοκρατία και καθιστά στην πραγματικότητα ανενεργή την εφαρμογή της σ' όλα τα σύγχρονα κράτη. <strong>Η δημοκρατία απειλείται εκτός από τον φασισμό και από τη φλυαρία.</strong> Ο φασισμός της φλυαρίας και του θορύβου μάλιστα είναι πολλαπλά πιο επικίνδυνος από τον φασισμό του "φιμώματος", γιατί μπορεί να "κρύβεται" πίσω από τα δικαιώματα των "φλυαρούντων". Τη "σιωπή" των "φιμωμένων" κοινωνιών κάποτε έρχεται η ώρα και κάποιος τη "σπάει" με μια κραυγή. Την κραυγή θα την ακολουθήσουν κι άλλες κραυγές και ο άνθρωπος κερδίζει, γιατί το σύστημα αναγκάζεται σε υποχώρηση. Πάντα η πρώτη "κραυγή" βγαίνει από τους πιο ευαίσθητους και τους πιο μορφωμένους. Αντίθετα ο φασισμός της φασαρίας δεν νικιέται. Τι επιλογές έχουν οι πιο ευαίσθητοι και οι πιο μορφωμένοι; Να σωπάσουν ως ένδειξη διαμαρτυρίας; Σε μια τέτοια περίπτωση απλά θα διευκολύνουν τους φλυαρούντες και τους θορυβοποιούς. Επειδή όμως αυτό δεν έχει νόημα, "μπαίνουν" στο παιχνίδι των θορυβοποιών. Μιλάνε όλοι μαζί ταυτόχρονα. Μιλάει κάποιος όμοια με Θεό και δεν ακούγεται, γιατί δίπλα του ο "τενεκές" κάνει θόρυβο. Αν τολμήσεις να πεις σ’ αυτόν τον "τενεκέ" να ησυχάσει, θα σε πει και φασίστα. <br /></span></p> <p align="justify"><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;">Αυτό είναι το τελειότερο και πιο εξελιγμένο σχεδιαστικά φασιστικό σύστημα. Τρίτη χιλιετία και ο άνθρωπος δεν γνωρίζει τι πραγματικά σημαίνει δημοκρατία. Αγνοεί την ουσία της δημοκρατίας. Δημοκρατία δεν είναι να έχει το δικαίωμα ο καθένας να λέει τη μικρή ή τη μεγάλη του βλακεία. <strong>Δημοκρατία είναι το δικαίωμα του καθενός να κρίνει αυτά που του προτείνουν αυτοί που εξουσιάζουν. Δημοκρατία είναι η συμμετοχή στη λήψη των αποφάσεων για το τι πρέπει να γίνει και τι όχι.</strong> Το ένα με το άλλο έχει τεράστια διαφορά. Το πρώτο δεν απαιτεί κανένα ουσιαστικό προσόν, παρά μόνον δυνατή φωνή. Το δεύτερο απαιτεί το σύνολο των προσόντων. <strong>Για να κρίνεις απαιτείται γνώση, ώστε να καταλάβεις τι ακριβώς σου προτείνουνε και να το συγκρίνεις μ' αυτά που και πάλι μέσω γνώσης αντιλαμβάνεσαι ο ίδιος ως προβλήματα. Η κρίση επιπλέον απαιτεί αυτογνωσία, γιατί ο άνθρωπος που δεν έχει αυτογνωσία δεν ακούει.</strong> Θέλει να μιλάει ο ίδιος, εφόσον μόνον αυτά που σκέπτεται ο ίδιος καταλαβαίνει. Η κρίση απαιτεί συνειδητή σιωπή, γιατί δεν μπορείς να κρίνεις, αν δεν ακούς τι ακριβώς σου προτείνουν. Τη δημοκρατία αυτοί που την εφεύραν δεν την εφεύραν για να μπορεί ο κάθε βάρβαρος να φωνάζει και να τη μετατρέπει σε οχλαγωγία. <strong>Η δημοκρατία εφευρέθηκε, γιατί κάποιοι σπουδαίοι άνθρωποι θεώρησαν χρήσιμο ν' αποφασίζουν οι ίδιοι οι άνθρωποι για τη λύση των προβλημάτων τους και όχι οι εξουσιαστές σε σκοτεινά δωμάτια.</strong> Οι εξουσιαστές έχουν συγκρουόμενα συμφέροντα με τον λαό κι αυτά εξυπηρετούν με τις αποφάσεις τους. Η δημοκρατία έχει ως στόχο να "βγάζει" τα πάντα στο φως του ηλίου και εκεί να παίρνονται οι αποφάσεις. <br /></span></p> <p align="justify"><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;">Αυτός που αγωνίζεται για την προστασία της δημοκρατίας πάντα κινείται σε δύο επίπεδα. Το πρώτο επίπεδο είναι αυτό όπου προσπαθεί να εντοπίσει αν υπάρχει ατέλεια στον νόμο και αν εξαιτίας αυτής της ατέλειας η εξουσία "φιμώνει" τους αντιπάλους της. Το δεύτερο επίπεδο είναι αυτό όπου καταβάλλει προσπάθεια να επιβάλλει τη σιωπή στους φλυαρούντες. Δημοκράτης είναι κι αυτός που προστατεύει το δικαίωμα του λόγου, αλλά και αυτός που θα φωνάξει "σκασμός" στον όχλο. Είναι τελείως διαφορετικό πράγμα η σιωπή από το "φίμωμα". <strong>Το να επιβάλεις τη σιωπή σημαίνει να δώσεις το δικαίωμα σ' αυτόν που έχει κάτι να πει τη δυνατότητα να ακουστεί. "Φίμωμα" σημαίνει να εμποδίζεις επιλεκτικά να μιλούν αυτοί που δεν σε συμφέρουν.</strong> Δεν είναι φασισμός να πεις σε κάποιον που μίλησε και άρα κρίθηκε να σταματήσει να μιλάει για ν' ακουστεί και κάποιος άλλος. <br /></span></p> <p align="justify"><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;">Φασισμός είναι η σιωπή - "φίμωμα". Φίμωμα είναι η σιωπή που επιβάλλεται αυθαίρετα από την εξουσία σ' αυτόν που δεν μίλησε, που δεν ακούστηκε και άρα σ' αυτόν που δεν κρίθηκε. <strong>Η φασαρία είναι η πιο πονηρή μέθοδος "φιμώματος" κι αυτή η μέθοδος ακολουθείται σήμερα.</strong> Η εξουσία, κάθε φορά που αντιλαμβάνεται ότι κάποιος την απειλεί, δίνει εντολή στους υποτακτικούς της να φλυαρούν και να φωνάζουν, κάθε φορά που αυτός επιχειρεί να μιλήσει. Ο δημοκράτης που φωνάζει "...σκασμός" στον όχλο, αυτήν την πονηρή πρακτική της εξουσίας έχει ως στόχο να εξουδετερώσει. Μέχρι αυτό το σημείο επιτρέπεται ο αγώνας για τη δημοκρατία. Από τη στιγμή που εξασφαλιστεί ταυτόχρονα καί η σιωπή καί το δικαίωμα του λόγου, ο λαός που ακούει κρίνει. Αυτή η στιγμή της κρίσης είναι η πιο "ιερή" για τη δημοκρατία. <br /></span></p> <p align="justify"><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;">Ο λαός πρέπει να προστατεύεται από "εξωτερικές" πιέσεις όταν κρίνει. Αυτοί που αγωνίζονται για τη δημοκρατία δεν μπορούν να πειθαναγκάζουν τον λαό, ακόμα και γι' αυτά που θεωρούν οι ίδιοι σωστά. Το μόνο που μπορούν να κάνουν είναι να δώσουν γνώση στον λαό, ώστε να είναι ορθή η κρίση του. Πολλοί νομίζουν ότι η δημοκρατία είναι ένα χαλαρό και μαλθακό σύστημα. Θεωρούν ότι η δημοκρατία συντηρεί τους εχθρούς της και ότι κινδυνεύει απ' αυτούς. Λάθος μέγα. Η δημοκρατία είναι ένα σκληρό σύστημα για τον οποιονδήποτε την απειλεί. Η δημοκρατία "γελάει" με τους φασίστες. Η δημοκρατία επιτρέπει στους δημοκράτες να διασκεδάζουν με τους ηλίθιους. Προσφέρουν δωρεάν διασκέδαση όλοι οι ηλίθιοι όταν παίρνουν τον λόγο - όπως βέβαια είναι δικαίωμά τους - κι απευθύνονται στον λαό. Όταν ο λαός έχει γνώση, δεν κινδυνεύει από τους "σωτήρες". Δεν κλείνεις στη φυλακή τους Καραγκιόζηδες. Ίσα-ίσα τους δίνεις τον λόγο για να κριθούν και να καταδικαστούν από τον λαό. Δημοκρατία είναι να λες ό,τι θέλεις και όχι να κάνεις ό,τι θέλεις. Όταν λοιπόν αυτός που είναι εχθρός της κάνει το κάτι παραπάνω, οι δυνάμεις της δημοκρατίας τον καταστρέφουν με συνοπτικές διαδικασίες. <br /></span></p> <p align="justify"><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;">Η σημερινή προβληματικότητα της δημοκρατίας οφείλεται στην κουτοπονηριά αυτών που τη διαχειρίζονται, παριστάνοντας τους δημοκράτες. Όλοι αυτοί, υπηρετώντας τα συμφέροντά τους, διατηρούν τον λαό στην αμάθεια και στη βαρβαρότητα. Αυτή η αμάθεια είναι το ρίσκο για την σημερινή ψευδοδημοκρατία, γιατί ο λαός δεν έχει τις γνώσεις να κρίνει με σωστό τρόπο τα συμβαίνοντα. Για όσο διάστημα αυτοί οι ψευδοδημοκράτες ελέγχουν τον λαό, η ψευδοδημοκρατία ζει. Αν όμως χαθεί ο έλεγχος του λαού, τα πάντα είναι επικίνδυνα. Ο επανέλεγχός του δεν εξασφαλίζεται εύκολα, γιατί απλούστατα ο λαός είναι αμαθής και δεν καταλαβαίνει τι συμβαίνει. Δεν μπορεί η δημοκρατία να αυτοπροστατευτεί γιατί ο αμαθής λαός γίνεται εύκολα υποχείριο της κάθε εξουσίας. Ο αμαθής λαός εύκολα τρομοκρατείται κι ακόμα πιο εύκολα κατευθύνεται προς λανθασμένη κατεύθυνση. Είναι εύκολα ένα φασιστικό καθεστώς ν' αρπάξει την εξουσία με δημοκρατικό τρόπο και στη συνέχεια να τρομοκρατεί τους πληθυσμούς ή να τους στρέφει εναντίον του γείτονα, εμφανίζοντάς τον σαν τον κύριο υπεύθυνο της κακοδαιμονίας του. Ποιος όμως φταίει πραγματικά γι' αυτό; Οι φασίστες; Ή οι ψευδοδημοκράτες, που δεν εκπαιδεύουν τον λαό στο σημείο που δεν θα επιτρέπει σε κανέναν φασίστα να τον εκμεταλλευτεί; Γιατί τα φασιστικά "σχήματα" τα υποστηρίζουν πάντα οι αγράμματοι θρησκόληπτοι; Ποιος τους καταδίκασε όλους αυτούς να κινούνται σ' αυτό το επίπεδο και να συμπεριφέρονται σαν αγέλες ζώων, που αρκεί ένας "ποιμένας" για να τις κατευθύνει όπου θέλει χωρίς αντίδραση; Για όσο διάστημα οι ψευδοδημοκράτες εμφανίζονται οι ίδιοι σαν "ποιμένες", η δημοκρατία τους ζει. Τι γίνεται όμως αν τα "πρόβατα" εγκαταλείψουν τα "δημοκρατικά" κόμματα; <br /></span></p> <p align="justify"><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;">Ο αναγνώστης τώρα μπορεί να καταλάβει γιατί η υπέρτατη αξία της δημοκρατίας είναι η σιωπή. Δημοκρατία δεν είναι η φασαρία του διαλόγου όπως προσπαθούν να μας πείσουν οι φασίστες. <strong>Δημοκρατία είναι η κατάθεση μελετών πάνω στην λύση των προβλημάτων. Κατάθεση μελετών σημαίνει διαδοχή μονολόγων μέχρι την στιγμή της κρίσης. Αυτοί οι μονόλογοι - μελέτες κρίνονται και για να συμβεί αυτό απαιτείται ησυχία από τον όχλο. Όταν σιωπά συνειδητά η κοινωνία μπορεί να κρίνει, γιατί μπορεί ν' ακούει. Όταν σιωπά η κοινωνία ξεφτιλίζεται αυτός που απλά κάνει "θόρυβο".</strong> Σ' έναν χώρο, όπου φωνάζουν όλοι, είναι εύκολο να παρασυρθούν οι πάντες και να φωνάζουν. Είναι εύκολο οι αγράμματοι φουκαράδες να ενισχύουν την "προκατασκευασμένη" από το σύστημα άποψή τους με τη λογική της κερκίδας του γηπέδου. Σ' έναν χώρο όπου κυριαρχεί η σιωπή, το βέβαιον είναι ότι αυτός που θα τη "σπάσει" πρέπει να έχει να πει κάτι διαφορετικό από αυτό που γνωρίζουν όλοι οι υπόλοιποι. Στην αντίθετη περίπτωση θα εισπράξει την "χλεύη" του λαού, που είναι η τιμωρία της δημοκρατίας για τον κενό λόγο και όχι βέβαια για την κακή πράξη. Την κακή πράξη η δημοκρατία μπορεί να την τιμωρήσει με σκληρότερο τρόπο ακόμα κι απ' αυτόν που τιμωρεί το πιο απάνθρωπο φασιστικό καθεστώς. <br /></span></p> <p align="justify"><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;">Εδώ είναι το μυστικό της εύρυθμης λειτουργίας της δημοκρατίας. Από τη στιγμή που μια άποψη έχει καταγραφεί, δεν έχει νόημα να επαναλαμβάνεται. Όλοι τη γνωρίζουν και, αν είναι η καλύτερη και πρέπει να την ψηφίσουν, θα την ψηφίσουν. Η επανάληψη της ίδιας άποψης συμφέρει μόνον αυτούς που έχουν συμφέρον να μην ενημερωθεί ο λαός για τις υπόλοιπες απόψεις. Η σιωπή της δημοκρατίας αφορά αυτούς που υποστηρίζουν θορυβωδώς μια άποψή που έχει ήδη δημοσιοποιηθεί. Η επιβολή αυτής της σιωπής δεν θίγει τα συμφέροντά αυτών που υποστηρίζουν τη συγκεκριμένη άποψη, εφόσον όλοι υποτίθεται αναζητούν την καλύτερη δυνατή λύση για τα προβλήματα του λαού. Γιατί να έχουν πρόβλημα να εγκαταλείψουν τη ατελή άποψή τους, αν ακουσθεί μία καλύτερη; Αυτοί θα πρέπει να παρακολουθούν σιωπηλά αυτόν που θ' ανέβει στο "βήμα" για να δημοσιοποιήσει τη δική του άποψη. Αυτοί δημιουργούν τη φοβερή "σιωπή" που τρομάζει τους άσχετους κι ευνοεί αυτούς που πραγματικά θέλουν και μπορούν κάτι να πουν. <br /></span></p> <p align="justify"><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;">Φοβάσαι να "σπάσεις" τη σιωπή, όταν δεν έχεις να πεις τίποτε σημαντικό, γιατί, αν αποδειχθεί ότι λες βλακείες, όλοι θα σε ακούσουν και όλοι θα σε αποδοκιμάσουν. Απαιτείται αυτοκριτική πριν πάρεις την απόφαση ν' ανέβεις στο "βήμα". Αυτό που παρουσιάζεται σήμερα σαν δημοκρατία είναι μια οχλαγωγία και τίποτε άλλο. Όλοι μιλούν για όλα, γιατί οι φωνές τους χάνονται μέσα στη φασαρία και κανένας δεν τους ακούει. Όταν δεν σε ακούνε, δεν σε ελέγχουν για τις γνώσεις σου. Όλοι αυτοί που δεν ελέγχονται από κανέναν παριστάνουν τους φωτισμένους "σωτήρες" στο επίπεδο όπου κινούνται. Άλλος είναι ο "σωτήρας" της γειτονιάς, άλλος ο "σωτήρας" της πόλης, του κράτους κλπ.. Ο ένας φωνάζει πιο δυνατά από τον άλλο και, όταν τους ζητείται να επιχειρηματολογήσουν, απλά δείχνουν τον προϊστάμενό τους "σωτήρα", που επιβάλλει τη φωνή του σε μεγαλύτερα πλήθη εξίσου άσχετα. <br /></span></p> <p align="justify"><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;">Όλη αυτή η αθλιότητα ξεκινάει από τους άσχετους κι αστοιχείωτους πολιτικούς. Οι πολιτικοί έχουν "στήσει" ένα έξυπνο παιχνίδι, για να "παίζουν" με την άγνοια του λαού. Ο κάθε "μεγάλος" πολιτικός ακολουθεί πάντα την ίδια μεθοδολογία. Αυτός προσφέρει με τα μέσα που έχει στη διάθεσή του τη δική του άποψή στον λαό κι ο λαός με τη φλυαρία του και τις φωνές του πολλαπλασιάζει την ένταση της ίδιας άποψης. Ο ίδιος πολιτικός στη συνέχεια την ίδια άποψη τη λαμβάνει ως εντολή και κάνει υποτίθεται το θέλημα του λαού. Ο ίδιος δηλαδή δημιουργεί την άποψη που λαμβάνει στη συνέχεια σαν εντολή. Κάνει "πάσα" στον εαυτό του, χρησιμοποιώντας τον λαό σαν τοίχο ανάκλασης. Οι πολιτικοί δημιουργούν την άποψη των καφενείων και μετατρέπουν τη δημοκρατία σε καφενείο. <br /></span></p> <p align="justify"><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;">Ο αναγνώστης μπορεί να το καταλάβει αυτό καλύτερα αν σκεφτεί την περίπτωση του Χριστού. Ο Χριστός σταυρώθηκε δημοκρατικά και άρα την ευθύνη την ανέλαβε εξ ολοκλήρου ο λαός, που στην πραγματικότητα είναι το θύμα της υπόθεσης. Οι πρεσβύτεροι ήταν αυτοί που είχαν αποφασίσει να σταυρώσουν τον Χριστό. Φοβούνταν όμως να πάρουν την ευθύνη της σταύρωσης οι ίδιοι. Σκεπτόμενοι πονηρά, έφεραν το θέμα στην κρίση του λαού. Πώς όμως θα κρίνει ο λαός, χωρίς να γνωρίζει τα δεδομένα; Το μόνο που μπορεί να κάνει κάποιος που δεν γνωρίζει ένα θέμα είναι να υιοθετήσει άποψη. Οι πρεσβύτεροι το μόνο που είχαν να κάνουν ήταν να επιβάλλουν την άποψή τους στους άσχετους που έκριναν. <br /></span></p> <p align="justify"><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;">Πρεσβύτεροι ήταν αυτοί που διασκορπίστηκαν ανάμεσα στον λαό και φώναζαν την άποψή τους που ήταν "σταύρωσον". Γιατί θα έπρεπε να σταυρωθεί ο κρινόμενος; <strong>Θα τους εξηγούσαν "αργότερα".</strong> Αυτοί παρέσυραν τον αγράμματο και άβουλο λαό να ωρύεται και να φωνάζει "σταύρωσον". Όταν έχεις να κάνεις με αγράμματους και δυστυχισμένους ανθρώπους, δεν υπάρχει πιο εύκολο πράγμα από το να τους παρασύρεις στην άποψή σου. "Σταύρωσον" φώναζε ο φουκαράς που είχε όφελος από τον Χριστό. Αυτόν "άκουσε" η εξουσία κι αυτού το θέλημα και την εντολή εκτέλεσε. Ποιος ανέλαβε την ευθύνη της σταύρωσης του Θεανθρώπου; Οι εξουσιαστές ή ο λαός; Η εξουσία θεωρητικά έκανε αυτό που ήθελε ο λαός. Κάτι ανάλογο κάνουν σήμερα και οι πολιτικοί. Ψήφισε σου λένε αυτόν. Γιατί; Θα σου εξηγήσουν κι αυτοί αργότερα. Όταν όμως αυτός θα έχει εκλεγεί και εσύ δεν θα έχει δικαίωμα να πάρεις "πίσω" την ψήφο σου, δεν έχουν λόγο να σου εξηγήσουν τίποτε. Γιατί; Γιατί απλούστατα από την στιγμή που έχεις ψηφίσει δεν σε υπολογίζουν. Γιατί δεν έχεις πλέον την ισχύ που δίνει η δημοκρατία σ’ αυτόν που κρίνει κι αποφασίζει και άρα σ’ αυτόν που πρέπει να είναι σωστά ενημερωμένος. <br /></span></p> <p align="justify"><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;">Οι πολιτικοί λειτουργούν σε σχέση με τον λαό ο ένας ως είδωλο του άλλου. Κανένας δεν καταλαβαίνει τι γίνεται. Κανένας δεν καταλαβαίνει ότι αυτοί που εξουσιάζουν πραγματικά τον κόσμο βρίσκονται πίσω από τους καθρέφτες. Ο κίνδυνος είναι μεγάλος, γιατί οι λαοί - και οι άσχετοι πολιτικοί που τους εκφράζουν - δεν ξέρουν πότε ανάμεσα στις "φωνές" των ασχέτων κυκλοφορούν και οι "φωνές" των ισχυρών εξουσιαστών. Δεν ξέρουν πότε ανάμεσά τους περιφέρονται οι "αόρατοι" "πρεσβύτεροι" της παγκόσμιας εξουσίας, που ξέρουν ακριβώς τι θέλουν. Οι "αόρατοι" "πρεσβύτεροι" δεν έχασαν ποτέ την εξουσία. Πάντα κάνουν αυτό που θέλουν. Παλαιότερα με την ισχύ της βίας, σήμερα με την παγίδευση των λαών. Παγιδεύουν ταυτόχρονα καί τους λαούς καί τους πολιτικούς, που δήθεν "αφουγκράζονται" τους λαούς. Οι πολιτικοί παίζουν τον ρόλο των πρώτων βλακών που άκουσαν τους πρεσβύτερους και που φώναξαν "σταύρωσον". Οι πολιτικοί ποτέ δεν γνωρίζουν από πού προέρχονται τα μηνύματα που "εισπράττουν". Απλά, επειδή ανήκουν στο στρατόπεδο της εξουσίας, ταυτίζονται με τους πραγματικούς εξουσιαστές, χωρίς όμως να είναι οι ίδιοι πραγματικοί εξουσιαστές. Τους μιμούνται σε μερικά ασήμαντα πράγματα κι αυτό τους δίνει την εικόνα της εξουσίας που "βλέπουν" οι λαοί, αλλά και οι ίδιοι οι πολιτικοί. Κανένας δεν αντιλαμβάνεται ότι άλλο πράγμα είναι η "εικόνα" της εξουσίας και άλλο η πραγματική εξουσία. Αυτό δεν το καταλαβαίνουν ούτε ο ίδιοι οι πολιτικοί. Δεν έχουν γνώση να ελέγξουν το παραμικρό, γιατί είναι παντελώς αστοιχείωτοι. </span></p> <p align="justify"><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;">Απόσπασμα από το βιβλίο του Παναγιώτη Τραϊανού: <br /></span><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;">«<em>ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟ ΖΗΤΗΜΑ... Η ΣΥΝΩΜΟΣΙΑ ΤΩΝ ΘΕΩΝ</em>» </span></p> <p align="justify"><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;"></span></p> <p align="justify"><span style="color:#804040;"><em><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;">Μπορείτε να βρείτε το ανωτέρω κείμενο καθώς και πολλά άλλα, στο ολοκαίνουργιο site (</span></em><a href="http://eamb-ydrohoos.blogspot.com/"><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;color:#800000;"><u><strong>http://eamb-ydrohoos.blogspot.com</strong></u></span></a><em><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;">) των φίλων του Παναγιώτη Τραϊανού, το οποίο φτιάχνουμε με πολύ μεράκι και θα ανοίξει τις πόρτες του την Κυριακή, 11 Απριλίου, στις 7 το απόγευμα.</span></em></span></p> <p align="justify"><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;"></span></p>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4602911266009525451.post-85143805587882433282010-02-25T19:45:00.003+02:002014-02-13T21:05:24.573+02:00Επιτρέπεται Υπουργός Εθνικής Άμυνας να είναι μέτοχος της Lockheed;<div style="text-align: justify;"><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhDIQGbxt-TXYQZLy1kYgfuv90EMiYJS_7Bowu24YsmlUW55WAgQJ8FSXAsm-ywdcg19wJ4BP-HK2x2moh7qcs66hu56P-Mdb8fhM1ebwE8Ly6tgzwOztHxsk1AgTQvWkr251vaXvdPvp4I/s1600-h/po8en-eshes-ypourgou-amynas_censored.png"><img style="float: right; margin: 0pt 0pt 10px 10px; cursor: pointer; width: 300px; height: 255px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhDIQGbxt-TXYQZLy1kYgfuv90EMiYJS_7Bowu24YsmlUW55WAgQJ8FSXAsm-ywdcg19wJ4BP-HK2x2moh7qcs66hu56P-Mdb8fhM1ebwE8Ly6tgzwOztHxsk1AgTQvWkr251vaXvdPvp4I/s400/po8en-eshes-ypourgou-amynas_censored.png" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5442238873641032226" border="0" /></a><span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" >Διαβάσαμε πριν από μερικές ημέρες ότι με απόφαση του υπουργού Εθνικής Άμυνας, δεν επιτράπηκε στο δυναμικό του στρατοπέδου το οποίο εδρεύει στο Λιτόχωρο, να παρελάσει κατά την διάρκεια των εορτασμών για την επανάσταση του Ολύμπου. Αυτό συνέβη με την δικαιολογία της περιστολής των δαπανών. Διαβάσαμε παλιότερα, ότι για τον ίδιο λόγο, στις παρελάσεις θα συμμετέχουν μόνο πεζοπόρα τμήματα. Διαβάζουμε σήμερα ότι εν όψει των εορτασμών της 25ης Μαρτίου, καταργούνται οι εορταστικές εκδηλώσεις στις πρεσβείες μας ανά την υφήλιο, πάλι με την δικαιολογία της περιστολής δαπανών.</span></div> <p align="justify"><span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" >Ε! σήμερα διαβάστε και τούτο:</span></p> <p align="justify"><span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" >Λέγεται ότι οι δηλώσεις πόθεν έσχες των πολιτικών δεν δίνονται στην δημοσιότητα παρά μόνο κοινοποιούνται στους πολιτικούς συντάκτες. Λέγεται επίσης – και αν έχω λάθος ενημέρωση ευχαρίστως θα το παραδεχτώ – ότι δεν υπάρχει νόμος που να απαγορεύει την δημοσιοποίησή τους, αλλά υπάρχει μόνο μια διάταξη η οποία ορίζει ότι ο μόνος αρμόδιος για την απόφαση δημοσιοποίησης ή όχι των δηλώσεων πόθεν έσχες, είναι ο πρόεδρος της Βουλής.</span></p> <p align="justify"><span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" ><a href="http://www.publicdata.gr/?p=29"><strong><u>Πολλοί πολίτες επικοινώνησαν</u></strong></a> με την γραμματεία της Βουλής και απαίτησαν να μάθουν πώς μπορούν να έχουν προσβαση στα στοιχεία των δηλώσεων πόθεν έσχες. Αυτό που εισέπραξαν ήταν η εξής προσβλητική απάντηση καφενειακού επιπέδου: “<em>Αφήστε μας το τηλέφωνό σας και θα επικοινωνήσουμε μαζί σας</em>.</span></p> <p align="justify"><span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" >Αν και δεν επιτρέπεται, ας το παραβλέψουμε προς στιγμήν.</span></p> <p align="justify"><span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" >Επειδή ο στρατός και τα σώματα ασφαλείας με τον καιρό όλο και περισσότερο θα βάλλονται, ας μείνουμε στο πνεύμα των ημερών και, <span style=";font-family:Verdana;font-size:100%;" >αφού διευκρινίσουμε ότι <strong>ΔΕΝ</strong> αναφερόμαστε στον κ. Βενιζέλο,</span> ας ρωτήσουμε:</span></p> <p align="justify"><span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" ><strong>Επιτρέπεται υπουργός Εθνικής Άμυνας να είναι κάτοχος μετοχών της Lockheed;</strong> (κάντε κλικ στη φωτογραφία)</span></p> <p align="justify"><span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" >Επιτρέπεται υπουργός Εθνικής Άμυνας να κατέχει μετοχές της κορυφαίας, ίσως, βιομηχανίας όπλων; (…εκτός κι αν υπάρχουν πολλές Lockheed) Η συγκεκριμένη δήλωση του πόθεν έσχες αφορά έτος κατά το οποίο το εν λόγω κορυφαίο πολιτικό πρόσωπο <strong>ΔΕΝ</strong> υπηρετούσε ως υπουργός Εθνικής Άμυνας, αλλά αυτό δεν μειώνει καθόλου την οργή και την αγανάκτηση.</span></p> <p align="justify"><span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" >Μπορούμε, ως Έλληνες πολίτες, να έχουμε στην διάθεσή μας τις δηλώσεις πόθεν έσχες του συγκεκριμένου ανθρώπου <strong>για τα έτη κατά τα οποία ήταν εν ενεργεία υπουργός Εθνικής Άμυνας;</strong> Τι απλούστερο από αυτό; Δεν έχει δικαίωμα ο λαός-ιδιοκτήτης να ελέγξει τον πολιτικό-υπάλληλό του; Δεν έχει δικαίωμα ο λαός-ιδιοκτήτης να ελέγξει αν οι υποψίες του είναι αληθινές; Εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με περίπτωση Βουλγαράκη αλά “ηθικό και νόμιμο”, εδώ έχουμε να κάνουμε με περίπτωση αλά “αλητεία και κρέμασμα” – σε ενδεχόμενη επιβεβαίωση των υποψιών μας. Δεν έχει σημασία αν με 60 χιλιάρικα μπορείς να αγοράσεις πολλές ή λίγες μετοχές. Και μία μετοχή να κατέχεις, υπόλογος είσαι. Αν ο τέως υπουργός, την στιγμή που προϊστατο των ενόπλων δυνάμεων, ήταν α-μέτοχος της Lockheed δεν έχει να φοβηθεί τίποτε. Ούτε κι εμείς έχουμε να φοβηθούμε τίποτε. Ακόμα και αν διαψευστούμε, ακόμα και αν η αναγραφόμενη Lockheed είναι εταιρεία εσωρούχων, δεν οφείλουμε καμία συγνώμη. Είναι δικαίωμά μας να γνωρίζουμε την περιουσιακή κατάσταση των πολιτικών και να ζητάμε διευκρινίσεις για τις πάσης φύσεως απορίες μας.</span></p> <p align="justify"><span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" >Το ψέμα έχει κοντά πόδια και η αλητεία μακριά χέρια…</span></p> <p align="justify"><span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" >…αλλά το σκοινί έχει μικρή θηλιά, και το παλούκι ακόμη μικρότερη μύτη. </span></p> <p align="justify"><span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" >Κάποιοι πάνε γυρεύοντας…</span></p>Unknownnoreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-4602911266009525451.post-87260923491884681312010-02-16T00:35:00.008+02:002014-02-22T16:46:38.665+02:00Τώρα μιλάει ο Γιώργαρος.<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjOCZV38zkOJGjg76EcnscZ3L6WlT2EH0TLJxQ_t74VxE6wosBYZBxFKIWVbWXRWzsY3pBG4hszidY57wj9GRMdS5jbA7sfNUAwj39Dsx1R7iy9NxlBJIyYLy0gIHcrTQPspKU-YSeGlgb4/s1600-h/karaiskakis.jpg"><img style="float: right; margin: 0pt 0pt 10px 10px; cursor: pointer; width: 255px; height: 305px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjOCZV38zkOJGjg76EcnscZ3L6WlT2EH0TLJxQ_t74VxE6wosBYZBxFKIWVbWXRWzsY3pBG4hszidY57wj9GRMdS5jbA7sfNUAwj39Dsx1R7iy9NxlBJIyYLy0gIHcrTQPspKU-YSeGlgb4/s400/karaiskakis.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5438603363785050866" border="0" /></a><span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" ><em>Αφιερωμένο στην <a href="http://olympia.gr/">Ολυμπιάδα</a> και τον όμορφο αγώνα της.</em></span> <p align="justify"><span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" >Τώρα τελευταία σε κάποιους αρέσει να παί<span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" ><em></em></span>ζουν με τις λέξεις. Δεν λένε φερ’ ειπείν, “<em>ρε παιδιά να κάν<span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" ><em></em></span>ουμε κάτι για την επαρχία</em>” αλλά λένε “<em>θα αναλάβουμε δράσεις για την περιφέρεια</em>”. Δεν λένε για παράδειγμα, “<em>να ακουστεί και καμιά άλλη φωνή</em>” αλλά λένε “<em>εναλλακτικά δίκτυα πληροφόρησης</em>”. Από παλιά ακόμη, δεν λέγανε ότι οι επίσκοποι πέθαναν ή τίναξαν τα πέταλα όπως ο κοσμάκης αλλά οι μητροπολίτες “εκοιμήθησαν”. Δεν λένε ότι ο καρκίνος θερίζει αλλά “έφυγε από την επάρατο”. Δε λένε, π.χ. ότι στις τάδε του μήν<span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" ><em><span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" ><em></em></span></em></span>α έχουν εκδήλωση τα “πουσταριά του κερατά” αλλά η “gay κοινότητα σας προσκαλεί” κλπ…</span></p> <p align="justify"><span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" >Η παιδεία μας, μας επιβάλλει να κινηθούμε με τον εξής τρόπο: “<strong>Εν οίδα ότι ουδέν οίδα</strong>”. Όταν ο μεγαλύτερος φιλόσοφος που πάτησε το πόδι του</span><span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" ><span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" ><em></em></span></span><span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" > στη γη παραδέχεται την άγνοιά του, δεν μπορούμε παρά να τον ακούσουμε. Η παραδοχή και</span><span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" ><span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" ><em><span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" ><em></em></span></em></span></span><span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" > η επίγνωση της άγνοιάς μας, μόνο αυτή, μ<span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" ><span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" ><em><span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" ><em></em></span></em></span></span>πορεί να αποτελέσει το έναυσμα για να κηρύξουμε τον πόλεμο στην αμάθεια.<span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" ><span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" ><em></em></span></span></span></p> <p align="justify"><span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" >Ένας συντεταγμένος πόλεμος, όμως, πάντα ακολουθεί κανόνες. Μας λέγει ο Αντισθένης: “<strong>Αρχή σοφίας η των ονομάτων επίσκεψις</strong>”. Αυτό δε σημαίνει παρά τίποτα άλλο από την έρευνα των λέξεων. Η ετυμολογία αυτή καθ’ αυτ</span><span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" ><span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" ><span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" ><em><span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" ><em></em></span></em></span></span></span><span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" >ή αποτελεί μιαν εξαίρετη άσκηση. Διατηρεί το μυαλό σε εγρήγορση και κάνει τα πάντα να παρουσιάζονται όπως είναι και όχι όπως φαίνονται. Ετυμολογία σημαίνει έρευνα και η έρευνα ποτέ δεν ζημίωσε αυτόν που την επεδίωξε. Έρευνα σημαίνει αναζήτηση. Αναζήτηση της ρίζας των λέξεων αλλά και της ρίζας οποιουδήποτε πράγματος σε απασχολεί. Είναι κοπιαστική, ίσως πολλές φορές να πέσεις σε παράθυρα που “καλύτερα” να μείνουν κλειστά. Αλλά με κλειστά παράθυρα ποτέ δεν θα σε λούσει το φως. Μπορεί να σε κουράζει, να σε απογοητεύσει, να σε φοβίσει, αλλά εκεί έρχεται ο Θεός που αγαπώ γι</span><span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" ><span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" ><span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" ><em></em></span></span></span><span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" >α να με κρατήσει όρθιο.<span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" ><span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" ><span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" ><em><span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" ><em></em></span></em></span></span></span></span></p> <p align="justify"><span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" ><strong><em>“</em>Αιτείτε και θέλει σας δοθή, ζητείτε και θέλετ</strong></span><span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" ><span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" ><span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" ><em></em></span></span></span><span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" ><strong>ε ευρεί, κρούετε και θέλει σας ανοιχθή<em>”</em></strong></span></p> <p align="justify"><span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" >Επιτρέπεται να λέμε ότι η VODAFONE υπέκλεψε και ξεφτίλισε σύσσωμο το ελληνικό κράτος, αλλά απαγορεύεται να λέμε ότι είναι εβραϊκής ιδιοκτησί</span><span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" ><span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" ><span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" ><em></em></span></span></span><span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" >ας. Λέμε ότι η FED, η Ευρωπαϊκή κεντρική τράπεζα, η Goldman Sachs, o Νούριελ Ρουμπίνι, ο Τρισέ, ο Μπενράκε και όλοι αυτοί πιέζουν, στριμώχνουν και δυσχεραίνουν, ακόμη περισσότερο τη θέση</span><span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" ><span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" ><span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" ><span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" ><em><span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" ><em></em></span></em></span></span></span></span><span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" > της Ελλάδας. Δε λένε όμως ότι όλοι αυτοί είναι Εβραί<span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" ><span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" ><span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" ><em></em></span></span></span>οι. </span></p> <p align="justify"><span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" >Στην κοινωνία όπου μπορείς άφοβα να δηλώσεις άθεος και αρνητής παντός Θεού, απαγορεύεται να δηλώσεις ότι δεν πιστεύεις στην ύπαρξη του “ολοκαυτώματος”. Και οι 2 περιπτώσεις αποτελούν το ίδιο πράγμα. Ο ένας δεν πιστεύει σε κανένα θεό (δικαίωμά του είναι) και ο άλλος αρνείται να δεχθεί οποιαδήποτε προπαγάνδα (αυτός δεν έχει</span><span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" ><span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" ><span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" ><span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" ><em><span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" ><em></em></span></em></span></span></span></span><span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" > δικαιώματα;)</span></p> <p align="justify"><span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" >Στην κοινωνία όπου σε κάποια μπιενάλε δεν είναι διόλου απίθανο να δεις την Παναγία ζωγραφισμένη σαν καμιά πουτάνα, στην ίδια κοινωνία απαγορεύεται να ψελλίσεις οτιδήποτε έστω και για τον μαντρότοιχο κάποιας χάβρας.</span><span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" ><span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" ><span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" ><span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" ><em></em></span></span></span></span></p> <p align="justify"><span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" >Στην κοινωνία που ο εβραίος σπίλμπεργκ πήρε καμιά 200αριά όσκαρ με την “Διάσωση του στρατιώτη Ράιαν” γιατί υποτίθεται ότι η αμερικανίδα μη</span><span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" ><span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" ><span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" ><span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" ><em><span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" ><em></em></span></em></span></span></span></span><span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" >τέρα εκλιπαρεί να της επιστρέψουν τον γιο της σώο, στην ίδια κοινωνία η ΣΠΑΡΤΙΑΤΙΣΣΑ ΜΑΝΑ του “<strong>’Η ΤΑΝ ‘Η ΕΠΙ ΤΑΣ</strong>” δεν θα έπαιζε ούτε στο σινεμά του πέρα μαχαλά.</span></p> <p align="justify"><span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" >Στην κοινωνία όπου ο απόλυτα ηλίθιος προτείνει να ονομαστεί κάποια πλατεία της Θεσσαλονίκης σε πλατεία σαρκοζί, στην κοινωνία όπου στην εκδήλωση για την γυναίκα της Πίνδου του ‘40 όλοι κι όλοι μαζί ήταν καμιά 50αριά άτομα, στην ίδια κοινωνία όπου για το happening του “ολοκαυτώματος” παρέστησαν βουλευτές και δημαρχαίοι, παπάδες κα</span><span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" ><span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" ><span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" ><span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" ><em></em></span></span></span></span><span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" >ι νομαρχαίοι, στρατηγοί και υπουργοί, οι αρχές και τα αρχίδια του τόπου, στην ίδια κοινωνία κάπ</span><span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" ><span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" ><span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" ><span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" ><em><span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" ><em></em></span></em></span></span></span></span><span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" >οιοι αρχίζουν να μην αισθάνονται καλά. Κάποιοι είναι αλλεργικοί σε αυτήν την άλωση. Κάποιοι “αρρωσταίνουν” και είναι βέβαιο ότι θα “κολλήσουν<span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" ><span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" ><span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" ><span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" ><em></em></span></span></span></span>” και τους άλλους.</span></p> <p align="justify"><span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" ><strong>Κάποιοι “αρρωσταίνουν” όταν μαθαίνουν ότι ο πρωθυπουργός της χώρας είναι εβραίος καραμπινάτος.</strong> <span style="font-family:Verdana;">Κάποιοι “αρρωσταίνουν” όταν μαθαίνουν ότι οι επικεφαλής σχεδόν όλων των ζωτικών επιχειρήσεων δημόσιου συμφέροντος είναι εβραίοι. Κάποιοι “αρρωσταίνουν” όταν μαθαίνουν ότι στην κεφαλή του διπλωματικού αρχείου του υ</span></span><span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" ><em><em></em></em></span><span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" >πουργείου εξωτερικών περιφέρονται </span><span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" >εβραίοι. </span><span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" >Κάποιοι “αρρωσταίνουν” όταν μαθαίνουν ότι κάποιοι πολιτικοί αλλάζουν τα ονόματά τους για να αποκρύψουν την εβραϊκή καταγωγή τους. Κάποιοι “αρρωσταίνουν” όταν μαθαίνουν ότι στην Αθήνα υπάρχουν πάμπολλα αγάλματα του εβραίου βενιζέλου </span><span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" ><em></em></span><span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" >και ούτε ένα του Μέγα Αλέξανδρου. Κάποιοι “αρρωσταίνουν” όταν μαθαίνουν ότι το κεντρικό ισραηλιτικό συμβούλιο της Ελλάδας θέτει διαρκώς θέμα αποζημ</span><span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" >ί</span><span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" >ω</span><span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" >σης από το ελληνικό κράτος σχετικά με τις περιουσίες των εβραίων που χάθηκαν <em><em></em></em>στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.</span></p> <p align="center"><span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" ><strong>ΚΑΠΟΙΟΙ ΕΝΟΧΛΟΥΝΤΑΙ ΣΦΟΔΡΑ ΜΕ ΤΕΤΟΙΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ</strong></span></p><p align="center"><span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" ><span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" ><span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" ><span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" ><span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" ><span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" ><em><span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" ><em><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi6L2DZUoqg09A9rDrkJOO3cQutNe50RRMQDPQFNtd7XLpd4eNPFu0S5H5Dz6KQjvj2dRgkxTshuucwEzbo9j_Q2zexRupn1v0szFldwbcH_NB0o8DOVQgj25ogSxN_C2EQkoFBRjwGU__L/s1600-h/karolos-hebrew.bmp"><img style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 308px; height: 200px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi6L2DZUoqg09A9rDrkJOO3cQutNe50RRMQDPQFNtd7XLpd4eNPFu0S5H5Dz6KQjvj2dRgkxTshuucwEzbo9j_Q2zexRupn1v0szFldwbcH_NB0o8DOVQgj25ogSxN_C2EQkoFBRjwGU__L/s400/karolos-hebrew.bmp" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5438603506371757650" border="0" /></a></em></span></em></span></span></span></span></span></span></p><p align="center"><br /></p><span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" ><span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" ><span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" ><span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" ><span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" ><span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" ><span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" ><em><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiSMwv6z83dkbzFFYdXsTbSBy9DzZDRWR2TGbW1m2AJzMwuW76aPLNa_f2GbrCsPgK_DCIlOlD87Uzit-8kRYiY_zqavp1N2rxPPcWg_4q4YljR2Wzsrbx7Hm4vkJeePnieKyDPq3M7BtrQ/s1600-h/Stefanopoulos-hebrew.jpg"><img style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 450px; height: 735px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiSMwv6z83dkbzFFYdXsTbSBy9DzZDRWR2TGbW1m2AJzMwuW76aPLNa_f2GbrCsPgK_DCIlOlD87Uzit-8kRYiY_zqavp1N2rxPPcWg_4q4YljR2Wzsrbx7Hm4vkJeePnieKyDPq3M7BtrQ/s400/Stefanopoulos-hebrew.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5438603770433256018" border="0" /></a></em></span></span></span></span></span></span></span><p align="justify"><span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" >Δεν μας ενοχλεί το θρήσκευμα ή οτιδή</span><span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" ><span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" ><span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" ><span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" ><span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" ><span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" ><em><span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" ><em></em></span></em></span></span></span></span></span></span><span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" >ποτε άλλο σχετικό με τον ιουδαϊσμό. Μας ενοχλεί να εκδηλώνεται από τους επικεφαλής της χώρας το εβραϊκό μίσος απέναντι στον Ελληνισμό. Η τακτική των Εβραίων που τους κρατά ασφαλείς εδώ και και χιλιάδες χρόνια είναι γνωστή, αλλά προφανώς μέσα στην μέθη και την ευωχία των κερδών τους, κάποιοι ξεχάστηκαν. </span></p> <p align="justify"><span style="font-size:85%;"><span style="font-family:Verdana;">Οι εβραίοι στο σύνολο των αιώνων και μέχρι σήμερα <strong>όταν κλέβουν δεν φαίνονται και όταν φαίνονται δεν κλέβουν.</strong></span></span></p> <p align="justify"><span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" ><strong>Τώρα ΚΑΙ κλέβουν ΚΑΙ φαίνονται.</strong></span></p> <p align="justify"><span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" >Αυτό δεν μπορεί να συνεχιστεί. Θα διακοπεί. Το αν θα διακοπεί βίαια ή όχι είναι στο χέρι τους. Αλλά όχι για πολύ ακόμα. Και να φιμωθούν κάποιες φωνές, δεν είναι δυνατή η ανάσχεση.</span></p> <p align="justify"><span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" >Η μάχη του ελληνισμού ξεκίνησε. Και ας μην πολεμάνε οι Έλληνες. Όπου κυκλοφορεί η ελληνική σκέψη, ο αγώνας πάντα είναι όμορφος. Η ελληνική σκέψη που δεν ανέχεται πατερούληδες, η ελληνική σκέψη που κάνει έρωτα με την αμφισβήτηση και την έρευνα </span><span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" >και </span><span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" >γεννά επιστήμη. Ήδη στο Ισραήλ καθημερινά νέοι άνθρωποι παίζουν, γελούν, ερωτεύονται. Έχουν τις αγωνίες και τις ανησυχίες τους όπως όλοι οι νέοι. Δεν θέλουν να πάνε στον πόλεμο, δεν θέλουν να καταταγούν, δεν θέλουν να αποτελούν τη μονάδα του εμπορικού ισοζυγίου του θρησκόληπτου πατέρα τους και των φανατικών ραββίνων. Πολλοί από αυτούς δουλεύουν σε εργοστάσια και γνωρίζουν πως είναι να είσαι εργάτης εκτός από άθλιος έμπορος. Πολλοί νέοι επιθυμούν και αυτοί να αποκτήσουν ένα αυτοκίνητο της προκοπής και ένα σπίτι σε μια ήσυχη γειτονιά σε αντίθεση με τους συνομήλικους εβραίους της διασποράς οι οποίοι ξοδεύουν με ασφάλεια τα λεφτά του πατέρα τους στα μπουρδέλα πολυτελείας των απανταχού “Μεγάλων Μήλων”. <strong>Πολλοί νέοι άνθρωποι του Ισραήλ βασανίζονται καθημερινά από την εξουσία του κράτους τους. Πολλά παιδιά φτύνουν το γάλα που βύζαξαν γιατί “χαλάνε την πιάτσα”.</strong> Χαλάνε την πιάτσα του “αδικημένου”, του “κλαμμένου”, του “κατατρεγμένου”, του “συκοφαντημένου”, του “διωκόμενου” εβραίου. Στο Ισραήλ δεν είναι αδύνατο να γεννηθεί γενναίος άνθρωπος. ΕΙΝΑΙ ΑΔΥΝΑΤΟΝ να στηριχθεί από το καθεστώς γιατί “χαλάει την πιάτσα”, “μολύνεται ο πάγκος”, αδειάζουν τα συρτάρια. Κυρίως, είναι αδύνατον να επιβιώσει στο Ισραήλ. Ο μοναδικός γνωστός γενναίος, είχε την κατάληξη που όλοι ξέρουμε:</span></p> <p align="justify"><b><span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" ><em>"συμφέρει ημίν ίνα εις άνθρωπος αποθάνη υπέρ του λαού και μη όλον το έθνος απόληται."</em></span></b></p> <p align="justify"><span style=";font-family:ub-souvenir;font-size:14pt;color:black;" lang="EN-GB" ><strong><span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" ><em>“…και ελεύσονται οι Ρωμαίοι και αρούσιν ημών και τον τόπον και το έθνος.”</em></span></strong></span></p> <p align="justify"><span style="font-size:85%;"><span style="font-family:Verdana;">Οι εβραίοι άρχοντες είπαν την μαγική λέξη: “<strong><em>αρούσιν ημών”</em></strong></span></span></p> <p align="justify"><span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" >Αυτός ήταν ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ο φόβος τους. Μην τους “σηκώσουν”, μην χάσουν την εξουσία, μην εκδιωχθούν, μην τους αγνοήσει ο λαός.</span></p> <p align="justify"><span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" >Όντως… Θα σας σηκώσουν… Θα σας σηκώσουν και θα σας στείλουν στο διάολο </span></p> <p align="justify"><span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" >Ο Αντίοχος μετά από αιώνες επέστρεψε. Ο Αντίοχος είναι εδώ και εξελληνίζει την νεολαία του Ισραήλ με ταχείς ρυθμούς. Κανένας Μωυσής και κανένας άπλυτος και μίζερος Καϊάφας δεν θα ξανασταυρώσει κανέναν. Πάνε οι χανουκά, τελειώσαν. Ο Ελληνισμός φοράει τα καλά του.</span></p> <p align="justify"><span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" >Το ποτάμι ξεχείλισε και δε γυρίζει πίσω. </span></p> <p align="justify"><span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" >Και είτε μας φιμώσετε είτε όχι σας δίνουμε μιαν υπόσχεση. Υπόσχεση που ισχύει είτε έτσι είτε αλλιώς. Κατά πώς το είπε ο Γιώργαρος που σας είχε και σε εκτίμηση.</span></p> <p align="justify"><strong><span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" >“αν γίνω καλά θα τον χαλάσω εγώ αυτόν που με βάρεσε, εάν ψοφήσω κλάστε μου το μπούτσο " </span></strong></p>Unknownnoreply@blogger.com14tag:blogger.com,1999:blog-4602911266009525451.post-85361669128657368532010-02-07T19:17:00.002+02:002014-02-15T21:32:43.476+02:00Ο Ύπνος του Δικαίου στα Έδρανα των Αδίκων<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjf7MpqzrpQy0lyRGrgyEirCSf_4C3cdxBmZDjMQ_jLoF1JhHE31fzBFod2Zwiaq4bC4ybOBc79cPmGqWKhYDoi0UnZtaeOGsyXxBoaSAzzeNt9nG9qpqpihfZRZXliTBS4HVSVVp348cJt/s1600-h/A8lia-Diakiosyni1.jpg"><img style="float: right; margin: 0pt 0pt 10px 10px; cursor: pointer; width: 250px; height: 324px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjf7MpqzrpQy0lyRGrgyEirCSf_4C3cdxBmZDjMQ_jLoF1JhHE31fzBFod2Zwiaq4bC4ybOBc79cPmGqWKhYDoi0UnZtaeOGsyXxBoaSAzzeNt9nG9qpqpihfZRZXliTBS4HVSVVp348cJt/s400/A8lia-Diakiosyni1.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5435552437370732178" border="0" /></a><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;">Θα μπούμε κατευθείαν στο θέμα.</span> <p align="justify"><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;">Η ζωή, συνήθως, αργεί να τιμωρήσει αλλά όταν γίνεται, αυτό συμβαίνει με απόλυτα σκληρό και δίκαιο τρόπο. </span></p> <p align="justify"><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;">Η τιμωρία για έναν κακό εργοδότη δεν είναι να χάσει την επιχείρησή του. Η απόλυτη τιμωρία και ύστατη ταπείνωση για έναν κακό εργοδότη είναι να αναγκαστεί να εργαστεί ως υπάλληλος. Η τιμωρία για έναν άδικο πλούσιο άνθρωπο δεν είναι να φυλακιστεί. Η απόλυτη τιμωρία και ο απόλυτος βασανισμός είναι να δημευθεί η περιουσία του μέχρις εσωρούχων. Η τιμωρία για έναν κακό δικαστή δεν είναι να απολυθεί ή να υποβιβαστεί.</span></p> <p align="justify"><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;">Η απόλυτη τιμωρία και η ολοκληρωτική εξαχρείωση για έναν κακό δικαστή <strong>είναι να δικαστεί</strong>. Είναι να κατεβεί από το έδρανο και να καθήσει στο εδώλιο. Είναι όταν από γάτα θα αναγκαστεί να παραστήσει το ποντίκι. Όταν θα κοιτάει μάταια την εικόνα του Χριστού που κρέμεται πάνω από το σβέρκο αυτού που πλέον τον δικάζει. Είναι όταν θα αισθανθεί όπως αισθάνεται ο γιατρός που διαγιγνώσκει στον εαυτό του μιαν ανίατη ασθένεια. Όπως ακριβώς ο γιατρός γνωρίζει όλες τις παραμέτρους της ασθένειας και όλες τις δυνατότητες της επιστήμης, όπως ακριβώς ο γιατρός βρίσκεται στο έσχατο σκαλοπάτι της απελπισίας και απόγνωσης, έτσι ακριβώς θα αισθανθείς και εσύ κακέ δικαστή καθισμένε στο εδώλιο. Θα βρεθείς σε απόγνωση γνωρίζοντας τι σημαίνει η παράβαση των επιταγών του νόμου και του Συντάγματος και γνωρίζοντας επιπλέον τι μπορεί να πάθεις από κάποιον που σε δικάζει όταν αυτός είναι αποφασισμένος.</span></p> <p align="justify"><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;">Κάθε μέρα βιάζονται οι νόμοι και το Σύνταγμα. Κάθε μέρα επιτρέπετε στην Δικαστική Εξουσία να συνευρίσκεται με την Εκτελεστική και τη Νομοθετική. Κάθε μέρα πέφτετε όλο και πιο χαμηλά αλλά δεν αφήνετε και εμάς να σηκώσουμε κεφάλι.</span></p> <p align="justify"><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;">Δεν περιμένουμε απλώς να μιλήσετε.</span></p> <p align="justify"><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;"><strong>ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ</strong> να καλέσετε στο γραφείο σας όλους τους επίορκους και να τους καταστήσετε σαφές ότι παρανομούν.</span></p> <p align="justify"><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;"><strong>ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ</strong> να αρνηθείτε να συμμορφωθείτε με νόμους που είναι αντίθετοι προς το Σύνταγμα.</span></p> <p align="justify"><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;"><strong>ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ να τοποθετηθείτε ΑΜΕΣΑ και ΑΜΕΣΩΣ:</strong></span></p> <p align="justify"><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;">Επί του κυοφορούμενου νομοσχεδίου περί απόδοσης ιθαγένειας σε μετανάστες.</span></p> <p align="justify"><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;">Επί της επικείμενης διοικητικής αναδιάρθρωσης με το όνομα “Καλλικράτης”.</span></p> <p align="justify"><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;">Επί της ύπαρξης και λειτουργίας των εταιρειών δημοσκοπήσεων.</span></p> <p align="justify"><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;">Επί των τηλεοπτικών δελτίων ειδήσεων.</span></p> <p align="justify"><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;">Επί του νόμου περί ευθύνης υπουργών.</span></p> <p align="justify"><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;"><strong>ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ ΝΑ ΚΑΝΕΤΕ ΑΥΤΟ ΓΙΑ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΠΛΗΡΩΝΕΣΤΕ ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΓΙΑ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΤΟ ΑΦΕΝΤΙΚΟ ΣΑΣ, ΔΗΛΑΔΗ Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΛΑΟΣ, ΣΑΣ ΠΕΡΙΒΑΛΛΕΙ ΜΕ ΣΕΒΑΣΜΟ, ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ ΚΑΙ ΑΣΥΛΙΑ.</strong></span></p> <p align="justify"><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;">Το προείπαμε. Η απόλυτη τιμωρία και η ολοκληρωτική εξαχρείωση για έναν κακό δικαστή <strong>είναι να δικαστεί</strong>. Αλλά σε περίπτωση έκρυθμης κατάστασης, ποιος μπορεί να σας το εγγυηθεί;</span></p> <p align="justify"><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;">Στο χέρι σας είναι:</span></p> <p align="justify"><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;">Ή γίνεστε <strong>Τερτσέτηδες</strong></span></p> <p align="justify"><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;">ή… σας κάνουμε <strong>Τσαουσκέσκηδες.</strong></span></p>Unknownnoreply@blogger.com6tag:blogger.com,1999:blog-4602911266009525451.post-48429357341907870722010-01-31T01:55:00.004+02:002014-02-13T21:10:40.046+02:00Χωρίς λόγια<div style="text-align: justify;"><span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" >Λίγο διαφορετικό το σημερινό κείμενο. Λίγο διαφορετική η σημερινή ανάρτηση. Δεν θα πω πολλά λόγια. Δεν σηκώνει πολλά λόγια. Λόγια σαν αυτά που λένε οι “μεγάλοι ευεργέτες” και αραδιάζουν όλοι αυτοί που κάθονται στις πρώτες σειρές. Λόγια που λένε όλοι αυτοί που “<strong>φιλούσι δε την πρωτοκλισίαν εν τοις δείπνοις και τας πρωτοκαθεδρίας</strong>”. Λόγια από αυτούς που δίνουν 5 δεκάρες στην εκκλησιά και απαιτούν να φαίνεται όλο το γενεαλογικό τους δέντρο πάνω στην εικόνα την οποία χαρίζουν. Λόγια από αυτούς που χαρίζουν κανά ασθενοφόρο και θέλουν να φαίνεται και το όνομά τους στην ούγια. Λόγια των πρέσβεων καλής θέλησης και ποταπής πρόθεσης.</span></div> <p align="justify"><span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" >Όχι άλλα λόγια τέτοια. Παρά μόνο λόγια σαν και αυτά της μετώπης της κρήνης.</span></p> <p align="justify"><span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" >Χωρίς λόγια. ΟΙ ΦΙΛΟΙ ΤΟΥ - μόνο αυτό.<br /></span></p><p align="justify"><span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" ><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh9nc8dptoY_X7isUZn5EgVVr01oIHJCyUXV4DMRrPsEFZS0YAR2F8iUuDcZ7tVGEHirgKyo9PavWMTGb_ahLHeiCkNnKEU6Tr6orTAjLbmIe8PWEI4a0_4UMGJ848jvZhVIGXPtjKYZM6k/s1600-h/KASTORIA.JPG"><img style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 530px; height: 398px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh9nc8dptoY_X7isUZn5EgVVr01oIHJCyUXV4DMRrPsEFZS0YAR2F8iUuDcZ7tVGEHirgKyo9PavWMTGb_ahLHeiCkNnKEU6Tr6orTAjLbmIe8PWEI4a0_4UMGJ848jvZhVIGXPtjKYZM6k/s1600/KASTORIA.JPG" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5432686051825630034" border="0" /></a></span></p> <p style="font-weight: bold;" align="justify"><span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" >Καστοριά, έμπροσθεν της λίμνης.</span></p> <p align="justify"><span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" ><em>Σημείωση: </em></span><span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" ><em>Οι φίλοι από Καστοριά, που πιθανόν διαβάσουν τ</em></span><span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" ><em>ο</em></span><span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" ><em> παρόν κείμενο, θέλω να μην μας καταλογίσουν δόλο ή ιδιοτέλεια. Παρά μόνο θαυμασμό.</em></span></p>Unknownnoreply@blogger.com1